Γιάννης Δήμας

Γιάννης Δήμας

This author has not supplied a bio yet.

Go Kart!

Το FACES μπαίνει σε πίστα καρτ με οδηγό τον Αλέξανδρο Bερναρδή..."το πιο βασικό απ’ όλα είναι το ταλέντο. Δεν μπορείς να “αγοράσεις” ταλέντο. Εφόσον υπάρχει το ταλέντο, τα υπόλοιπα μπορούν να βοηθήσουν".

Διπλά γενέθλια

“Όταν μπήκαν με τα κεράκια στο γραφείο μου υπήρξε μία χρονοκαθυστέρηση ομολογώ. “Γλυκά, κεράκια, χαμόγελα, σίγουρα για γενέθλια είναι” σκέφτηκα. Για ένα δευτερόλεπτο νόμισα πως είχαμε φτάσει φθινόπωρο.”

Το Φιλοσοφικό Καφενείο φιλοξένησε τον Ηλία Ανδριόπουλο.

Παρουσίαση του βιβλίου Αντι- Ηχήσεις και διάλογος με τον γνωστό μουσικοσυνθέτη.

Όταν θέλεις να πεις κάτι πρέπει να βγαίνεις και να το λες.

Θέλησαν να σαμποτάρουν την καλύτερη εκδήλωση που θα μπορούσε να οργανωθεί στις Βρυξέλλες ξεχνώντας ότι ο συμβολισμός και μόνο της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας θα ήταν ότι καλύτερο ακόμα και για τα δικά τους “επιχειρήματα”.

Μπορεί να αλλάξει η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό;

Η μεγάλη προσπάθεια του Jimmy Jamar με τις «12 ώρες για την Ελλάδα».

Στόχος και όραμα ή πως να αντικαταστήσουμε έξυπνα το Θάνατο.

Χωρίς λεφτά όντως, αλλά με πρωτότυπες ιδέες, με αναγνώριση και προώθηση του ταλέντου όπου και αν αυτό βρίσκεται...

Τον πήχη λίγο πιο ψηλά

...στην απλή συζήτηση, στην επιλογή μιας συνεργασίας, στον καθημερινό στόχο, στην "ομογενειακή" προσπάθεια, στην εθνική συνείδηση.  

Δίπλα μας είναι όλα.

Μπαίνω βιαστικά στο ραδιόφωνο του Σκάι για να αλλάξω σκέψεις και πέφτω πάνω στην συνέντευξη του GAP: «..πονάω θλίβομαι..Πονάει; χαμογελάω..»(συνέχεια)

Μία συνέντευξη που δεν έγινε ποτέ.

Ίσως καλύτερα που δεν μπήκε στα γρανάζια του ελληνικού συστήματος που είναι φτιαγμένο για να αποβάλει τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να βοηθήσουν.

Αποκλεισμός των ομογενειακών Μέσων Ενημέρωσης από τη συνάντηση με την υφυπουργό κα Χριστοφιλοπούλου

Δημοσίευμα καταπέλτης από την εφημερίδα Πρωτοπόρος, με το άρθρο του Σάκη Δημητρακόπουλου (συνέχεια)

Lettre 147, Μία ιδέα, μια σκέψη και ένα συναίσθημα

Έτρεχα μέσα στη βροχή να προλάβω να είμαι στην ώρα μου. Όταν έφτασα ήταν όλοι ήδη καθισμένοι και η μόνη μικρή ανακούφιση ήταν όταν είδα πίσω από μένα να φτάνει ο Τάσος (συνέχεια)