To Gala: Il laitait une fois…
Un article de Lucile Poulain
La lumière s'éteint, et l'on entend traîner les chuchotis des
spectateurs qui terminent leurs conversations, inattentifs. Sur la
scène, une chaise, une femme, dont le visage éclairé par un projecteur
exprime plus de mélancolie et de désarroi que Bruxelles sous la pluie.
Ethnic Bar v2.0: Friends Only
Μπαίνοντας για πρώτη φορά στο ανακαινισμένο Ethnic Bar, εύκολα θα σκεφτόταν ο τακτικός θαμώνας “Ποιοι είστε εσείς και τι κάνατε στο Ethnic μου?”.
Γνωρίζοντας τον πολιτικό πολιτισμό της Γηραιάς Ηπείρου
"Διασχίζοντας πρόσφατα με αυτοκίνητο σχεδόν τη μισή Ευρώπη είχα την ευκαιρία να αποκτήσω αντίληψη για το πώς αντιλαμβάνονται τις επερχόμενες εκλογές οι Ευρωπαίοι, αλλά κυρίως να έχω μια εικόνα του πολιτικού πολιτισμού της Γηραιάς Ηπείρου."
ΤΟ ΓΑΛΑ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαβρά: Το έργο που δεν θέλω να ξαναδώ ποτέ.
Φυσικά και πήγα με ενθουσιασμό στη παράσταση. Είχα γνωρίσει ήδη τους
συντελεστές, τους ήξερα, άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο, αλλά όλους
τους συμπαθούσα και ευχόμουν και ήλπιζα για το καλύτερο, για την
δικαίωση των κόπων και των προσπαθειών τους. Αλλά ένα άγχος το είχα, η
αλήθεια να λέγεται. Γιατί ήξερα τι είχαν να αντιμετωπίσουν: Το Γάλα .
Τίποτα δεν είναι πια…
Τι να σε πω; Φαντάσου ένα αμόνι να σου χει πλακώσει το στήθος, ανάσα να
μην μπορείς να πάρεις και μια μύγα γκαστρωμένη να ΄ρθει και να σου
καθίσει πάνω στη μύτη κι εσύ να σιχαίνεσαι, να σιχαίνεσαι και να μην
μπορείς ούτε το χέρι να σηκώσεις αλλά ούτε και να αρθρώσεις ένα "φύγε
μωρή ρουφιάνα" και να ελπίζεις μονάχα ότι που θα πάει, κι αυτό το χάλι
θα το συνηθίσεις...
Βασίλης Οικονομίδης: Καλλιτέχνης, Ζωγράφος, Παρίας
Κάποιος διάσημος εξυπνάνθρωπος είπε κάποτε ότι η ομορφιά επικρατεί της ευφυϊας γιατί δεν χρειάζεται επεξήγηση. Αν είχε δίκιο, τότε με την ίδια λογική και ο Βασίλης Οικονομίδης ξεχωρίζει από το θόρυβο της σύγχρονης τέχνης, γιατί είναι αυτό που βλέπεις. Δεν προσποιείται, δεν συμβιβάζεται. Είναι αυτό που είναι.
