Βάσω Γκιώνη – το βλέμμα.

Ο χώρος της τέχνης είναι μία άλλη διάσταση του πραγματικού. Μπαίνω σ’ ένα εργαστήρι τέχνης, στο εργαστήρι της Βάσως Γκιώνη, ένας χώρος που πάλλεται από δημιουργική πνοή. Περιστοιχίζομαι από δεκάδες έργα ζωγραφικής, παρουσίες ενός πολυπρόσωπου θιάσου, με καθηλώνουν τα μάτια τους, αναζητώ διαφυγή…

 Προσπαθώ να ξεφύγω τον έλεγχο με μαγνητίζουν. Νιώθω μια διερευνητική προσέγγιση του θεατή, και ταυτόχρονα, ψυχαναλυτική ενδοσκόπηση, του μοντέλου; του δημιουργού, ή και τα δύο μαζί, αγγίζουν με διάφορο τρόπο τον θεατή.

Οι φιγούρες, οι μορφές ήταν από παλιά το θεματικό υπόβαθρο της Γκιώνη, όμως σήμερα, είναι φιγούρες αποκομμένες, από την ολοκληρωμένη τους υπόσταση, επικεντρώνονται μόνον στα μάτια, η καλύτερα στο βλέμμα.

Η Βάσω Γκιώνη, έχει μία αξιοπρόσεκτη ανέλιξη στο χώρο της ζωγραφικής, αλλά και της γλυπτικής. Διαθέτει εν δυνάμει, μία… δημιουργικότητα που ξεχειλίζει. Πότε με τη ζωγραφική, πότε με τα σχέδια, πότε με την γλυπτική, παρουσιάζει θαυμαστά επιτεύγματα, όχι μόνον στη ζωγραφική μου μα στην γλυπτική, που καταφέρνει να κατακτά τον όγκο, τη φόρμα, με υλικά ποικίλα, ελικοειδείς φόρμες, σμιλευμένες στο λευκό μάρμαρο ή στο στιλβωμένο μπρούντζο και επιβάλλονται φορμαλιστικά στον τρισδιάστατο χώρο. Από το ξεκίνημά της κιόλας, στον χώρο αυτό της τέχνης, επεδίωξε πρώτιστα να γνωρίσει και να κατακτήσει όσο γινόταν περισσότερες τεχνικές γνώσεις και εμπειρίες, διευρύνοντας τις δυνατότητές της.

Στο Παρίσι παίρνει δίπλωμα ζωγραφικής και σχεδίου από την Αcademie Carpentier και την Grande Chaumiere, μπαίνει στα εργαστήρια του Υves Brayer και του Michel Rod, κι ακόμα πλάι στον Γιάννη Τσαρούχη που ήταν εκείνη την εποχή στο Παρίσι. Κάνει ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου και στις Βρυξέλλες φοιτά στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, (Academie Royale des Beaux Arts), και συμπληρώνει τις θεωρητικές της γνώσεις με σπουδές Αρχαιολογίας και Βυζαντινής Τέχνης, στο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, U.L.B.

Αργότερα, πηγαίνει και στη συντήρηση Βυζαντινών εικόνων στο Institut Royal du Partimoine Artistique – Βασιλικό Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παράδοσης, Βρυξελλών και στη συνέχεια εργάστηκε και στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, στη συντήρηση εικόνων του Βυζαντινού Μουσείου Μυτιλήνης. Όλα αυτά, είναι μία ανεκτίμητη παρακαταθήκη τεχνικών γνώσεων, που φανερώνονται στη μεστότητα της ζωγραφικής χρωματικής απόδοσης στα έργα της, και είναι ο παλμός του χρώματος που λάμπει και η στέρεα δομή της φόρμας.

Έχει παρουσιάσει πάρα πολλές ατομικές εκθέσεις, στην Αθήνα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει άπειρες συμμετοχές σε εκθέσεις τόσο στον Ελλαδικό χώρο όσο και στον Ευρωπαϊκό ως τώρα, το θεματικό της κυρίαρχο, ήταν η ανθρώπινη φιγούρα. Σήμερα, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται, σε ένα και μόνο αλλά ουσιαστικά αποκαλυπτικό σημείο, του προσώπου, τα μάτια, ή καλύτερα, το βλέμμα, υποσυνείδητη ενδοσκόπηση μοντέλου – δημιουργού;

Παράδοξη ανατομία ψυχής, χαρακτήρα. Η έκφραση του βλέμματος που καταγράφει ψυχικές διεργασίες, μέσα από τις οποίες ιχνηλατείς, τη μοναξιά, το θυμό, την απογοήτευση, τις επιθυμίες, την αναζήτηση του ονείρου… Άνετα μπορώ να ονομάσω την Βάσω Γκιώνη, ζωγράφο του βλέμματος.

Στη γέννηση της Αφροδίτης, του Boticelli, αυτό που καθηλώνει τον θεατή, δεν είναι μόνο η ομορφιά του υπέροχου γυμνού σώματος της Αφροδίτης που αισθησιακά αγκαλιάζει τα μακριά της μαλλιά, είναι τα μάτια της, και ο τρόπος που κοιτάζει είναι αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ ο θεατής..

Ο κόσμος ολόκληρος, γίνεται αισθητός σε όλα τα έμβια όντα, όχι μόνον στον άνθρωπο, μέσα από αυτό το πολύτιμο ανεπανάληπτο όργανο, τον οφθαλμό, μέσα από τα μάτια. Η όραση κάνει ορατό τον κόσμο μας και τα μάτια, το χρώμα τους, το σχήμα τους, το φως που μπορεί να εκπέμπουν, φανερώνουν προδοτικά καμιά φορά, ενδο-καταστάσεις που το άτομο ίσως προσπαθεί και να αποκρύψει.Το βλέμμα, πότε τρυφερό, πότε απειλητικό, πότε κυρίαρχο πότε ερωτικό, ανατομία ψυχής. Κι είναι τα μάτια, η πρώτη προσέγγιση του άλλου κι είναι τα μάτια που στοχεύουν και στη μαγεία. Τα μάτια και η ματιά, είναι το μόνο που δεν μπορεί ποτέ να σβήσει απ’ την μνήμη μας, απ’ την ψυχή μας.

Η Βάσω Γκιώνη, και αυτή τη φορά, μας θέλγει με την απρόσμενη θεματικά ζωγραφική της και μας προσφέρει έναν ολόκληρο κόσμο τέχνης που μας μαγεύει οπτικά. Και ακόμα η ωριμότητα της ζωγραφικής της απόδοσης και αυτό ισχύει και για τα γλυπτικά της έργα, μας αναβαθμίζει τον ψυχικό μας κόσμο και μας «ανοίγει τα μάτια» σε μία άλλη υπερβατική διάσταση.

Μερόπη Πρέκα, Ζωγράφος

πηγή: http://www.mediasoup.gr