Το μυστικό του είναι κανείς chic, είναι να αφαιρεί τουλάχιστον ένα μπιζού λίγο πριν βγει έξω, όχι να προσθέτει. Έτσι είπε η Coco Chanel (κι αν δεν το είπε η μισή ντροπή δική της).
Αυτό έκανε η Carrie Ellwanger, σκηνοθέτης του We Live Here, αυτό εφήρμοσε (όχι εφάρμοσε, jamais) και η ομάδα της στην ερμηνεία του, αυτό έκανε και η Zoe Kazan γράφοντάς το.
Παρουσίασαν μία δουλειά ειλικρινή, περιποιημένη, “καθαρή”. Το We Live Here πρόκειται για μία παράσταση επαγγελματικά δομημένη, που δικαιώνει στο έπακρο τους κόπους και τις προσπάθειες του θιάσου. Πρόκειται για μία ξεκάθαρη νίκη για την Carrie Ellwanger και το ATC.
Το ίδιο το κείμενο, από την Zoe Kazan, αποτέλεσε μία ευχάριστη έκπληξη: Πνευματώδες και ρεαλιστικό, σε ίσες και σωστές δόσεις, μοντέρνο, οικείο. Αν κάτι το επισκίασε, ήταν η ερμηνεία των ίδιων των ηθοποιών, που έφερνε την πλοκή τόσο κοντά στον θεατή, με ένα ρυθμό τόσο allegro, που εύκολα ξεχνούσε κανείς να προσέξει τα “τεχνικά” στοιχεία του έργου.
Ο Carlos Casorrán, αυτό που θα χαρακτήριζε κανείς “ηθοποιός εκ γενετής” έδινε την εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν ξέρει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο παρά να ενθουσιάζει το κοινό του. Ήταν πράγματι εκπληκτικός, αλλά δεν νομίζω ότι φέρει καμία προσωπική ευθύνη για αυτό. Τι να πω, έτσι θα γεννήθηκε μάλλον. Η Ασπασία Φραγκολοπούλου, επίσης έλαμψε επί σκηνής, βάζοντας μπουρλότο σε πάσης φύσεως επιφυλάξεις ηλικιακής προελεύσεως και χρησιμοποιώντας τα 20-λίγα χρόνια της σαν πειστήρια αριστείας για το μέλλον της στο σανίδι. Η Peyton Cimino, πήρε έναν από τους πιο στρυφνούς ρόλους του έργου και τον έστρωσε στα μέτρα της, ενώ ο Aksel Vannus, αποτέλεσε ίσως τον μεγαλύτερο θρίαμβο του διευθυντή casting. Κι όσο για τους γονείς της οικογένειας, Daisy Mouzaka και Johan Engren, έκαναν ακριβώς αυτό που κάνουν οι γονείς και στην πραγματική ζωή: συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, στήριξαν στους ώμους τους και προώθησαν όλη την δυναμική της επι σκηνής οικογένειάς τους.
Ήταν μία γοητευτική παράσταση. Ανθρώπινη, συναισθηματική, με τα πάνω και τα κάτω, με τα γλυκά και τα πικρά, μία συμμετρική αποτύπωση της οικογενειακής ζωής. Αλλά πάνω απ όλα, ήταν μία παράσταση φυσική, κομψή. Χωρίς φύκια, χωρίς μεταξωτές κορδέλες, sans φρου φρου και αρώματα. Σύγχρονο θέατρο, όπως πρέπει να είναι. Απλό, απέριττο, με το γέλιο του, το κλάμα του, με τα όλα του. Χωρίς επιδεικτικές κορώνες, χωρίς πομπώδη ξεπατικωμένα να-ζει-κανείς-ή-να-μη-ζει, χωρίς μισάωρες δραματικές παύσεις. Chic πράγματα, που θα έλεγε και η Coco.
Photo Credit: American Theatre Company
«We Live Here»
Directed by Carrie Ellwanger
American Theatre Company
21-24 May, Lumen Theatre
Tickets:
http://www.atcbrussels.com
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "We live here, από το American Theatre Company: Αποστολή Εξετελέσθη"