#Γίνεται.

Οι 12 Ώρες για την Ελλάδα επιστρέφουν για τρίτη χρονιά.

Τρίτη χρονιά φέτος και η αυθόρμητη σκέψη ενός φιλέλληνα κάπου στις αρχές του 2012 καλά κρατεί.

Το Halles de Schaerbeek θα γεμίσει ΕΛΛΑΔΑ αύριο Σάββατο, 28 Ιουνίου και θα προσπαθήσει να μας θυμίσει πως πέρα από την καθημερινότητά μας έχουμε χρόνο να προσφέρουμε και ψυχή να δώσουμε σε μία ευγενική προσπάθεια.

Το οφείλουμε σε κάποιον; μάλλον όχι θα έλεγα. Ούτε εμείς που ζούμε και εργαζόμαστε στο Βέλγιο ούτε ο Jimmy Jamar που ούτε καν Έλληνας δεν είναι. Το πρόβλημα με το τι οφείλει ο καθένας μας, τι χρωστάμε στην όμορφη Πατρίδα μας ή και το τι περιμένουμε από αυτή είναι προσωπικό θέμα και ας το δει ο καθένας μπροστά στον καθρέφτη του, με ηρεμία και σκέψη καθαρή.

Μάιος του 2012- Ιούνιος 2014, ένα όμορφο ταξίδι.

Για να γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω, ο Jimmy περίπου δύο μήνες πριν τις εκλογές στην γονατισμένη Ελλάδα του 2012, εισέβαλε κυριολεκτικά στα γραφεία μας και μας ξεσήκωσε: «Πρέπει να κάνουμε κάτι για την Ελλάδα. Πρέπει να αλλάξουμε την εικόνα της Ελλάδας στις Βρυξέλλες». Σαν γραφικός εξωγήινος μου φάνηκε τότε. Αργότερα συνειδητοποίησα πως ήταν ο από μηχανής  θεός, αυτός που θα μας έκανε να καταλάβουμε πως το #ΔενΓίνεται αποτελεί την απόλυτη ελληνική καραμέλα μιζέριας που φέρνει το λιγότερο υπνηλία.

Εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, της πρώτης χρονιάς των 12 Ωρών για την Ελλάδα, το Μάιο του 2012, με εκατοντάδες επισκέπτες να έρχονται από παντού για να συμμετάσχουν στην προσπάθεια μας, έμεινε πραγματικά αξέχαστο. Πρόσωπα και προσωπικότητες από όλους τους χώρους της πολιτικής ζωής του Βελγίου, των Βρυξελλών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά πάνω απ' όλα απλοί πολίτες της Ευρώπης που διαφωνούσαν με το σφυροκόπημα κατά της Ελλάδας έδωσαν δυναμικά το παρών.

Ο Jimmy Jamar πέρα από τον επικοινωνιακό κεραυνό που άφησε να σκάσει στο τεχνοκρατικό ουρανό της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας πέτυχε κάτι (για μένα) πιο σημαντικό, κάτι που ο ίδιος το συνειδητοποίησε νομίζω πολύ αργότερα: ένωσε τα αταίριαστα, συμβίωσε μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο 24ώρο εκδηλώσεων , όλες τις ελληνικές οργανώσεις και φορείς των Βρυξελλών και μαζί με αυτούς και όλους εμάς, που τις μισές μέρες του χρόνου, δίχως να υπάρχει λόγος είτε στραβοκοιταζόμαστε μεταξύ μας, είτε «..ο ένας για Χίο τράβηξε κι ο άλλος για Μυτιλήνη..».

Η δεύτερη χρονιά ήταν εξ' ίσου μία πανέμορφη εμπειρία, τόσο οργανωτικά όσο και σε επίπεδο εκδηλώσεων. Ακόμα πιο πολλές συμμετοχές, περισσότερος κόσμος, μεγαλύτερο κέφι, πολλά πιο πολλά αληθινά χαμόγελα.

Φέτος οι 12 Ώρες για την Ελλάδα, φιλοδοξούν, στο τέλος ενός δύσκολου πολιτικά εξαμήνου, σε ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο, να μας θυμίσουν την αρχική ιδέα: Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα χωρίς να περιμένουμε βοήθεια. Υπομονή, δουλειά και ένας όμορφος στόχος είναι αρκετά για κάνουμε τη διαφορά.

Είναι πολύ πιθανό αυτή η εκδήλωση να είναι η τελευταία που γίνεται με σκοπό την ενίσχυση της εικόνας της Πατρίδας μας στο εξωτερικό. Ίσως γιατί ευελπιστούμε τα νέα από την Αθήνα, τους επόμενους 12 μήνες να είναι τέτοια που θα μας πείσουν ότι κάτι άλλαξε προς το καλύτερο.

Σε αντίθετη περίπτωση οι δικές μας πόρτες των Θερμοπυλών θα μεταφερθούν για ακόμα μία χρονιά στο Halles de Schaerbeek.

ΥΓ: Αυτό το αγαπημένο χάσταγκ #Γίνεται το υιοθέτησα από την περσινή ομιλία του Peter Οικονομίδη στις 12 Ώρες για την Ελλάδα. Πολύ τον ευχαριστώ γι΄αυτό.

Διαβάστε το σχετικό αρθρο του newsville.be
12 Heures pour la Grèce 2014: Οι 12 Ώρες για την Ελλάδα επιστρέφουν για τρίτη φορά στις Βρυξέλλες στα τέλη Ιουνίου!