To εν τέταρτο των Βρυξελλιωτών δεν έχει εύκολη πρόσβαση σε χώρο πρασίνου

Σχεδόν το ένα τέταρτο των κατοίκων των Βρυξελλών στερείται πάρκου σε κοντινή απόσταση και το ποσοστό των χώρων πρασίνου είναι κάτω από το συνηθισμένο όριο σε πολλούς δήμους, σύμφωνα με ανάλυση της Greenpeace Belgium και της DataLab.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι το πρόβλημα ήταν ιδιαίτερα έντονο σε δήμους όπως οι Ixelles, Saint-Gilles και Schaerbeek.

«Τα δέντρα και τα πάρκα είναι άνισα κατανεμημένα», δήλωσε η Ruth-Marie Henckes, επικεφαλής της εκστρατείας βιοποικιλότητας της Greenpeace Belgium.

«Οι πιο πλούσιες γειτονιές και δήμοι είναι οι πιο πράσινες, ενώ οι φτωχότερες συνοικίες «βλέπουν» μόνο μπετόν. Ως εκ τούτου, τα οφέλη για την υγεία από ένα πράσινο περιβάλλον διαβίωσης κατανέμονται επίσης άνισα. Τα δέντρα μας κάνουν πιο ευτυχισμένους, πιο υγιείς και πιο ανθεκτικούς στην κλιματική κρίση», προσθέτει.

Η ανάλυση της Greenpeace χαρτογραφεί πόση πρόσβαση έχουν οι κάτοικοι στην αστική φύση για κάθε κτίριο στο Βέλγιο, χρησιμοποιώντας τον λεγόμενο κανόνα 3-30-300: ο καθένας πρέπει να έχει οπτική επαφή με τουλάχιστον τρία δέντρα από το σπίτι του, θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον 30% πράσινο που προσφέρει φυσική σκίαση στην οικιστική περιοχή και θα πρέπει να υπάρχει χώρος πρασίνου (πάρκο, άλσος κλπ) σε μέγιστη απόσταση 300 μέτρων από το σπίτι.

Αυτός ο κανόνας είναι μια διεθνής κατευθυντήρια γραμμή για το αστικό πράσινο, που έχει επίσης αναγνωριστεί ως πρότυπο από την βελγική κυβέρνηση.

Αρκετές γειτονιές στις Βρυξέλλες σημείωσαν μηδέν, πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοικοι δεν μπορούν να δουν τα δέντρα από τα σπίτια τους, έχουν ανεπαρκές πράσινο και δεν ζουν κοντά σε χώρους πρασίνου. Σε αυτές συγκαταλέγονται γειτονιές της περιφέρειας της πρωτεύουσας, όπως το Molenbeek, το Saint-Josse, το Koekelberg και το Saint-Gilles.

Ειδικά σε σημεία του Saint-Gilles, του Etterbeek και του Saint-Josse, δεν υπάρχει ούτε ένα ακίνητο που να επιτυγχάνει το 30% της ύπαρξης των δέντρων.

Κατά μέσο όρο, η ορατότητα του πρασίνου είναι στο 11,5% στο Molenbeek, 12,2% στο Saint-Josse και στο Saint-Gilles και 15,6% στο κέντρο των Βρυξελλών και το Anderlecht.

Στο αντίθετο άκρο του φάσματος, αρκετοί δήμοι περιέχουν γειτονιές που συμμορφώνονται πλήρως με τον κανόνα 3-30-300, συγκεκριμένα σε Uccle, Auderghem, Woluwe-Saint-Pierre, Woluwe-Saint-Lambert και Watermael-Boitsfort.

Συνολικά, κάθε κάτοικος των Βρυξελλών έχει διαθέσιμο χώρο πρασίνου 55m². Σε μια παρόμοια πόλη όπως το Άμστερνταμ, το ποσό είναι σχεδόν διπλάσιο, στα 96m².

Ο διαθέσιμος χώρος πρασίνου στις Βρυξέλλες έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ 2003 και 2016, οι Βρυξέλλες έχασαν έως και το 14% του πρασίνου τους.

Η Greenpeace κάλεσε τους πολιτικούς να προστατεύσουν τη φύση, σημειώνοντας ότι ενώ η προηγούμενη περιφερειακή κυβέρνηση των Βρυξελλών υποσχέθηκε να προστατεύσει και να διατηρήσει τουλάχιστον το 25% της επικράτειάς της ως χώρο πρασίνου έως το 2030, αυτός ο στόχος είναι 5% χαμηλότερος από τη διεθνή συμφωνία που συνήψε το Βέλγιο στη COP15 διάσκεψη για το κλίμα. Ωστόσο, η Greenpeace το χαρακτήρισε «ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός».

Το ζήτημα ξεπερνά την πρωτεύουσα, καθώς 72 από τις 100 πολυπληθέστερες πόλεις του Βελγίου που έχουν λιγότερο από το ένα δέκατο των κτιρίων συμμορφώνονται με τον κανόνα, συμπεριλαμβανομένων των Αμβέρσας, Μπριζ, Γάνδης, Kortrijk, Namur, Charleroi και La Louvière.

Η Γκενκ είναι η πόλη με τα καλύτερα αποτελέσματα. Περίπου το 52,6% των κτιρίων της συμμορφώνονται με τον κανόνα 3-30-300. Η Μουσκρόν είναι η πόλη με τη χαμηλότερη βαθμολογία: κανένα κτίριο δεν συμμορφώνεται με το πρότυπο 3-30-300 και τα μισά από αυτά δεν έχουν καν ένα μικρό πάρκο κοντά.

Σε εθνικό επίπεδο, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν ούτε ένα πάρκο τουλάχιστον 0,2 εκταρίων σε απόσταση 300 μέτρων από το σπίτι τους.