Βαρβάρα Κάζιρα, “H επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας”

Το FACES επισκέφθηκε τον θεατρικό θίασο ΘΕΣΠΙΣ µε την ευκαιρία της τελευταίας του παράστασης και συνοµίλησε µε τους συντελεστές. Παλαιότεροι και νεότεροι, αλληλοσυµπληρώνονται µε εµπειρία και φρεσκάδα και ξεδιπλώνουν τους “ρόλους” τους…

Βαρβάρα Κάζιρα, η πρωταγωνίστρια

“Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας” ήταν το θέμα της εργασίας μου στη γερμανική γλώσσα, τότε που έδιδα εξετάσεις για το γερμανικό μου απολυτήριο αρκετά χρόνια πριν. Όταν μου δόθηκε ο κατάλογος για να επιλέξω το βιβλίο που θα παρουσίαζα ομολογώ ότι με μαγνήτισε ο τίτλος που θύμιζε ιστορία μυστηρίου. Όταν διάβασα πια το βιβλίο κατάλαβα ότι καμία σχέση δεν είχε με τις ιστορίες μυστηρίου που μου άρεσε να διαβάζω στα παιδικά μου χρόνια. Πρότεινα να παιχτεί το έργο αυτό από τον θίασο “ΘΕΣΠΙΣ”, με τον οποίο έχω την χαρά να συνεργάζομαι τα τελευταία έξι χρόνια, γιατί πρόκειται για ένα διαχρονικό έργο, και μάλιστα άκρως επίκαιρο στην εποχή που διανύουμε.

Οι πολλαπλές πτυχές και μεταλλαγές της προσωπικότητας της γηραιάς κυρίας, περνώντας από την αποστασιοποίηση στην εμπάθεια, με συνάρπασαν και αυτές ακριβώς προσπάθησα να αποδώσω στον ρόλο μου. Κατά τον ίδιο τον συγγραφέα η γηραιά κυρία δεν παριστάνει ούτε τη Νέμεση ούτε το σχέδιο Μάρσαλ ούτε καν την Αποκάλυψη. “Είναι μονάχα αυτό που είναι-η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου –που με την περιουσία της είναι σε θέση να ενεργεί όπως μια ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας, απόλυτη, φρικιαστική, κάτι σαν τη Μήδεια.”

Κατά την άποψή μου η Κλαίρη Τσαχανασιάν δεν είναι ένα υπερφυσικό ον, αλλά μια γυναίκα που έχει πονέσει και που κρατά τους ανθρώπους σε απόσταση, γιατί έτσι δεν επιτρέπει σε κανέναν να την ξαναπληγώσει. Είναι εκκεντρική και, επιπλέον, διαθέτει μια μεγάλη δόση χιούμορ.

Σαν ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας δεν συμβολίζει την ειμαρμένη, αλλά υπόκειται στο νόμο του αιτίου – αιτιατού, σύμφωνα με τον οποίο κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θα ακολουθήσουν στο μέλλον: η βεβαιότητα ότι αργά η γρήγορα συλλέγει κανείς αυτό που κάποτε έσπειρε. Ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτες επιστολή (6:7) ανφέρει: Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται• ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει» (Μην πλανάστε, ο Θεός δεν κοροϊδεύεται. Γιατί ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει).

Η Κλαίρη Τσαχανασιάν διαθέτει, όπως καθένας μας, την προσωπική της ελευθερία επιλογής. Με την οικονομική της παντοδυναμία επιλέγει τον ρόλου του τιμωρού, όπως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επιλέξει την πράξη συγχώρεσης. Είναι απλά μια πληγωμένη γυναίκα, συγχρόνως θύμα και θύτης. Επιλέγει συνειδητά να σπείρει εκδίκηση, γιατί η εκδίκηση είναι η πιο θεαματική λύση, και επιπλέον ένα  πιάτο που τρώγεται κρύο.

Το έργο έχει χάπυ έντ; Ναι, αλλά πρόσκαιρο. Η γηραιά κυρία φεύγει με το πτώμα του αγαπημένου της για Κάπρι. Δεν θα τρέφεται πια από το μίσος που την έκαιγε επί τόσες δεκαετίες, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα βρει επιτέλους τη γαλήνη. Και οι κάτοικοι του Γκύλλεν; Αυτοί θα συνεχίσουν να ξοδεύουν με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό το σπορ. Αυτό είναι πια γνωστό τοις πάσι. Και ίσως μια μέρα έρθει και γι’ αυτούς μια γηραιά κυρία….

Διαβάστε επίσης:
Αριστείδης Λαυρέντζος, ο σκηνοθέτης
Ευγενία Πρέκα, η πρωτοεµφανιζόµενη &
Αλέξανδρος Γιάκας, συνθέτης & επιµελητής ηχητικών εφέ