Τζον Τράκας

Τον Μάιο του 1940, με μια κεραυνοβόλο επίθεση, ο γερμανικός στρατός του Χίτλερ, χρησιμοποιώντας 140 πάνοπλες μηχανοκίνητες μεραρχίες με ισχυρή αεροπορική υποστήριξη, επιτέθηκε ταυτόχρονα σε Βέλγιο, Ολλανδία και Γαλλία, αιφνιδιάζοντας τους πάντες.

Στο μέτωπο της Ολλανδίας, η μεγαλύτερη αντιαρματική τάφρος της Ευρώπης στη Διώρυγα του Αλβέρτου, καταλήφθηκε σε μία ημέρα. Το ίδιο και το Βελγικό οχυρό, στο Eben-Emael (ανάμεσα στη Λιέγη και στο Μάαστριχ), παρά τη σθεναρή αντίσταση των υπερασπιστών του. Στο μέτωπο της Γαλλίας, η περίφημη αμυντική γραμμή Μαζινό αχρηστεύτηκε εντελώς και απλώς “προσπεράστηκε” από τα γερμανικά τεθωρακισμένα.

Ο γερμανικός στρατός, μέσω των Αρδενών, κύκλωσε όλο το Βέλγιο και αν δεν διαφωνούσαν μεταξύ τους οι Γερμανοί διοικητές της αεροπορίας και του πεζικού (λόγω της έπαρσης, ποιος θα επιτεθεί πρώτος, για να έχει τη δόξα), θα είχε ρίξει στη θάλασσα της Μάγχης, όλα τα εναπομείναντα στρατεύματα της Γαλλίας και της Βρετανίας, που είχαν εγκλωβιστεί στη Δουνκέρκη.

Έκτοτε, στο μυαλό του Χίτλερ και των επιτελών του, η περιοχή των Αρδενών είχε ταυτιστεί με μια τεράστια όσο και εύκολη στρατιωτική επιτυχία. Έτσι, όταν το καλοκαίρι του 1944 οι σύμμαχοι πραγματοποίησαν την απόβαση στη Νορμανδία, αρχίζοντας την προέλασή τους προς το Βερολίνο, το Τρίτο Ράιχ -που στο μεταξύ είχε υποχωρήσει μέσα στη Γερμανία- θέλησε να παίξει ένα από τα τελευταία του χαρτιά, επιχειρώντας να ανακόψει τις συμμαχικές δυνάμεις και πάλι μέσω του γνώριμου τοπίου των Αρδενών.

Οι σύμμαχοι δεν είχαν “μάθει” από το πάθημα του 1940 γι αυτό και το 1944 έβλεπαν τις Αρδένες μάλλον ως το ιδανικό τοπίο για να περάσουν ειδυλλιακά Χριστούγεννα, πριν την έναρξη της επίθεσης τους, που τη  σχεδίαζαν ίσως και για τις αρχές του νέου χρόνου. Εκείνος ο Δεκέμβρης του 1944 είχε φέρει μαζί του και έναν από τους χειρότερους χειμώνες. Τότε ήταν που ο Στρατηγός Μοντγκόμερι αποφάσισε να αφήσει το μέτωπο και να πάρει άδεια για να επισκεφθεί την οικογένειά του στην Αγγλία, ενώ ο Αρχιστράτηγος Αϊζενχάουερ είχε αποφασίσει να φύγει κι αυτός, για να παρευρεθεί στο γάμο ενός συνεργάτη του, στο Παρίσι. Ήταν ακριβώς 16 Δεκεμβρίου 1944 που όλοι έλλειπαν…

Από νωρίς το πρωί, όλο το χιονισμένο τοπίο των Αρδενών είχε σκεπαστεί με πυκνή ομίχλη. Μόνο οι Γερμανοί από απέναντι δεν είχαν κοιμηθεί. Και στις 5:30 το πρωί άρχισαν να βομβαρδίζουν με το πυροβολικό τους, τα αμερικανικά χαρακώματα, στα Βελγο-Γερμανικά σύνορα. Μέσα σε 2,5 ώρες το πεζικό τους κατέλαβε όλη την περιοχή, ενώ την ίδια ώρα τα γερμανικά άρματα μάχης διασχίζοντας το Λουξεμβούργο, έφθασαν μέχρι το Bastogne και το Saint Vith του Βελγίου. Η επιχείρηση του Γερμανικού στρατού είχε τον κωδικό “Αρπαγή” και οι Αρδένες έμοιαζαν ο ιδανικός τόπος για να ξαναγίνει το “σφαγείο” και ο “τάφος” των συμμαχικών στρατευμάτων.

Καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις υποχωρούσαν στα ενδότερα των Αρδενών, η Βελγική πόλη Bastogne αποτελούσε ένα από τα βασικά στρατηγικά σημεία, των φονικών μαχών που διεξάγονταν σε όλη την περιοχή. Σε ένα εστιατόριο δυτικά της πόλης, είχε στηθεί ένα πρόχειρο νοσοκομείο, όπου παρέχονταν ιατρικές φροντίδες στους τραυματίες των Συμμάχων. Εκεί βρίσκονταν και ο Τζον Τράκας, ένας 26χρονος Ελληνοαμερικανός γιατρός του αμερικανικού στρατού, από τη Βοστόνη.

Μέσα στη γενική σύγχυση που επικράτησε από την άτακτη υποχώρηση της αμερικανικής δύναμης, ο Τράκας παρέμεινε εγκλωβισμένος μέσα στο εστιατόριο – ιατρείο του, έχοντας να φροντίσει περίπου 30 τραυματίες. Οι πληροφορίες, στις 19 Δεκεμβρίου 1944, ανέφεραν ότι οι Γερμανοί βρίσκονταν ένα βήμα, πριν την κατάληψη της πόλης. Μόλις έπεσε η νύχτα, με τη βοήθεια Βέλγων, ο Τράκας έφερε έξω από το ιατρείο του 4-5 φορτηγά και ανέβασε επάνω όλους τους τραυματίες. Μέσα στη νύχτα, τράβηξε νότια προς το Arlon, χωρίς φώτα και χωρίς να γνωρίζει εάν θα έπεφτε επάνω στους Γερμανούς ή επάνω στους συμμάχους.

Τελικά η τύχη ήταν με το μέρος τους και κατάφεραν να φθάσουν σε περιοχή που ελέγχονταν από αμερικανικά στρατεύματα. Για αυτή την ηρωική πράξη του, ο Τζον Τράκας τιμήθηκε με βραβείο πολεμικής ανδρείας και η ηρωισμός του αναγνωρίσθηκε σε όλο το συμμαχικό στρατόπεδο. Κι όταν αργότερα τέλειωσε ο πόλεμος, ο ήρωας Ελληνοαμερικανός γιατρός, δεν δίσταζε να παραδεχθεί πόσο τυχερός ήταν, που σε εκείνη τη φονική μάχη των Αρδενών, τον χειμώνα του 1944-45, αυτός κατόρθωσε να σώσει τον ίδιο τον εαυτό του και όλους τους τραυματίες του, “χωρίς άλλη καμία γρατσουνιά” !!!

Μετά τον πόλεμο, ο Τζον Τράκας έκανε μια λαμπρή ιατρική καριέρα σε νοσοκομεία της Βοστόνης. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους εκεί Έλληνες ομογενείς, οι οποίοι τον σέβονταν ως ήρωα αλλά και ως τον πατριώτη Έλληνα γιατρό, που πάντα και κάθε ώρα, έτρεχε μέχρι και στα σπίτια τους, για να τους φροντίσει.

Είχε γεννηθεί στο Κοννέκτικατ (μοναχογιός Ελλήνων μεταναστών), μεγάλωσε στη Βοστόνη και τέλειωσε την ιατρική στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Όπως και άλλοι Έλληνες ομογενείς της Αμερικής, ένιωσε κι αυτός την υποχρέωση να πολεμήσει, επηρεασμένος σε μεγάλο βαθμό από το Ελληνικό Έπος του 1940 αλλά και από τα δεινά που υπέφερε η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Πέθανε στις 6 Ιουνίου 1999 στη Βοστόνη και κηδεύτηκε με τιμές ήρωα.