φωτογραφία: Δημήτρης Ναυρίδης/ Newsville.be
——————————————————-
Έχω μείνει στην αντίληψη του λαού μας σαν ένας ανθρώπινος άγιος, που ζει και περπατά ανάμεσα τους. Ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης, που κάθε πρώτη του χρόνου ξεκινώ από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ταξιδεύω στον κόσμο, χαρίζοντας την ευχή μου και καλή τύχη.
Aμέσως μετά τα Χριστούγεννα, ξεκινούσα πεζός μ’ ένα ραβδί στο χέρι και απ’ όπου περνούσα με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες. Περιόδευα από διάφορους τόπους. Δεν έφερνα στους ανθρώπους δώρα. Τα δώρα μου ήταν περισσότερο συμβολικά: η ιερατική ευλογία και η καλή τύχη.
Μετά την βάπτισή μου ως χριστιανός, δώρισα στους φτωχούς και στην εκκλησία το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μου.
Οι «Κανονισμοί δια τον Μοναχικόν βίον» γράφτηκαν όταν ασκήτευσα κοντά στο ησυχαστήριο που είχαν ιδρύσει η μητέρα του Εμέλεια, μαζί με την μεγαλύτερη αδελφή του την Οσία Μακρίνα. Είναι κανόνες που ρυθμίζουν την ζωή στα μοναστήρια μέχρι και σήμερα.
Η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται όσο ζει ο άνθρωπος και παραμένει όταν πεθάνει .
Τα πρώτα γράμματα, μου τα δίδαξε ο πατέρας μου,ο Άγιος Βασίλειος. Συνέχισα τις σπουδές του στην Καισαρεία, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αθήνα. Εκεί σπούδασα γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, ιατρική, ρητορική και γραμματική.
Συμφοιτητές μου ήταν και δύο νέοι που έμελλαν να διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο στην ιστορία της ορθοδοξίας. Ο ένας, φωτεινός, ο Άγιος και Μέγας Πατέρας της Εκκλησίας ο Θεολόγος Γρηγόριος και ο άλλος, μελανός στον αντίποδα, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο μετέπειτα αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που θέλησε να επαναφέρει ως γνωστόν την λατρεία των ειδώλων.
Κατά τα φοιτητικά έτη στην Αθήνα, ανέπτυξα μεγάλη και ισχυρή φιλία με τον Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο. Ταυτόχρονα με τις σπουδές μας είχαμε καιιεραποστολική δράση. Διοργανώναμεχριστιανικές συγκεντρώσεις, στις οποίες αναλύονταν θρησκευτικά ζητήματα. Ίδρυσαμε επίσης και τον πρώτο φοιτητικό χριστιανικό σύλλογο.
Την εποχή που ήμουν Επίσκοπος στην Καισάρεια, ο Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε στην πόλη για να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι, τρομαγμένοι, ζήτησαν τη βοήθεια μου. Τους συμβούλεψα να φέρουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν και, αφού μάζεψαν πολλά δώρα, κοσμήματα και χρυσά νομίσματα, βγήκαμε μαζί για να προϋπαντήσουμε τον Έπαρχο. Προσπάθησα με την πειθώ μου να καταπράυνω τον Έπαρχο, ο οποίος τελικά δε θέλησε να πάρει τα δώρα. Όταν όμως προσπάθησαμε να μοιράσουμε πίσω στους πιστούς τα δώρα που ο καθένας είχε φέρει, ο χωρισμός αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολος, καθώς πολλοί είχαν προσφέρει όμοια πράγματα. Τότε διέταξα τους πιστούς να φτιάξουν το απόγευμα του Σαββάτου πίτες και να βάλουν μέσα σε κάθε μία από ένα αντικείμενο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η παράδοση της βασιλόπιτας την Πρωτοχρονιά.
“Ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος τίποτε ἄλλο δὲν πρέπει νὰ ἀποφεύγει περισσότερο ἀπὸ τὴ ζωὴ τῶν ἐπιδείξεων, ἀπὸ τὸ νὰ τὸν ἐπηρεάζει τὸ τί θὰ πεῖ γι᾿ αὐτὸν ὁ κόσμος, ἀπὸ τὸ νὰ μὴν ἔχει πυξίδα τῆς ζωῆς τοῦ τὴ λογική. Ἂν τὰ ἔχει ἀποφύγει αὐτά, τότε δὲν φοβᾶται νὰ πάει ἀντίθετα πρὸς τὴ γνώμη ὅλης της κοινωνίας, νὰ τὸν κατηγορήσουν, νὰ κινδυνέψει γιὰ χάρη τοῦ ἀγαθοῦ, νὰ σταθεῖ ἀκλόνητος στὴν ὀρθὴ ἀπόφαση”
Η νέα μορφή του Αϊ-Βασίλη με την κόκκινη στολή και τα ροζ παχουλά μάγουλα εισήχθει στην Ελλάδα στη δεκαετία 1950-1960 από τους «συγγενείς» μετανάστες, με τις ευχητήριες κάρτες τους.
Το πιο σημαντικό έργο ήταν η οργάνωση της ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας στην επαρχία μου. Κοντά στην Καισάρεια χτίστηκε ένα ίδρυμα που λειτουργούσε ως νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας για την φροντίδα και ιατρική περίθαλψη αυτών που είχαν ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος ήταν εθελοντές που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου.Η πόλη αυτή ονομάσθηκε Βασιλειάδα.
Άνθρωπος που δε δέχεται συμβουλές, είναι εχθρός του εαυτού του.
Ὅλοι σχεδὸν οἱ ἀξιόλογοι γιὰ τὴ σοφία τους ἄνθρωποι, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, κι ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, ἔχουν ἐξυμνήσει, στὰ ὅσα ἔγραψαν, τὴν ἀρετή. Τα λόγια τους πρέπει νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ πασχίζουμε νὰ ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας . Γιατί ὅποιος στηρίζει μὲ πράξεις τὴ φιλοσοφία, ποὺ ἄλλοι τὴν περιορίζουν στὰ λόγια αὐτὸς μονάχα ἔχει νοῦ, οἱ ἄλλοι γυροφέρνουν σαν σκιές.
——————————————————-
Βιογραφικό σημείωμα Ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ’ άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου.Στην Ελλάδα και στην ορθόδοξη πίστη ταυτίστηκε με το καλό Πνεύμα της Πρωτοχρονιάς και είναι ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας. Πέθανε την 1η Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία μόλις 49 χρόνων και πάμφτωχος αφού είχε χαρίσει όλη του την περιουσία σε αυτούς που είχαν ανάγκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Face to Face ...με τoν Άγιο Βασίλειο τον Mέγα."