Face to Face …με τον Ολύμπιο Ράπτη.

από την Σώτια Μυτιληναίου
φωτογραφία: Δημήτρης Ναυρίδης/ Newsville.be

===================

Παλιότερα πιστεύαμε πως η σχέση του μέσου Έλληνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν φιλική. Όσο όμως περνάει ο καιρός, ο μέσος Έλληνας γίνεται όλο και πιο πολύ αντιευρωπαϊστής και θεωρεί ότι φεύγοντας από την Ε.Ε. θα σωθεί. Όσο η Ε.Ε. έστελνε χρήματα υπό τη μορφή των διαρθρωτικών ταμείων όλα πήγαιναν περίπου καλά. Η κρίση όμως τελικά καλλιεργεί ένα εύπεπτο μήνυμα ότι μας φταίνε οι ξένοι, οι δανειστές.

Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα λειτουργεί «top-down». Όποιος είναι αρεστός στον αρχηγό και ανάλογα με την προσωπική βούληση του κομματικού μηχανισμού, αυτός είναι που τοποθετείται ψηλότερα στην κομματική λίστα χωρίς κανένα ίσως άλλο κριτήριο.

Κάτι ενδιαφέρον που διάβασα πρόσφατα είναι πως «Κάποια στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να καταλάβουμε πως άλλο το δημόσιο συμφέρον και άλλο το συμφέρον του δημοσίου».

Πανευρωπαϊκά, η συμμετοχή/συμπάθεια των πολιτών στα ευρωπαϊκά δρώμενα και στην διαδικασία επιλογής των αντιπροσώπων τους φθίνει. Η ευρωπαϊκή ένωση θεωρείται κάτι πάρα πολύ μακρινό και ξένο προς τα συμφέροντα του πολίτη. Το ερώτημα είναι πως μπορούμε να το αναστρέψουμε αυτό.

Ο ρόλος μου στην Eυρωπαϊκή Συνομοσπονδία Βιομηχανιών Αεροναυπηγικής, Διαστήματος, Ασφάλειας και Άμυνας είναι να παρακολουθώ και συμβάλλω ενεργά στη διαμόρφωση της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, καθώς και άλλων ευρωπαϊκών και διακυβερνητικών πολιτικών που άπτονται θεμάτων ανταγωνιστικότητας (ιδιαιτέρως των μικρομεσαίων επιχειρήσεων) και συνεργασίας στους τομείς της έρευνας & τεχνολογίας και βιομηχανικής ανάπτυξης.

Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαγράφεται στα μάτια μου δύσκολο. Βρίσκεται σε κομβικό σημείο. Μετά τις πρώτες πνευματικές ελίτ που με τις ιδέες τους κατάφεραν να κρατήσουν την Ε.Ε. ζωντανή για 50 χρόνια, σήμερα βλέπουμε να επικρατεί μια αυξανόμενη απάθεια, αδιαφορία και πολύ συχνά εχθρότητα προς την Ευρωπαϊκή Ιδέα. Παρατηρείται σε πάρα πολλές χώρες η ενίσχυση των ακροδεξιών και ακροαριστερών κομμάτων. Αυτό σημαίνει : εθνικισμός και να κλειστούμε στα σύνορά μας. Αυτό με κάποιο τρόπο πρέπει να το αλλάξουμε.

Μεγάλη προσωπικότητα για μένα ήταν ο Καποδίστριας.Ήταν Έλληνας του εξωτερικού που θυσίασε πολλά προτερήματα και αξιώματατης ζωής του στη Ρωσία και προσπάθησε να οργανώσει τη χώρα από καπετανάτο σε πραγματικό και ευνομούμενο δημοκρατικό κράτος.

Στην Αθήνα του σήμερα βλέπω μία συνεχή υποβάθμιση. Η εγκληματικότητα, η πορνεία, τα ναρκωτικά είναι πια στο κατώφλι του σπιτιού μας.

Η ομορφιά για μένα βρίσκεται στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει.

Δεν χορταίνω ποτέ και δεν κουράζομαι ποτέ από την ενασχόλησή μου με τα κοινά. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν χωρίς να έχω και εγώ συμμετοχή. Δεν αρκεί να κρίνει κανείς πρέπει να είμαστε και υπεύθυνοι.

Μεγάλωσα στη Ν. Σμύρνη με μια τεράστια αγάπη για τη θάλασσα. Το μόνιμο όνειρο κάθε χρόνο ήταν πότε θα τελειώσει ο χειμώνας για να φύγουμε για διακοπές.

Απαραίτητο συστατικό για την ενεργοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών είναι να δοθεί ένα κίνητρο για την εμπλοκή των ίδιων στην διαδικασία επιλογής των αντιπροσώπων τους. Πρότασή μου είναι να γίνονται προκριματικές εκλογές και όλοι να έχουν την ίδια αφετηρία. Ίσως τα ίδια τα κόμματα, μέσω ενός είδος ελεύθερου και ανόθευτου διαγωνισμού να μπορούσαν να εντοπίσουν ανάμεσα στους πολίτες, αξιόλογους ανθρώπους που έχουν ενδιαφέρουσες προτάσεις ή ιδέες για την προώθηση του ευρωπαϊκού πνεύματος και πολιτικής με σκοπό να τους ενεργοποιήσουν πολιτικά. Αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί και το «αίσθημα του ανήκειν» ανάμεσα στους Ευρωπαίους.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε και να εργαζόμαστε ομαδικά. Αυτό φαίνεται ακόμα και στη δομή της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε το διπλάσιο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο αριθμό μικρο-οικογενειακών επιχειρήσεων γιατί μας είναι δύσκολο να βάλουμε το εγώ μας κάτω από κάποιον άλλον.Και αυτό θεωρώ ότι ξεκινάει από το σχολικά χρόνια όταν οι αναθέσεις ομαδικών και συλλογικών εργασιών είναι ελάχιστεςμε αποτέλεσμα να ευνοτείται μόνο ο ατομικισμός.

Αν έκανα μια ευχή, αυτή θα ήταν να είμαστε καλά με την οικογένεια μου. Όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Έχουμε συμφωνήσει πως αν κερδίσουμε κάποιο λαχείο θα εγκατασταθούμε μόνιμα σε ένα νησί, ελληνικό με καλό νοσοκομείο και αεροδρόμιο, και θα ασχολούμασταν με τη φιλανθρωπία.

*Ο Ολύμπιος Ράπτης γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι κάτοχος 2 μεταπτυχιακών τίτλων στην ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση και στη διεθνή χρηματοοικονομία και από το 2004 διαμένει στις Βρυξέλλες. Εκτός του ότι τρελαίνεται να χρησιμοποιεί παραδείγματα, λατρεύει την οικογένειά του και σήμερα εργάζεται στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Βιομηχανιών Αεροναυπηγικής, Διαστήματος, Ασφάλειας και Άμυνας.