Εξωτικό είναι ένα λογοτεχνικό μπλογκ για όσα είμαι και αγαπώ
(http://exwtico.wordpress.com/). Το όνομα είναι εμπνευσμένο από στίχο της Μίνα Λόι: «Υπάρχει μια κλιμάκωση στηνευαισθησία / Ο πόνος όταν υπερβαίνει τον εαυτό του / Γίνεται Εξωτικός». Η ποίηση είναιίσως αυτό το άλμα από τον πόνο.
Οι στίχοι της Ανν Σέξτον για μένα είναι άλματα από τον πόνο.
Η δύναμη των λέξεων κρύβει μια μεγάλη ψυχή που έχει φυλακιστεί στα πράγματα.
Με την τέχνη μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και οι άλλοι μαζί.
Το σημείο πάνω στο χάρτη όπου νιώθω ευτυχισμένη είναι το σπίτι μου. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Μεγάλη προσωπικότητα στην περίοδο που διανύουμε για μένα παραμένει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Αγαπημένο τραγούδι αυτή την περίοδο, είναι το Hot Knife της Fiona Apple. Μου θυμίζει αυτό που είμαστε: Ανατολή και Δύση.
Οι πιο δυνατές λέξεις που εκφράζουν για μένα ελευθερία χρειάζονται τις αντίστοιχες πράξεις.
Το μαγικό τρίγωνο για μένα είναι ένα σημείο στον παγκόσμιο χάρτη όπου «χάνονται» οι άνθρωποι. Μπορώ όμως να τους φανταστώ, μετατρέποντας την αρνητική μνήμη τής απώλειας σε θετικό βίωμα.
H καλύτερη καθημερινή μου παρέα είναι ο σύντροφος της ζωής μου και η γάτα μας.
Αν είχα τον Θεό απέναντι μου για λίγα λεπτά δεν θα πίστευα στα μάτια μου.
Η χειρότερη “μάσκα” που έχω αντικρίσει ήταν ανθρώπινο πρόσωπο.
Πιστεύω πως οι Έλληνες δεν είναι ίδιοι μεταξύ τους.
Το να βάλεις τέλος στο νήμα της ζωής σου δηλώνει για μένα μια προσωπική επιλογή με δυσάρεστες συνέπειες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη στιγμή που ανέβηκα ένα λόφο και αντίκρισα τη θάλασσα.
Ονειρεύομαι ακόμα κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας διαβάζω νοερά ένα βιβλίο.
Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έγραφα ποιήματα.
Η ομορφιά για μένα βρίσκεται στη θετική θέαση του κόσμου, που είναι η ρίζα της ομορφιάς.
Η υπερδύναμη που θα ήθελα να έχω είναι να θυμάμαι αυτομάτως ό,τι μαθαίνω και να διαλέγω τι από όλα αυτά θα θυμάμαι.
Το πιο συχνό λάθος είναι όταν κάνω πίσω ενώ δεν πρέπει.
Έχω συναντήσει σημαντικούς ανθρώπους. Μου λείπουν όμως οι αληθινοί δάσκαλοι.
Γύρω μου βλέπω ένα νιτσεϊκό χάος.
Ενθουσιάζομαι με τις μικρές χειρονομίες.
Αυτό που δεν μου αρέσει είναι οι σχέσεις συμφέροντος και εξουσίας καιθέλω να τις αλλάξω.
Αυτό που αγαπώ στη χώρα μου είναι τα παιδικά μου χρόνια και η φύση.
Αγαπώ τις άσκοπες βόλτες που είναι σπάνιες.
Το διάστημα μετά τα τριάντα είναι το πιο δημιουργικό. Κρίμα που ήρθε η κρίση.
Οι άνθρωποι χρειάζονται τους ανθρώπους.
—————————————————————————————————————————-
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ευτυχία Παναγιώτου (1980) γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και νεοελληνική φιλολογία στο Λονδίνο. Εργάζεται στην Αθήνα ως επιμελήτρια εκδόσεων, μεταφράζει ποίηση, αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά και σέρβικα. H ίδια έχει μεταφράσει τα Ερωτικά ποιήματα της Ανν Σέξτον καθώς και ποιήματα της Ανν Κάρσον. Έγραψε τα βιβλία ποίησης μέγας κηπουρός (Κοινωνία των (δε)κάτων, 2007) και Μαύρη Μωραλίνα (Κέδρος, 2010). Η Μαύρη Μωραλίνα ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Κύπρου, όπως και για το βραβείο ποίησης του περιοδικού Διαβάζω και απέσπασε το τρίτο βραβείο ποίησης καλύτερου βιβλίου νέου ποιητή στο Συμπόσιο Ποίησης Πάτρας. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με αντικείμενο την ποίηση Ελληνίδων της Μεταπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Face to Face ...με την Ευτυχία Παναγιώτου."