Ελληνοαμερικανός καθηγητής υποψήφιος για το Νόμπελ χημείας

Ένας Ελληνοαμερικανός χημικός, είναι από τους βασικούς διεκδικητές του φετινού Νόμπελ Χημείας (θα απονεμηθεί στις 9 Οκτωβρίου) και σύμφωνα με τις παραδοσιακές προβλέψεις του οργανισμού Thomson Reuters, είναι πολύ πιθανόν να το κατακτήσει.

Πρόκειται για τον διακεκριμένος χημικό Παύλο Αλιβιζάτο, καθηγητή του πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνια και από το 2009 διευθύνει στο Πανεπιστήμιο, το φημισμένο εργαστήριο Lawrence Berkeley (LBL), που έχει την ευθύνη για τον συντονισμό της εθνικής έρευνας των ΗΠΑ, σε θέματα νανοτεχνολογίας. Καθόλου τυχαία περίπτωση καθώς ο Παύλος Αλιβιζάτος θεωρείται διεθνώς ως αυθεντία στον τομέα της νανοτεχνολογίας, της επιστήμης των υλικών και γενικότερα της χημείας.
 
Ειδικότητά του είναι οι νανοκρύσταλλοι, δηλαδή μικροί κρύσταλλοι διάφορων υλικών με διαστάσεις μερικά νανόμετρα, όπου ένα νανόμετρο, ισοδυναμεί με 1 δισεκατομμυριοστό του μέτρου. Οι νανοκρύσταλλοι έχουν πολλές και σημαντικές εφαρμογές στην τεχνολογία, οι σημαντικότερες ίσως από τις οποίες είναι η κατασκευή φωτοβολταϊκών στοιχείων χαμηλού κόστους και συσκευών τεχνητής φωτοσύνθεσης.
 
Ο Π. Αλιβιζάτος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1959, από έλληνες μετανάστες γονείς και σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου τελείωσε το ελληνικό εξατάξιο γυμνάσιο και έμαθε καλά τα ελληνικά. Στη συνέχεια επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου σπούδασε και έκανε επιστημονική καριέρα.
 
Το 1988 έγινε μέλος του ακαδημαϊκού προσωπικού του Πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνια, όπου διδάσκει μέχρι και σήμερα ως καθηγητής Χημείας, ενώ τα βραβεία και οι υποτροφίες για τις έρευνες και την προσφορά του ακολουθούν το ένα το άλλο: Alfred P. Sloan Foundation fellowship, ACS Exxon Solid State Chemistry fellowship, Coblentz Award, Wilson Prize at Harvard, the Materials Reasearch Society Outstanding Young Investigator Award, ACS award in Colloid and Surface Chemistry, the Rank Prize, the University of Chicago Distinguished Alumni Award, the Eni Italgas Prize for Energy and Environment, the Ernest Orlando Laurenve Award and the Kalvi Distinguished Lectureship in Nanoscience, το «Βραβείο Linus Pauling» (2011) ενώ πέρυσι το κράτος του Ισραήλ του απένειμε το βραβείο Χημείας «Wolf» που στα πλαίσια της επιστήμης θεωρείται σχεδόν ισοδύναμο του Νόμπελ.  .
 
Είναι επίσης μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, καθώς και πολλών άλλων επιστημονικών ενώσεων. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 400 ερευνητικά άρθρα και έχει περισσότερες από 60.000 αναφορές στο έργο του, από επιστημονικές έρευνες, εργασίες και μελέτες (με h-index -δείκτη Hirsch- ίσο με 107).
 
Ως διευθυντής του εργαστηρίου Lawrence Berkeley, προωθεί 2 μεγάλα ερευνητικά προγράμματα, που έχουν ως θέμα:

-Ο «Κύκλος του άνθρακα 2.0», μια πολυεπιστημονική προσέγγιση για την επίλυση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

- Η «Φωτεινή πηγή επόμενης γενιάς», ένα σχέδιο που στοχεύει στην παραγωγή παλμών ακτίνων-Χ διάρκειας μόλις μερικών δισεκατομμυριοστών του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου, τόσο σύντομων που θα είναι ικανοί να καταγράψουν την κίνηση των ηλεκτρονίων.
 
Σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα της Thomson Reuters, θεωρείται πέμπτος στη λίστα των 100 κορυφαίων χημικών διεθνώς κατά την τελευταία δεκαετία.
 
Όσον αφορά τα υπόλοιπα φετινά Νόμπελ, ο οργανισμός Thomson Reuters θεωρεί πολύ πιθανή (επίσης) τη βράβευση του διδύμου Πίτερ Χιγκς και Φρανσουά Ενγκλέρ για το Νόμπελ Φυσικής (με αφορμή την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς).