Αλέξανδρος Γιάκας, “H επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας”

Το FACES επισκέφθηκε τον θεατρικό θίασο ΘΕΣΠΙΣ µε την ευκαιρία της τελευταίας του παράστασης και συνοµίλησε µε τους συντελεστές. Παλαιότεροι και νεότεροι, αλληλοσυµπληρώνονται µε εµπειρία και φρεσκάδα και ξεδιπλώνουν τους “ρόλους” τους…

Αλέξανδρος Γιάκας, συνθέτης & επιµελητής ηχητικών εφέ

Η σχέση μου με την μουσική ξεκίνησε όταν ήμουν περίπου 8 χρονών στο ωδείο της γειτονιάς μου, στις Βρυξέλλες, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ξεκίνησα παίζοντας κλασσική κιθάρα. Τότε, λόγω ηλικίας, δεν ένιωθα ούτε αντιλαμβανόμουν ότι μια μέρα η μουσική θα γίνει ουσιαστικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Ωστόσο, καθώς περνούσε ο καιρός, πλησίαζα ολοένα και περισσότερο ουσιαστικά τη μουσική μέσα από τους ήχους της και τις τεχνικές της. Μέσα από μια παιδική και άναρχη διαδικασία ξεκίνησα σιγά-σιγά να πειραματίζομαι και να εξερευνώ την τότε τεχνολογία και να ανακαλύπτω νέους ήχους από τον κόσμο της ηλεκτρονικής μουσικής. Αυτό θα μου επέτρεπε στην πορεία να κάνω τα πρώτα μου μουσικά βήματα και να γράψω τα πρώτα μου μουσικά κομμάτια, από τα οποία άλλα συμπεριλήφθηκαν σε συλλογές που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα και άλλα σε μουσικές βιβλιοθήκες της Αγγλίας και των ΗΠΑ.

Στα 18 μου πήγα για σπουδές μουσικής τεχνολογίας και παραγωγής ήχου στην Αγγλία. Εκεί ανακάλυψα και άλλες μορφές έκφρασης, όπως την εικόνα, ως φωτογραφία, κινούμενη εικόνα, θέατρο και χορό και άρχισα να ενδιαφέρομαι πολύ για το πάντρεμα ήχου και εικόνας.

Με την ομάδα Θέσπις έζησα φέτος μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία αναλαμβάνοντας να γράψω τη μουσική και να έχω τη συνολική ηχητική επιμέλεια του έργου “Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας”. Η ομάδα αποτελείται από ανθρώπους γεμάτους πάθος για το θέατρο, οι οποίοι με έκαναν γρήγορα να αισθανθώ μέλος της. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους πολύ για την υποδοχή και την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.

Οι πρόβες ήταν πολύ σημαντικές για την ολοκλήρωση της μουσικής και της ηχητικής επιμέλειας. Μου επέτρεψαν να “πιάσω” το ύφος του έργου και να εμβαθύνω στα συναισθήματα που θα έπρεπε να μεταδίδουν οι σκηνές του. Σε αυτό βοήθησε πολύ και ο σκηνοθέτης, ο Αριστείδης Λαυρέντζος, με την εμπειρία του και τις ιδέες του. Ξεκίνησα σχεδιάζοντας πρώτα τα ηχητικά εφέ στα οποία δίνω πάντα μεγάλη προσοχή γιατί πρέπει να ανταποκρίνονται στην εποχή του έργου και να μεταφέρουν πειστικά τον θεατή σ’ αυτήν. Αυτή η διαδικασία, όσο απλή και αν φαίνεται, μπορεί να απαιτήσει έρευνα και δουλειά πολλών εβδομάδων. Η σύνθεση της μουσικής ήταν το πιο ευχάριστο κομμάτι και συνάμα το πιο δύσκολο. Είναι τελείως διαφορετικό να συνθέτει κάποιος μουσική για τραγούδι απ’ ό,τι για εικόνα, διότι η εικόνα είναι σχεδόν πάντα ο “πιλότος” που δίνει το στίγμα για το πώς και σε ποια σημεία θα τη συνοδεύσει η μουσική. Ήθελα η μουσική να μείνει στο θεατή και να μπορεί να τη σιγοτραγουδάει, αλλά ταυτόχρονα να λάβει υπόψη τα χρονικά πλαίσια των σκηνών ώστε να δέσει αρμονικά με αυτές. Έχοντας διαβάσει το σενάριο αποφάσισα να πάω σε κάτι ορχηστρικό και ταυτόχρονα “μίνιμαλ”, για να μην είναι “φορτωμένη” η μουσική σε σημείο που να μεταφέρει σ’ αυτήν το κέντρο του ενδιαφέροντος του θεατή, παρά στο έργο. Λίγα όργανα, και ιδιαίτερη μελωδία ήταν η συνταγή.

Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα να συνθέσω τη μουσική της παράστασης και να έχω την ηχητική της επιμέλεια, και φυσικά είναι κάτι που με μεγάλη ευχαρίστηση θα έκανα ξανά.

*Περισσότερη μουσική του Αλέξανδρου Γιάκα μπορείτε να βρείτε στο http://soundcloud.com/zodiacpro

Διαβάστε επίσης:
Αριστείδης Λαυρέντζος, ο σκηνοθέτης
Ευγενία Πρέκα, η πρωτοεµφανιζόµενη &
Βαρβάρα Κάζιρα, η πρωταγωνίστρια