«Ίσως αύριο, αν ζήσουμε, να ευγνωμονούμε τον ιό που πέρασε από κοντά μας»

Εισαγωγή Γιάννης Δήμας

Το ερέθισμα για την συζήτηση μας με τον Γιάννη Οικονομίδη στάθηκε ένα άρθρο από τον βελγικό Τύπο το οποίο αναφέρει πως σύντομα οι γιατροί στην εντατική θα πρέπει να αποφασίσουν ποιος ασθενής θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει: ο πιο νέος, ο λιγότερο ασθενής; Κάθε νοσοκομείο θα έχει το δικό του πρωτόκολλο ηθικής το οποίο στις περισσότερες ιατρικές μονάδες του Βελγίου έχει ήδη καταρτιστεί. Αλήθεια, πως διαμορφώνονται τα κριτήρια στις σύγχρονες κοινωνίες για την απόφαση στο ηθικό αυτό δίλημμα; Από την άλλη πλευρά, καραντίνα, έλεγχοι, περιορισμός, απαγορεύσεις, και φόβος ήδη ενισχύουν το συναίσθημα της παρακολούθησης και της καχυποψίας. Ποιος ο κίνδυνος που ελλοχεύει για τον τρόπο διακυβέρνησης των χωρών την «επόμενη» μέρα; Ήρθε η στιγμή για να δοκιμάσουμε την περίφημη «αλληλεγγύη» μεταξύ των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περίοδο αυτού του άτυπου πολέμου;
Η τηλεόραση, οι εικόνες και οι πληροφορίες που πηγάζουν από το διαδίκτυο, τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης (ή απομόνωσης αν προτιμάτε) ακόμα και οι θεατρικές παραστάσεις «ζωντανεύουν» μέσα από μικρές και μεγάλες οθόνες και μονοπωλούν την εσώκλειστη καθημερινότητα μας. Ποιες θα είναι οι πιθανές αλλαγές στον χώρο της Τέχνης όταν με το καλό αλλάξουμε σελίδα και θεωρητικά ξεπεράσουμε την πανδημία του Covid-19; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει κάτι θετικό από την δύσκολη αυτή περίοδο; Υπάρχουν ευκαιρίες που δεν πρέπει να χαθούν;
Ο λόγος του Γιάννη Οικονομίδη μας δίνει ακόμα μία φορά τροφή για σκέψη. Η ελληνική γλώσσα βρίσκει στο κείμενο που ακολουθεί την χαμένη της δύναμη και συνάμα χτίζει απέναντι μας έναν καθρέπτη: Ο Γιάννης Οικονομίδης μας συμβουλεύει αυτή τη φορά να μην τον κοιτάξουμε κλεφτά, αλλά κατάματα.

Αντέχουμε;

Χρόνο έχουμε.

Οι φωτογραφίες είναι προσωπικές μου επιλογές που ήρθαν ύστερα από το «ξεφύλλισμα» του λογαριασμού του Γιάννη Οικονομίδη στο Facebook.
Τον ευχαριστώ για την παρέα του, τις συζητήσεις μας και για το σημερινό του άρθρο στο Newsville.be.

«Αντιασφυξιογόνες Μάσκες» (έργο του Βασίλη Οικονομίδη)

Γράφει ο Γιάννης Οικονομίδης

-Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και

στο ξινόχορτο.

-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων

και Στρατηγών.

-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των

δικών τους πτωμάτων.

-Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

(Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί. 1959)

Αν υπήρχε ένας ιθύνων νους, ένας τρελός επιστήμονας ας πούμε, πίσω από την πανδημία (COVID-19) του Κορωνοïού SARS-COV-2, θα είχε μπροστά του όλα τα πειραματικά δεδομένα, ενός πλανήτη σε κρίση, έστω και αν η πανδημία κρατούσε λίγες βδομάδες. Ένα μέγα πείραμα για να απαντηθούν βιολογικά και ιατρικά ερωτήματα και κυρίως κοινωνικά, οικονομικά, φιλοσοφικά, διακυβέρνησης κλπ. Ένας πλανήτης των 7,8 δισεκατομμυρίων κατοίκων με πληθώρα οικολογικών προβλημάτων, προβλήματα επάρκειας πόρων για διατροφή και ενέργεια και με έντονα προβλήματα ανισοτήτων και διακυβέρνησης.

Ένας πλανήτης που μπορεί να προέβλεπε ότι ο πληθυσμός του θα σταθεροποιείτο στα 8,6 δισεκατομμύρια μέχρι το 2030, και ότι θα ήταν θερμότερος κατά 1.50 C από την εποχή που θυμόταν τον εαυτό του στην προβιομηχανική εποχή με ότι αυτό συνεπάγετο.  Επίσης θα ένιωθε στην πλάτη του αυτά τα τόσα δισεκατομμύρια που θα ανταγωνιζόντουσαν με τα άλλα έμβια όντα, να αγωνιούν μεταξύ μιας διεύρυνσης και ανόδου της μεσαίας τάξης αλλά και μιας αύξησης των ανισοτήτων.

Αυτά εκτός…

«Αναρωτιέμαι, μήπως είμαστε ένας γίγας με εύθραυστα πόδια σαν τους ελέφαντες του Dali ή με πήλινα πόδια που λιώνουν από τέσσερις έξυπνες, γρήγορες και δολοφονικές πρωτεΐνες» (Osmani Simanca / Brazil / CagleCartoons.com)

Αυτά και κάποια άλλα ενδιαφέροντα τα μαθαίνουμε από μία μελέτη του European Strategy and Policy Analysis System “Global Trends to 2030: Can the EU meet the challenges ahead?” (2015) . Αυτό που είναι ενδιαφέρον, είναι πως εκτός από την πιθανή ή την αβέβαιη πρόβλεψη για το 2030, υπάρχει μια μικρή παράγραφος που αναφέρει συμβάντα με χαμηλή πιθανότητα να συμβούν αλλά με υψηλό αντίκτυπο: το ένα είναι ότι το δημογραφικό να αυξάνεται μέχρι το ύψος των 11 ή 12 δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στον πλανήτη και το άλλο, το πιο σημαντικό για την σημερινή κατάσταση,  να ξεσπάσουν ανεξέλεγκτες παγκόσμιες πανδημίες που η εξάπλωσή τους θα επέφερε συστημικές επιπτώσεις.

Να που αυτό το τελευταίο μας ήρθε αναπάντεχα γρήγορα και μας έφερε όλους πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα, πολύ περισσότερο σε αυτούς που έχουν πρόσβαση στις αποφάσεις, στον δημόσιο λόγο και στους κυβερνώντες. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, ο ιθύνων νους να είναι τρελός επιστήμονας, γιατί αυτός ο ιός ήρθε, ανάτρεψε την ισορροπία μας και βάζει σε δοκιμασία το παγκόσμιο σύστημα.

Τι είναι οι ιοί και τι οι κορωνοïοί.

Oι ιοί είναι μικροσκοπικές βιολογικές οντότητες που διαθέτουν γονιδίωμα (γενετικό υλικό) αλλά δεν μπορούν να αναπαραχθούν μόνοι τους. Για να αναπαραχθούν, πρέπει να μολύνουν τα κύτταρα του ξενιστή και να καταλάβουν τους βιολογικούς μηχανισμούς του. Επομένως, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν είναι πραγματικά ζωντανοί οργανισμοί. Ζωντανοί ή όχι, οι ιοί έχουν μεγάλη επιτυχία στην εξαπάτηση και την αεροπειρατεία των κυττάρων. Υπάρχουν περίπου 1031  (δέκα στην 31η δύναμη) ιοί σε αυτόν τον πλανήτη, που μολύνουν όλες τις μορφές ζωής. Παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλά οικοσυστήματα και διαμορφώνουν τη ζωή στη γη.

Οι Κωρονοïοί είναι ιοί RNA. Δηλαδή το γονιδίωμα τους είναι ένα μικρό μονόκλωνο RNA μεγέθους 27-34 χιλιοβάσεων. Αυτό είναι αρκετό για να κωδικοποιήσει τέσσερις δομικές πρωτεΐνες χρησιμοποιώντας φυσικά τον μηχανισμό του ξενιστή.

Ενώ η προέλευσή τους μπορεί να πηγαίνει εκατομμύρια χρόνια πίσω και από παρατηρήσεις να συν-εξελίσσεται μαζί με τις νυχτερίδες, στον άνθρωπο παρατηρούνται (ή μελετώνται) γύρω στο 1950.

Δεν ήθελα να ζαλίσω κανέναν με την βιολογία. Ήθελα απλά να πω ότι αυτοί οι ιοί με το περιορισμένο γονιδίωμα, ήταν, είναι και θα είναι πάνω στη βιόσφαιρα και θα αγωνίζονται να επιβιώσουν με όποιο μηχανισμό τους χάρισε η εξέλιξη.  Θα μεταλλάσσονται, θα πολλαπλασιάζονται και κυρίως θα προσαρμόζονται στα νέα τους περιβάλλοντα. Και στην περίπτωση μας «περιβάλλον» εδώ σημαίνει, ο ξενιστής που και αυτός ζει στο δικό του περιβάλλον.

«Αν υπήρχε ένας ιθύνων νους, ένας τρελός επιστήμονας ας πούμε, πίσω από την πανδημία θα είχε μπροστά του όλα τα πειραματικά δεδομένα, ενός πλανήτη σε κρίση» (photo @Eric Drooker)

Άρα, ούτε μας καταράστηκε κανένας, ούτε κάποιος τρελός επιστήμονας μας τον ψέκασε. Μας ήρθε, πιθανώς από τις διατροφικές συνήθειες της Κίνας, ταξίδεψε, μεταλλάχθηκε και προσαρμόστηκε ή προσαρμόζεται στα εκάστοτε περιβάλλοντα. Σήμερα στον ημερήσιο τύπο μιλούν για 40 διαφορετικές μεταλλάξεις, παρατηρήσεις από δείγματα που μελετήθηκαν στην Ισλανδία. Αντιλαμβάνεστε την παραλλακτικότητα  και την ποικιλότητα που μπορεί να μας δείξει αυτός ο απειροελάχιστος βιολογικός παράγων που για να επιβιώσει αυτός, δολοφονεί εμάς.

Αυτός ο ιός, ή και όποιος άλλος να ήταν,  με παρόμοια επιθετικότητα ή και η οποιαδήποτε άλλη πανδημία ή καταστροφή, ανάγκασε τον πλανήτη να βάλει χειρόφρενο σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητές του με εξαίρεση τις απαραίτητες για την επιβίωση. Είναι σχεδόν απίστευτο σαν γεγονός του 21ου αιώνα. Ο Home Deus, o Home Electronicus, ο Sapiens της γνώσης, της επιστήμης, της τεχνολογίας, αυτός που δημιούργησε την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, που ένωσε ασύρματα τον κόσμο, που μίκρυνε την γη με τα ταξίδια του και την παγκοσμιοποίηση, που πήγε στο διάστημα, λύγισε και σίγησε έστω για λίγο μπροστά σε λίγα φονικά νουκλεοτίδια.

Αναρωτιέμαι, μήπως είμαστε ένας γίγας με εύθραυστα πόδια σαν τους ελέφαντες του Dali ή με πήλινα πόδια που λιώνουν από τέσσερις έξυπνες, γρήγορες και δολοφονικές πρωτεΐνες.

Τόσες έρευνες, τόσα εκατομμύρια ευρώ, δολάρια, γιεν, γιουάν… τόσοι εγκέφαλοι κανένας δεν το προέβλεψε; Τα χρήματα στην έρευνα πού δινόντουσαν; Μόνο στη ρομποτική, το διάστημα, την παγκοσμιοποίηση, τα οικονομικά παιχνίδια και τις υπεραξίες…; Η ρητορική ερώτηση δίνει και την απάντηση. Μόνο, που μας κατείχε αρκετή «υπεροψία και μέθη» για να πιστέψουμε ότι το οποιοδήποτε μικρόβιο (που δεν είναι καν μικρόβιο) θα τα έβαζε με τον Homo Deus και την εκάστοτε Divina Imperia.

Και ξαφνικά, στοπ. Σχεδόν άοπλη και αμήχανη η επιστημονική κοινότητα μπαίνει στον αγώνα δρόμου για ένα deadline του χτες…

Άοπλη, αμήχανη και αδύναμη η κοινότητα της παγκόσμιας δημόσιας υγείας μάχεται με ότι ξέρει, ότι έχει και με μια μονότονη επωδό. Πλύντε τα χέρια σας. Μείνετε σπίτι σας.

Κοιτάμε γύρω μας και βλέπουμε αριθμούς· μας θυμίζουν μαθηματικά ξεχασμένα (γεωμετρική πρόοδο, εκθετική ανάπτυξη, στατιστικές έννοιες, καμπύλες), κρούσματα, νεκρούς… Σταματημένοι στο όχημα της υπεραταχύτητάς μας κοιτάμε τους νέους αριθμούς που ανατρέπουν τους άλλους που μάθαμε  usque ad nauseam και που παλιώνουν σα μουχλιασμένο ψωμί: σύμφωνο σταθερότητας, οίκοι αξιολόγησης, ρυθμοί  ανάπτυξης, νόμοι της αγοράς, παγκοσμιοποίηση, νομιμότητες, παρανομίες, όπλα, διακινητές, μεσάζοντες. Σταματημένες μηχανές, σβησμένα φουγάρα.

Ένα απειροελάχιστο μόριο RNA μπροστά σε πλούσιους και φτωχούς.

Άραγε ούτε από αυτή την κρίση θα μάθουμε;

Τώρα κλεισμένοι μέσα περιμένουμε το δελτίο ειδήσεων. Οι πιο πολλοί δαγκώνουν τα σίδερα του μπαλκονιού τους, άλλοι ονειρεύονται μία «κανονικότητα» που να είναι πανομοιότυπη όπως πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Και άλλοι με δέος προσπαθούν να σκεφτούν πώς θα είναι η επόμενη μέρα και πώς θα την διαχειριστούν και θα μας την σερβίρουν αυτοί που έχουν δικαίωμα στον δημόσιο λόγο και στη διακυβέρνηση.

Τέτοιου είδους και τέτοιου μεγέθους κοινωνικό πείραμα δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει στην ανθρώπινη ιστορία. Ένα στοπ του Sapiens ενώ η άνοιξη οργιάζει και η βιόσφαιρα παίρνει διαφορετικές ανάσες.

Το μεγάλο διακύβευμα της επόμενης μέρας, είναι η Ηθική. Και όσο πιο μακρά είναι η στάση μας τόσο τα ηθικά διλήμματα θα είναι διαζευκτικά στις αποχρώσεις του Άσπρου/Μαύρου.

Ηθικά διλήμματα όμως, από ποιους; Αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν ότι, ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, ότι υπάρχει η ηθική των αγορών, των τραπεζών, των ποσοστών ανεργίας, του ποσοστού brain drain, του ανέτοιμου συστήματος που θα αποφασίσει με πρωτόκολλο ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος όχι, αυτού που μετρά νεκρούς σε σχέση με ανέργους, που μετρά τη ζωή του πληθυσμού σε σχέση με το ευ ζην και την αγοραστική δυναμική αυτών που θα επιβιώσουν, αυτών που τις κοινωνίες τις παρομοιάζουν με αγέλες, αυτοί που μετρούν συνταξιούχους σε σχέση με εργαζόμενους;

«Άοπλη, αμήχανη και αδύναμη η κοινότητα της παγκόσμιας δημόσιας υγείας μάχεται με ότι ξέρει, ότι έχει και με μια μονότονη επωδό. Πλύντε τα χέρια σας. Μείνετε σπίτι σας» (έργο του Βασίλη Οικονομίδη)

Και με θλίψη θα δεις τους θεσμούς να εξανεμίζονται και λέξεις όπως συνοχή ή αλληλεγγύη να επαναδιατυπώνονται στα λεξικά του μέλλοντος.  Όσοι θεσμοί, λαοί, ακόμα και άτομα διατυπώσουν τον όρο «Ηθική» με την μεταπολεμική, μετά -1989, μετά-2008 ορολογία, είναι καταδικασμένοι να απαξιωθούν, εκφυλιστούν και ίσως εξαφανιστούν όπως εξαφανίστηκαν τα προϊστορικά ερπετά ανίκανα να προσαρμοστούν στα νέα περιβάλλοντα.

Ποιοι;

Η Ηθική είναι ένας από τους μεταβλητούς τομείς της φιλοσοφίας. Αλλάζει και με τον τόπο, την διακυβέρνηση και κυρίως τον χρόνο. Η ζωή όμως και η ποιότητά της είναι μία αδιαμφισβήτητη ηθική αξία. Αυτοί που τολμούν να βάζουν αυτό το δίλημμα να ξέρουν πως είναι ψευδο-δίλημμα, όπως και αυτοί είναι κίβδηλοι σε όποια θέση και σε όποιο σημείο του πλανήτη και να βρίσκονται.

Οι μόνοι που δικαιούνται με βαριά καρδιά και περίσκεψη, είναι αυτοί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, Τα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία (τα συστήματα υγείας) που παγκοσμίως αποδείχτηκαν ανέτοιμα για τέτοιου μεγέθους πανδημία.

Η ύβρις των decision makers.

Αυτοί οι ίδιοι ή οι όμοιοι τους ορέγονται την επανέναρξη, το reset που μάθαμε να λέμε. Επανέναρξη όμως σε τι; Σε ένα σύστημα ανισοτήτων, κατατρεγμένων, αναξιοπαθούντων; Μήπως ορέγονται να καταπατήσουν (για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο) και κάποια κεκτημένα των δημοκρατικών μας αξιών; Τι έχει μείνει πια δικό μας. Όλα μας τα δεδομένα είναι πια καταχωρημένα σε υπερ-ηλεκτρονικούς εγκεφάλους που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν. Και μάλιστα κατάφεραν να μας κάνουν μόνοι μας να παραδώσουμε «τα άγια τοις κυσί»

Τώρα πια κλεισμένοι σπίτι και αυτοί, Φαραώ και Ιερατείο, μελετούν και αξιολογούν  τα δεδομένα, σαν να είναι πειραματικά αποτελέσματα μιας μέγιστης παρατήρησης: Δουλειά απ΄ το σπίτι, εκπαίδευση στο σπίτι, ψώνια από το σπίτι, διασκέδαση στο σπίτι,…ακόμα και τον έρωτά μας το συνιστούν πίσω από το γυαλί…

«Beware the ides of March» (The death of Julius Caesar)

Ναι, τα θέματα που προκύπτουν είναι Ηθικά. Το μεγαλύτερο, βέβαια, απ΄ όλα είναι, η δυνάμει εκμετάλλευση και χειραγώγηση  του πελώριου πειραματικού δεδομένου που προκύπτει από την μάχη του πήλινου Γολιάθ με τον απειροελάχιστο Δαυίδ. Και ακόμα πιο μεγάλο, ότι εδώ και δεκαετίες δημιουργείται ένας παγκόσμιος πληθυσμός που ένα μικρό μέρος του ευημερεί παραδίδοντας τα όπλα του (τα άγια) σε υλικά αγαθά (τοις κυσί) και ένα μεγάλο μέρος που δυστυχεί και αγωνίζεται έστω και να λουστεί από τα απόνερα των εχόντων.

«Άμα τελειώσει ο πόλεμος, μη με ξεχάσεις »*

Έγκλειστοι από έναν αόρατο εχθρό. Άλλοι έγκλειστοι πολυτελείας και άλλοι στριμωγμένοι σε λίγα τετραγωνικά σε ανήλιαγα υπόγεια. Σε τελευταία ανάλυση ενώπιος ενωπίω. Με φόρμες, άφτιασίδωτοι με τα ρούχα του σπιτιού…

Τα πάντα πια αξιολογούνται. Ποιος είμαι εγώ και ποιος ο άλλος στον καθρέφτη.  Ποιον ξένο ερωτευτήκαμε; Αυτά τα παιδιά ποιανού είναι;

Πού πήγαν τα ψώνια, το έξω, τα πάρτι, τα φιλιά;

Πού πήγαν οι συνάδελφοι του γραφείου;

Πού πήγε το θέατρο, το σινεμά, η έκθεση, η συναυλία;

Ευχαριστούμε για την πληθώρα ηλεκτρονικής προσφοράς για να μη τρελαθούμε. Είπαμε έγκλειστοι πολυτελείας. Αλλά ας μη συνηθίσουμε το κλουβί μας.

Αλίμονο και συνηθίσουμε έγκλειστοι. Αλίμονο αν όλα γίνονται εικονικά, ηλεκτρονικά, με κοινωνική απόσταση. Αλίμονο και εκφυλιστούμε ή τους δώσουμε το δικαίωμα ή την ευκαιρία να μας εκφυλίσουν σε έναν Έγκλειστο άνθρωπο και να μετεξελιχθούμε στον Homo Deversari…σε μια ζωή in vitro.

Σιγοψιθυρίζω «άμα τελειώσει ο πόλεμος, μη με ξεχάσεις. Έρωτα μες στο μεσημέρι

σ’ όλα τα μέρη του θανάτου, ώσπου ν’ αφανιστεί η σκιά του».

Ναι, η ελπίδα είναι ο έρωτας…Για τον άνθρωπο, για την επιστήμη, για την τέχνη, για την παρέα, για τον συγχρωτισμό, την ανθρωπίλα. Ο έρωτας συνυπάρχει με την Ηθική, το Ήθος, τα Ήθεα**  των ανθρώπων.

Η επανέναρξη, η πραγματική επανέναρξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς την Ηθική περίσκεψη. Ίσως αργήσει να γίνει αν σήμερα ψάχνουμε την έννοια της στα παλιά λεξικά. Ας ελπίσουμε η Τέχνη, η Επιστήμη, η Περίσκεψη να βοηθήσουν τον νέο άνθρωπο σε μια τέτοια επανεκκίνηση. Ας ελπίσουμε η Ηθική να γίνει σύμφυτη με τον βηματισμό αυτών που θα επιβιώσουν της πανδημίας, κυρίως του Νέου Ανθρώπου. Ελπίζουμε.

Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει  λόγια παλιά και σοφά, αφού μετρήσει τους νεκρούς, αφού μελετήσει τους ιούς, αφού αψηφήσει τους πήλινους γίγαντες:

«Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν” αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει. Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη. Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων! »***

Michael Kountouris (Greece) CagelCartoons.com

* Ιάκωβος Καμπανέλλης. Μαουτχάουζεν (1965)

** Η λέξη ήθος στον Όμηρο αλλά και στον Ηρόδοτο, δηλαδή σε μια περίοδο πάνω από τετρακόσια χρόνια, σήμαινε «τόπος». Ηθεα Περσών, ήθεα ορνίθων, οι τόποι, τα ενδιαιτήματα των Περσών, των πουλιών, η χώρα, η περιοχή όπου ζουν οι Πέρσες και οι φωλιές, τα καταφύγια των πουλιών. Κώστας Γεωργουσόπουλος

*** Οδυσσέας Ελύτης, Το Άξιον Εστί (1959). Προφητικόν.

Cover photo: Alexandros Michailidis/Newsville.be

Λίγα λόγια για τον Γιάννη Οικονομίδη

Δρ. Γιάννης Οικονομίδης

Διετέλεσε Επιστημονικός Συνεργάτης Γενικής Διεύθυνσης Έρευνας.
Πρόγραμμα: Γεωργία, Τρόφιμα και Βιοτεχνολογία
Μονάδα: Πολιτική και Στρατηγική
Ευρωπαϊκή Επιτροπή,
Βρυξέλλες, Βέλγιο

Είναι απόφοιτος του τμήματος Φυτοπαθολογίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Texas στο Austin . Το διδακτορικό του ήταν πάνω σε θέματα Βιοχημικής Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας και το ερευνητικό του ενδιαφέρον επικεντρώθηκε πάνω στην αλληλεπίδραση πρωτεϊνών – νουκλεϊνικών οξέων κατά την ρύθμιση γονιδίων. Έχει εργασθεί στην Ελλάδα, στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών «Δημόκριτος». Στην Αμερική, στο Worcester Foundation for Experimental Biology και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia. Στην Γερμανία, στο Ομοσπονδιακό Αντικαρκινικό Κέντρο στην Χαϊδελβέργη. Και στο Βέλγιο, στο Διεθνές Ινστιτούτο Κυτταρικής και Μοριακής Παθολογίας. Τα τελευταία χρόνια είναι επιστημονικός συνεργάτης της Γενικής Διεύθυνσης Έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Βιοτεχνολογίας.
Είναι επίσης τακτικός συνεργάτης του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Μοριακή Βιολογία και Βιοτεχνολογία Φυτών» του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου της Κρήτης, καθώς και συνεργάτης του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Βιοηθική» των Τμημάτων Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών, Ιατρικής, Βιολογίας και Κοινωνιολογίας του ιδίου Πανεπιστημίου.

Μπορείτε να διαβάσετε άρθρα του Γιάννη Οικονομίδη ΕΔΩ