Τρεις ειδικοί ζητούν να αλλάξει η στρατηγική διαχείρισης της πανδημίας στο Βέλγιο

Σε ανοιχτή τους επιστολή, η οποία δημοσιεύεται σήμερα στη Le Soir, τρεις ειδικοί, ο Nathan Clumeck, Καθηγητής Λοιμωδών Νοσημάτων, ο Marius Gilbert, ερευνητής επιδημιολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, και η Leila Belkhir, λοιμωξιολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Saint-Luc, ζητούν να αναθεωρηθεί η στρατηγική της χώρας σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού – και δη δύο μέρες πριν την κρίσιμη συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης, η οποία θα κληθεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για σχολεία, εστίαση και ταξίδια.

Point de vue très intéressant de nos experts.
A la @VilleBruxelles, nous avons lancé un projet pilote avec Nathan Clumeck et une série d’établissements pour améliorer la sécurité sanitaire afin de ne plus jamais revivre la fermeture totale des secteurs.https://t.co/uhLriPUCqz

— Philippe Close (@PhilippeClose) April 12, 2021

Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι δεν είναι εφικτό ένα σχέδιο μηδενικών κρουσμάτων στο Βέλγιο, οι τρεις ειδικοί εκτιμούν ότι μακροπρόθεσμα ενέχει πολλούς κινδύνους η στρατηγική που στηρίζεται στον εμβολιασμό ομάδων υψηλού κινδύνου και στην υπόθεση ότι θα επιστρέψουμε σε μία φυσιολογική ζωή μόλις εμβολιαστεί σημαντικό μέρος του πληθυσμού, επιμένοντας ταυτόχρονα στα τρέχοντα μέτρα. Πέραν αυτού, είναι αδύνατον να προβλεφθεί τυχόν εμφάνιση νέου στελέχους που θα είναι πιο μεταδοτικό και πιο ανθεκτικό σε ορισμένα εμβόλια, γεγονός που θα υπονομεύσει τη στρατηγική εμβολιασμού. «Μία στρατηγική μηδενικών κρουσμάτων, όπως εφαρμόστηκε σε κάποιες χώρες, δεν είναι δυνατή στο Βέλγιο λόγω της γεωγραφικής του θέσης, αλλά και της ανοιχτής οικονομίας του», εξηγούν.

Ένα από τα διδάγματα που πρέπει να αντληθεί από το παρελθόν είναι χωρίς αμφιβολία ότι η προσέγγιση ανά τομέα δείχνει τώρα τα όριά της. «Σήμερα υπάρχουν πολλές περισσότερες επιδημιολογικές διαφορές εντός του ίδιου τομέα παρά μεταξύ τομέων», τονίζουν. Τόσο στον τομέα φιλοξενίας, στα επαγγέλματα επαφής όσο και στον χώρο του πολιτισμού οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι σε κάθε τομέα μπορούν να υπάρξουν προσαρμογές κατά τρόπο ώστε να είναι δυνατή η σημαντική μείωση του κινδύνου μετάδοσης. Πρόσθετο πρόβλημα, κατά τη γνώμη τους, είναι ότι η ρύθμιση ανά τομέα τροφοδοτεί τον στιγματισμό ορισμένων τομέων, προκαλεί την αντιπαραβολή τους με άλλους τομείς, αλλά ταυτόχρονα υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στα μέτρα. «Το πρόβλημα δεν είναι τα εστιατόρια ή τα κομμωτήρια, οι αίθουσες εκδηλώσεων ή οι φοιτητές. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε καταστάσεις, όπου μεγάλος αριθμός ατόμων μιλούν χωρίς να φορούν μάσκα και μάλιστα σε συνθήκες ανεπαρκούς αερισμού του χώρου».
Οι ειδικοί προτείνουν λοιπόν το άνοιγμα δημοσίων χώρων διασφαλίζοντας ότι ο κίνδυνος μετάδοσης θα παραμείνει σε απολύτως αποδεκτά πλαίσια, ακόμα και με την εφαρμογή πρόσθετων πρωτοκόλλων, όπως είναι η χρήση μάσκας και η επιβολή τεστ σε ευαίσθητες περιόδους. «Είναι πιθανότατα πιο οικονομικό για το κράτος να επενδύσει σε τέτοιες κινήσεις από το να χορηγεί επιδόματα για κλειστές επιχειρήσεις», υπογραμμίζουν.

Το κύριο μήνυμα της ανοιχτής επιστολής είναι να ζούμε όχι με τον ιό, αλλά παρά τον ιό. Το θέμα είναι να μειωθεί το ρίσκο μετάδοσης με πιο στοχευμένο τρόπο και η αποδοχή ενός μικρού ποσοστού κινδύνου, όπως γίνεται σε σειρά πεδίων, π.χ. στην οδική ασφάλεια. Οι τρεις ειδικοί επιμένουν ότι είναι πια καιρός να ληφθούν μακροπρόθεσμα μέτρα και να εγκαταλειφθεί η λογική της προσέγγισης ανά τομέα.

Πηγή: Μαρία Ψαρά / efsyn