Ευθύμιος Μπόκιας, Σύλλογος Ηπειρωτών Βελγίου.

από την Μαρία Γεωργίου, εισαγωγή: Γιάννης Δήμας
φωτογραφία: Δημήτρης Ναυρίδης/ Newsville.be

Το FACES του Φεβρουαρίου συνομιλεί σε αυτό το τεύχος με τον πρόεδρο του Συλλόγου Ηπειρωτών Βελγίου κ. Ευθύμη Μπόκια. Ο ιστορικός Σύλλογος, με τον κ. Μπόκια στο τιμόνι του ΣΗΒ κάνει φιλότιμες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να ενδυναμώσει τις πολιτιστικές και άλλες δράσεις του ενώ παράλληλα στοχεύει στο στοίχημα της προσέλκυσης της δεύτερης και τρίτης γενιάς Ελλήνων της Ηπείρου.

Κύριε Μπόκια, πείτε μας δυο λόγια για τον Σύλλογο Ηπειρωτών Βελγίου.

Ο Σύλλογος Ηπειρωτών Βελγίου γνωστός και ως ΣΗΒ από τα αρχικά του, ιδρύθηκε πριν 32 χρόνια. Από την αρχή ένα μεγάλο μέρος των Ηπειρωτών του Βελγίου τον αγκάλιασε γεγονός που συνέβαλε στην γρήγορη και επιτυχή παρουσία του στα τεκταινόμενα του ελληνισμού των Βρυξελλών. Διακρίθηκε από την αρχή τόσο για την έντονη όσο για την πρωτοπόρο δραστηριότητά του. Τα πρώτα χρόνια οργάνωνε κάθε χρόνο τα “Ηπειρώτικα”- μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις με πρωτοστάτη το σημαντικό χορευτικό τμήμα του συλλόγου, θεατρικές παραστάσεις, ομιλίες κλπ. Από τις σημαντικές πρωτοβουλίες του ήταν η διοργάνωση φεστιβάλ κλασικής μουσικής για παιδιά και η έκδοση της εφημερίδας “Ευρωηπειρωτική” με συνεργασία εθελοντών επαγγελματιών δημοσιογράφων και συντονιστή τον μακαρίτη Παντελή Παντελή. Ο ΣΗΒ όπως πολλοί σύλλογοι, με το πέρασμα στην επόμενη γενεά μεταναστών γνώρισε μια κάμψη των δραστηριοτήτων του. Από το 2010 όμως έγινε ένα νέο ξεκίνημα, με σημαντική συμμετοχή της δεύτερης γενιάς αλλά και των “νέων μεταναστών”, αυτών που ήρθαν να εργαστούν στους διεθνείς οργανισμούς μετά την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Στο νέο ξεκίνημα συνέβαλε σημαντικά το γεγονός ότι διαθέτει τους δικούς του χώρους γιατις δραστηριότητές του, όπως τα μαθήματα χορού που γίνονται κάθε Κυριακή. Τα γραφεία και η αίθουσα, παραχωρήθηκαν από την Μητρόπολη την οποία και ευχαριστούμε θερμά. Επιθυμία μας είναι, με τις κατάλληλες εργασίες , να μετατρέψουμε τους εν λόγω χώρους σ’ ένα στέκι των Ηπειρωτών, αλλά και σε κέντρο εκδηλώσεων για όλο τον ελληνισμό, με την φιλοξενία εκθέσεων και διαφόρων ημερίδων. Σήμερα στο σύλλογο συμμετέχουν περίπου 200 οικογένειες Ηπειρωτών στις Βρυξέλλες. Φιλοδοξία μας είναι να απευθυνθούμε σε όλους τους Ηπειρώτες αλλά και γενικά τους Έλληνες που θα έβρισκαν ενδιαφέρον να λάβουν μέρος στις δραστηριότητές μας, που γι’ αυτό το σκοπό, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα: από το χορό και τις μουσικοχορευτικές βραδιές μέχρι το πρωτάθλημα τάβλι Βελγίου που γίνεται κάθε φθινόπωρο.

Προσωπική εμπλοκή με τα ομογενειακά κοινά στον Σύλλογο Ηπειρωτών.

Η πρώτη εμπλοκή μου με τον σύλλογο ήταν για την έκδοση της “Ευρωηπειρωτικής” με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου. Εν συνεχεία συμμετείχα σαν ταμίας στην ομάδα που βοηθούσε την Βόρειο Ήπειρο τα πρώτα χρόνια μετά την αλλαγή του καθεστώτος, με αποστολή ρούχων και χρηματοδότηση ελληνικών σχολείων. Επανήλθα το 2010, και ανέλαβα πρόεδρος του ΣΗΒ ενώ από το 2011 συμμετέχω ως αντιπρόεδρος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών. Πρωταρχικός στόχος μας είναι να έρθει κοντά στον σύλλογο η δεύτερη γενιά Ελλήνων μεταναστών και παράλληλα να πλησιάσει ο σύλλογος τους Ηπειρώτες και γενικότερα τους Έλληνες που ήρθαν μετέπειτα στο Βέλγιο για να εργαστούν στους διεθνείς οργανισμούς. Γι’ αυτό τον σκοπό θέλουμε να εμπλουτίσουμε τις εκδηλώσεις μας, με προβολή νέων καλλιτεχνών από την Ελλάδα, εκθέσεις, ομιλίες κλπ. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό θέλουμε να απευθυνθούμε στο ευρύτερο κοινό του Βελγίου για την προβολή της Ηπείρου και γενικότερα της Ελλάδας.

Ελληνισμός στις Βρυξέλλες και το Βέλγιο. Πώς πρέπει να προσανατολιστούν οι δράσεις των ελληνικών φορέων, κατά την γνώμη σας, τα επόμενα χρόνια;

Το βασικό ερώτημα είναι σε ποιους θα πρέπει να απευθύνονται και για ποιο σκοπό. Θεωρώ πως η συμμετοχή της δεύτερης γενιάς μεταναστών μαζί με τους εργαζόμενους στους διεθνείς οργανισμούς πρέπει να είναι ένας κοινός στόχος για όλους τους συλλόγους. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο τόσο για την διατήρηση της ταυτότητάς μας και της κουλτούρας μας, αλλά και για να εξυπηρετήσουμε έναν κεντρικό στόχο που δεν είναι άλλος από την προβολή της Ελλάδας στην χώρα που μας φιλοξενεί. Και είναι διπλά σημαντικός ο ρόλος αυτός σήμερα που η Ελλάδα περνά μια πολύ σοβαρή κρίση, αν θέλουμε σαν Έλληνες να προσφέρουμε κάτι στη χώρα μας. Για να πάω ακόμα παραπέρα, πιστεύω πως θα πρέπει να στηθούν γέφυρες ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του ελληνισμού των Βρυξελλών, όπου ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας είναι ένα κοινό γνώρισμα. Όλοι μαζί οι σύλλογοι, συμπεριλαμβανομένων και των θεατρικών ομάδων, των σχολών χορού, του Ελληνικού Κύκλου κλπ θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα συντονισμού (π.χ. Συντονιστικό Όργανο αποτελούμενο από έναν εκπρόσωπο όλων αυτών των συλλόγων, θεατρικών κλπ), ώστε να συμφωνούν σε ένα ετήσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων και να οργανώνουν μία κεντρική εκδήλωση όλοι μαζί μια φορά τον χρόνο, με σκοπό την προβολή της Ελλάδας. Αυτή η εκδήλωση θα μπορούσε να πάρει την μορφή επιβράβευσης, για παράδειγμα της πιο σημαντικής δουλειάς στο χώρο της τέχνης στην Ελλάδα, παρουσιάζοντάς την και στις Βρυξέλλες.

Διατηρώντας μια έντονη επαγγελματική καθημερινότητα, με ποιο τρόπο ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του Συλλόγου;

Είναι πολύ δύσκολο να συνδυαστούν και τα δύο χωρίς προσωπικές παραχωρήσεις. Η δική μου παραχώρηση είναι το σαββατοκύριακο που το μοιράζω ανάμεσα στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις και την ενασχόληση με τα κοινά. Και αυτό δεν θα ήταν αρκετό για να γίνουν όσα θέλουμε στον σύλλογο, χωρίς την κατανόηση και την βοήθεια των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και γι’ αυτό θα ήθελα να τους ευχαριστήσω.

Με ποιο τρόπο κινείται ο σύλλογος σχετικά με την προσέγγιση των νέων Ελλήνων Ηπειρωτών και ποιες εκδηλώσεις πολιτισμού θεωρείτε πως μπορούν να τους φέρουν πιο κοντά στα ομογενειακά κοινά;

Η προσέγγιση των νέων είναι ίσως ο πιο δύσκολος στόχος. Τα παιδιά μέχρι 15 – 16 χρονών συμμετέχουν με ευχαρίστηση στα χορευτικά των συλλόγων και στις παραδοσιακές μουσικοχορευτικές βραδιές που οργανώνουμε, αρκεί να το θέλουν και οι γονείς. Σ’ αυτό πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος. Μετά αυξάνουν οι σχολικές υποχρεώσεις και σιγά σιγά και τα ενδιαφέροντά τους μεταβάλλονται και δύσκολα έρχονται στους συλλόγους μέχρι τα 25-30. Ωστόσο αυτή η απουσία δεν είναι τραγική. Οι νέοι σήμερα παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους μέσω των κοινωνικών δικτύων όπως το facebook. Οι σύλλογοι δεν είναι πλέον ο μοναδικός χώρος συνεύρεσης των ελληνοπαίδων. Εξάλλου υπάρχουν αρκετά αξιόλογα ελληνικά μπαρ που φέρνουν κοντά τον ελληνισμό αυτών των ηλικιών. Αυτά τα παιδιά, κυρίως εάν στις μικρές ηλικίες ήταν σε ομάδες χορού, έρχονται και στις μουσικοχορευτικές βραδιές των συλλόγων και μετά τα 30 επανέρχονται με τα δικά τους παιδιά. Έτσι κρατιέται άσβεστη η φλόγα της παράδοσης και του ελληνισμού. Ωστόσο, εάν θέλουμε οι σύλλογοι να κάνουμε κάτι ξεχωριστό και γι’ αυτούς, αυτό θα ήταν ίσως η διοργάνωση εκδηλώσεων που τους ενδιαφέρουν. Γιατί όχι μουσικές βραδιές με νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα από όλο το φάσμα της μουσικής; Υπάρχουν αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες που έτσι θα τους βοηθούσαμε συγχρόνως με την προβολή τους στο εξωτερικό. Πολλοί από αυτούς δεν είναι εύκολο να γίνουν γνωστοί, γιατί αυτό που προσφέρουν δεν είναι εμπορική επιτυχία, αν και ποιοτική δουλειά. Γιατί να αφήσουμε τους νέους αποκλειστικά στα ερεθίσματα και προϊόντα υποκουλτούρας τα οποία επικρατούν κατά την θερινή περίοδο όταν βρίσκονται στην Ελλάδα για διακοπές; Το ίδιο ισχύει γενικά για τον χώρο της τέχνης όπου η επαφή των νέων με τους Έλληνες δημιουργούς είναι μηδαμινή. Πρέπει οι σύλλογοι να κάνουν μια ιδιαίτερη προσπάθεια για την προβολή τους στο εξωτερικό, γιατί είναι ένας χώρος όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να παρέμβει, αφού δεν πρόκειται για ενδιαφέρουσες εμπορικά δουλειές.

Με αφορμή τις δημοτικές εκλογές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν νωρίτερα τον Οκτώβριο, ποια είναι η δική σας θέση όσο αφορά την ψηφοφορία; Θεωρείτε πως οι Έλληνες οι οποίοι είχαν το δικαίωμα ψήφου έπρεπε να ψηφίσουν με εθνικά ή πολιτικά κριτήρια;

Θεωρώ ότι πρέπει να ψηφίζουμε καταρχήν με πολιτικά κριτήρια εφόσον υπάρχουν Έλληνες υποψήφιοι σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Σε αντίθετη περίπτωση να ψηφίζουμε Έλληνες αλλά φυσικά μετά από αξιολόγηση των προσώπων έτσι ώστε άξιοι συμπατριώτες μας να αναδειχτούν. Όχι απλά επειδή είναι Έλληνες, γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις. Πιστεύω όμως ότι πιο σημαντικό είναι γενικά το ελληνικό στοιχείο να ασχολείται με τα πολιτικά στο Βέλγιο, να είναι ενεργοί πολίτες στη χώρα που μας φιλοξενεί. Ας μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και εξαιρετικοί φιλέλληνες υποψήφιοι που μπορεί να είναι χρήσιμοι για τους συμπατριώτες μας . Όπως επίσης Έλληνες εκλεγμένοι χάρις στις ψήφους γενικά των Βέλγων και όχι μόνο χάρη στις ψήφους των Ελλήνων. Αυτός θεωρώ ότι είναι ο πιο σωστός δρόμος και όχι η “ελληνοποίηση “ των εκλογών. Από μόνοι μας δεν αρκεί, πρέπει να επιδιώκουμε συνεργασίες και να είμαστε ανοιχτοί στο σύνολο της βελγικής κοινωνίας.

Με έντονη την παρουσία της πολιτικής χροιάς στις ομογενειακές κοινότητες, εσείς τάσσεστε υπέρ ή κατά του ενιαίου ψηφοδελτίου για τις επερχόμενες εκλογές της Ελληνικής Κοινότητας Βρυξελλών;

Η Ελληνικές κοινότητες έχουν την δική τους ξεχωριστή και σημαντική παρουσία στον ελληνισμό του εξωτερικού. Η πολιτική χροιά ήταν και είναι αποτέλεσμα του “αντιπροσωπευτικού” ρόλου τους όσον αφορά τον ελληνισμό του εξωτερικού σε σχέση με το ελληνικό κράτος. Οι ελληνικές κοινότητες ήταν και είναι σημείο αναφοράς για το ελληνικό κράτος, το υπουργείο εξωτερικών και τις πρεσβείες. Η κομματικοποίηση των εκλογών είναι ίσως ένα πρόβλημα γι’ αυτούς που δεν ανήκουν σε κόμματα και έτσι δεν συμμετέχουν στις εκλογές. Αυτό θα μπορούσε να λυθεί με την ενιαία λίστα. Μη κομματικοί υποψήφιοι δεν σημαίνει όμως ότι δεν είναι πολιτικοποιημένοι ή ότι δεν έχουν πολιτικό προσανατολισμό οι σκέψεις τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ανθρώπους που να θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά και να μην έχουν πολιτικές απόψεις. Θα ήταν ασύμβατο με τον ρόλο που θέλουν να παίξουν ενασχολούμενοι με τα κοινά. Έτσι θεωρώ σίγουρο ( και ίσως αναγκαίο), ότι στη συνέχεια η εκλογή προεδρείου θα γίνει με πολιτικά κριτήρια. Το πρόβλημα είναι οι εκλεγμένοι να έχουν ικανότητες και όρεξη για δουλειά και όχι απλά να παρουσιάζονται για προσωπικές επιδιώξεις. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, με λίστα ή χωρίς, για να μπορεί να παίξει η κοινότητα τον ρόλο που της αρμόζει.

Σύλλογος Ηπειρωτών Βελγίου
www.euroipirotiki.eu