Γιώργος Στρογγύλης

Κύριε Στρογγύλη, λίγα λόγια από την πρώτη επαφή σας με τον Ελληνικό Κύκλο μέχρι σήμερα.
Όντας ένας από τους πιο παλιούς που ακόμη ασχολούνται με τον Ελληνικό Κύκλο πρέπει να αναφερθώ λίγο στην ιστορία του. Ξεκίνησε στο Πανεπιστήμιο ULB από Έλληνες φοιτητές. Όταν όμως ήρθαμε τόσοι πολλοί υπάλληλοι στα Ευρωπαϊκά όργανα το 1981, η πλάστιγγα έγειρε και στον Κύκλο κυριάρχησαν συνάδελφοι οι οποίοι από τότε έχουν αναλάβει τον σύλλογο σε μεγάλο βαθμό. Ιδιαίτερη όμως είναι και η συμβολή τα τελευταία χρόνια των δασκάλων και καθηγητών των σχολείων της ελληνικής γλώσσας στις Βρυξέλλες, του Κεστεκίδειου και του Ευρωπαϊκού Σχολείου.
Ο Κύκλος έχει περάσει πολλές και διάφορες εποχές, με ποικίλους βαθμούς δραστηριότητας και επιτυχίας. Σ´ αυτό συνέβαλαν βέβαια πολλοί φίλοι και εγώ προσωπικά συμμετείχα σε μερικές μόνο περιόδους. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τα τελευταία χρόνια σαν μια χρυσή εποχή για τον Κύκλο στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Καταλυτική σ´ αυτό ήταν η συμβολή του φίλου Τάσου Παπαδόπουλου καθώς και του σημερινού μας προέδρου Μανόλη Αλεξάκη.

Η γέννηση του Φιλοσοφικού Καφενείου και οι ιδιαιτερότητές του σε σχέση με τις υπόλοιπες εκδηλώσεις του Κύκλου.
Το Φιλοσοφικό Καφενείο ιδρύθηκε το 2005 από τον Νίκο Μακρή, καθηγητή Φιλοσοφίας στο Ευρωπαϊκό Σχολείο. Ο Νίκος είχε ήδη ιδρύσει και συνεχίζει να λειτουργεί Φιλοσοφικό Καφενείο στην Αθήνα.
Το Φιλοσοφικό Καφενείο πιστεύω πετυχαίνει το στόχο του δίνοντας την ευκαιρία στους Έλληνες των Βρυξελλών, αλλά και σε άλλους ελληνομαθείς, να ακούσουν ένα καλό ομιλητή και να συζητήσουν μαζί του θέματα γενικού ενδιαφέροντος. Νομίζω τους ενώνει σ´ αυτό η δυνατότητα να μιλήσουν ελληνικά και να συναντηθούν με φίλους σ´ ένα φιλόξενο περιβάλλον.

Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς. Με ποιους τρόπους μπορεί το Φιλοσοφικό Καφενείο να φέρει κοντά τους Έλληνες που δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα.
Η ερώτησή σας θέτει μια προβληματική η οποία βέβαια επιδέχεται πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και πιθανές λύσεις, όλες μάλλον δύσκολες να επιτευχθούν. Μια σχετικά απλή λύση θα ήταν να οργανώναμε ένα Φιλοσοφικό Καφενείο στα γαλλικά κυρίως με ελληνικά θέματα.
Η λύση να βοηθήσουμε τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς να μάθουν καλύτερα ελληνικά απαιτεί συνεργασία με σχολεία και άλλους φορείς σε μια συντονισμένη προσπάθεια μεγάλης πνοής και διάρκειας. Μπορούμε βέβαια να εξετάσουμε λύσεις με την χρήση μεταφραστικών μέσων, ενώ θα πρέπει επίσης να δούμε πώς θα μπορούσαμε να ελκύσουμε αυτούς τους Έλληνες στο Φιλοσοφικό Καφενείο μας και γενικά στις εκδηλώσεις του Κύκλου. Αυτό το τελευταίο είναι βέβαια το πιο εφικτό και θα πρέπει να δούμε σε τι βαθμό θα μπορούσαμε να το πραγματοποιήσουμε.
Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι το Καφενείο είναι εθελοντικό και λειτουργεί με τον λίγο χρόνο που διαθέτουν τα μέλη του Κύκλου από τον προσωπικό τους χρόνο.

Εξωστρέφεια προς το βελγικό κοινό. Είναι απαραίτητη; Σε ποιο βαθμό μπορεί να γίνει με επιτυχία και ποιος ο τρόπος που προτείνετε;
Η πολύ μεγάλη επιτυχία της πρόσφατης εκδήλωσης “12 ώρες για την Ελλάδα” που έγινε με βελγική πρωτοβουλία έδειξε ότι υπάρχουν πολλοί Βέλγοι ευνοϊκά διατεθειμένοι προς την χώρα μας και την κουλτούρα της. Κατά καιρούς συζητάμε για την ανάγκη οργάνωσης εκδηλώσεων στα γαλλικά ή αγγλικά για να συντελέσουμε σε μια πιο στενή επαφή των Ελλήνων με τους Βέλγους καθώς και με άλλες κοινότητες στην πολυπολιτισμική πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Τέτοιες εκδηλώσεις κάνουμε κατά καιρούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την βοήθεια Ελλήνων ή Κύπριων Ευρωβουλευτών. Αυτή την εποχή πλέον ασκούμε μια πολιτική συνεργασιών με όποιους πολιτιστικούς φορείς προσφέρονται γι’ αυτό τον σκοπό, όπως η Ελληνική Κοινότητα, αλλά και βελγικούς φορείς. Το εξαιρετικά πετυχημένο διήμερο συνέδριο για τα 100 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου μας νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που οργανώσαμε σαν Κύκλος σε συνεργασία με το ULB και την μεγάλη συμβολή του καθηγητή Λάμπρου Κουλουμπαρίτση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ελληνική Πρεσβεία είναι μια τέτοια εκδήλωση. Συγκινητική και πολύ ενθαρρυντική ήταν επίσης η συμμετοχή του φιλέλληνα και ελληνομαθή καθηγητή Didier Viviers, Πρύτανη του ULB σ´ αυτή την εκδήλωση.

Η προσωπική διαδρομή του Γιώργου Στρογγύλη στον Κύκλο και στο Φιλοσοφικό Καφενείο. Ξεχωριστές στιγμές που έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη.
Θα μου μείνει αξέχαστη η σειρά μαθημάτων που είχαμε οργανώσει με τον Κώστα Αξελλό για το μεγάλο φιλοσοφικό του έργο την εποχή του ‘80 και το μεγάλο συνέδριο για το έργο του Νίκου Καζαντζάκη το 2006 στα ελληνικά και στα γαλλικά στο ULB, πάλι με την συνεργασία του καθηγητή Κουλουμπαρίτση. Σημαντική ήταν επίσης η σειρά των διαλέξεων του Λάμπρου πάνω στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Περιμένουμε την έκδοση του δεύτερου τόμου του έργου του για την αρχαία και μεσαιωνική ελληνική φιλοσοφία για να συνεχίσουμε αυτές τις διαλέξεις του στο Καφενείο.
Μεγάλη επίσης ήταν η συμβολή του Νίκου Μακρή στον Κύκλο, με τις εξαιρετικές του διαλέξεις στο Καφενείο, οι οποίες μας έφερναν πιο κοντά στη φιλοσοφία μ´ έναν πιο ανθρώπινο και ζεστό τρόπο.
Εγώ βλέπω τον δικό μου ρόλο στη συνέχιση της προσπάθειας να προσφέρουμε στους Έλληνες ένα μέρος συνάντησης, όπου μπορούμε να μάθουμε κάτι και να ανταλλάξουμε γνώμες και ιδέες.

Πρόσωπα από τον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών που ξεχωρίζετε και γιατί.
Πολλοί απ´ αυτούς με τους οποίους εμείς μεγαλώσαμε, ιδιαίτερα στα πρώτα μας βήματα την υπέροχη εκείνη χρυσή εποχή του ‘60 δεν υπάρχουν πια. Μεγάλες ελληνικές μορφές όπως οι Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Χατζιδάκις, Μερκούρη, Κάρολος Κουν κλπ. Οι Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταύρος Ξαρχάκος, Γιάννης Μαρκόπουλος κλπ μας μεγάλωσαν με την μουσική τους, ενώ πιο κοντά στο σήμερα θαυμάζω την ποίηση του Τίτου Πατρίκιου για την ανθρωπιά της, του Ντίνου Χριστιανόπουλου για την κοφτερή του ματιά στην ελληνική μας κοινωνία και την ιστορία της και το έργο του Βασίλη Βασιλικού για τη γέφυρα που έριξε με τη Δύση.
Βέβαια σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι επίσης δημιουργοί σ´ όλους τους τομείς των Γραμμάτων και Τεχνών και προσπαθούμε όσο μπορούμε να τους φέρουμε στις Βρυξέλλες για να έχουν καλύτερη επαφή μαζί τους οι Έλληνες που κατοικούν εδώ.

Μάιος 2012: Μια Ευχή για τα Ελληνικά Γράμματα και τον πολιτισμό.
Να μελετάμε συνέχεια τα επιτεύγματα του ελληνικού πολιτισμού, να τα τιμούμε και να προσπαθούμε να τα ξεπεράσουμε σε κάθε εποχή. Το ελληνικό πνεύμα πρέπει να βοηθάει το λαό μας να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες, όπως έγινε στα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα με τις τεράστιες θυσίες των διανοουμένων μας τότε.