Ποιος ακούει τον βαρκάρη;

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

«Όλες οι μεγάλες αλήθειες ξεκινούν ως βλασφημίες.»
Μπερνάρντ Σω

« Οι πολίτες, κουρασμένοι από τον εκφοβισμό της κυβέρνησης, με τη διεφθαρμένη διαχείριση των δημόσιων χώρων και την απερίσκεπτη κατάχρηση της γης, ενώνονται για να προστατεύσουν ένα δημόσιο πάρκο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης το οποίο βρίσκεται υπό την απειλή της ισοπέδωσης για να κατασκευαστεί στη θέση του το 94ο εμπορικό κέντρο. Ο κόσμος παραμένει, παρά τις βίαιες επιθέσεις από την αστυνομία (να επισημάνω ότι η σημερινή επίθεση έγινε στις 5 π.μ. το πρωί! Η αστυνομία έριξε δακρυγόνα και έκαψε σκηνές και ένα άτομο τραυματίστηκε). Είναι η 3η ημέρα σήμερα και περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί στο πάρκο! »

Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το μεταφρασμένο μήνυμα των παρόντων στην πλατεία Ταξίμ, όπως αυτό μεταφράστηκε και μεταφέρθηκε από bloggers (31.05.2013).

Η Τουρκία είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Τόσο πολύ που ένα από τα τελευταία πάρκα που έχουν μείνει στην πόλη θέλουν να το ισοπεδώσουν για να κάνουν…περισσότερη ανάπτυξη, δλδ εμπορικό κέντρο. Αντίστοιχα, στην Ιερισσό στη Χαλκιδική, οι κάτοικοι αντιστέκονται στην εξόρυξη του χρυσού, ένα έργο που θα φέρει ανάπτυξη προκαλώντας καταστροφές στο δάσος στις Σκουριές και διαταράσσοντας το φυσικό περιβάλλον της περιοχή γενικότερα.

Εκ της πλατείας Tαξίμ « δεν πρόκειται όμως μόνο για το πάρκο, πρόκειται για τον νόμο για τις εκτρώσεις, για την απαγόρευση του ποτού, για τη φτώχεια… Ο κοινωνικό-πολιτικός χαρακτήρας του ξεσπάσματος είναι αντίστοιχος με αυτόν των κινημάτων Αγανακτισμένων, το (μη-)αίτημα για περισσότερη δημοκρατία και “ελευθερία” είναι αυτό που εκφράζει τα πλήθη που συρρέουν. »

Από τον Δεκέμβρη του 2008 και μετά, η νεολαία γύρω από τη Μεσόγειο δεν σταματά να αντιδρά στην καταπίεση είτε αυτή προέρχεται από αυταρχικά καθεστώτα είτε από αυταρχικές προσεγγίσεις με αφορμή την « κρίση ». Τα αποτελέσματα από όλη αυτή την αντίσταση δεν είναι πάντα τα πιο δημιουργικά. Η αραβική άνοιξη δεν άνοιξε απαραίτητα το δρόμο σε πιο δημοκρατικές κοινωνίες, όμως η κραυγή είναι συνολική και δεν σταματά.

Πόσο καιρό ακόμη οι λαμβάνοντες αποφάσεις θα κάνουν ότι δεν ακούν;

Τα κατά τόπους main stream ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι άνθρωποι αυτοί που αντιστέκονται αποτελούν κίνδυνο για τη « δημοκρατική μας κοινωνία » και καλώς η αστυνομία καταλύει όποιες κινητοποιήσεις.

Η επόμενη γενιά που έρχεται στα πράγματα είναι η λεγόμενη γενιά Υ, γεννημένοι μετά το 1980 περίπου. Η γενιά Υ διαφέρει από την προηγούμενη όπως η μέρα με τη νύχτα κυρίως λόγω της φυσικής της επαφής με τη νέα τεχνολογία. Η γενιά Y δεν ενδιαφέρετε τόσο για το κοινωνικό στάτους και δεν είναι διατεθειμένη να χάσει της ζωής δουλεύοντας 15 ώρες τη μέρα. Την βρίσκουμε μπροστά στο σύνολο των διαδηλώσεων αυτών.

‘Όποιος προτάσσει ότι αυτό το κύμα αντίδρασης είναι κίνημα αναρχικών και ακρο-αριστερών οργανώσεων δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.

‘Οσο οι ηγεσίες στην Ευρώπη και ευρύτερα συνεχίζουν να ομιλούν όπως το κάνουν, σε αυτή την γραμμή που ακολουθούν μετά την κρίση, το μόνο που θα γίνεται είναι να ξεγυμνώνεται ο αυταρχισμός και ο διεφθαρμένος ελιτισμός τους. Και να γίνεται αυτό όλο και πιο σαφές στο σύνολο των πολιτών της.

Τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ πιθανώς δε σας είναι άγνωστα. Το τι συμβαίνει στις Σκουριές το γνωρίζετε;

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Ποιος ακούει τον βαρκάρη;"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *