Η Σοφία Παπάζογλου στις Βρυξέλλες στη μουσική παράσταση «Ξενιτειάς μνήμες»

Με μεγάλη χαρά φιλοξενούμε σήμερα στο Newsville.be την Σοφία Παπάζογλου, η φωνή της οποίας βρίσκεται τα τελευταία πολλά χρόνια στην πρώτη γραμμή του έντεχνου και λαϊκού τραγουδιού. Η δυναμική της παρουσία και τα τραγούδια της μας συντρόφευσαν πριν από λίγα χρόνια στην γνωστή φιλανθρωπική οργάνωση «12 Ωρες για την Ελλάδα», ενώ πολύ σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και πάλι από κοντά με την συμμετοχή της στη μουσική παράσταση «Ξενιτειάς μνήμες: Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω!» από το «BIZARRE DREAM».

Κυρία Παπάζογλου, λίγα χρόνια μετά από την συμμετοχή σας στην φιλανθρωπική εκδήλωση «12 Ώρες για την Ελλάδα», θα έχουμε τη χαρά να σας απολαύσουμε και πάλι στις Βρυξέλλες στη μουσική παράσταση «Ξενιτειάς μνήμες: Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω!» από το «BIZARRE DREAM». Πείτε μας δύο λόγια για το πως φτάσαμε στην όμορφη συνέργεια.

Η συναυλία που δώσαμε στις Βρυξέλλες για τη φιλανθρωπική εκδήλωση με τον Παντελή Θαλασσινό και τους Τακίμ, είχε τόση θέρμη και παλμό που μου έχει μείνει αξέχαστη! Αυτήν τη φορά όμως έρχομαι ως καλεσμένη του Δήμου Αγγελούση και θα τραγουδήσουμε μαζί με τον Μπάμπη Τσέρτο τα τραγούδια του Δήμου, που αποτελούν μέρος ενός Μουσικού αναλογίου που αφορά σε μνήμες της ξενιτειάς.

Όπως γνωρίζετε ήδη γεννήθηκα στις Βρυξέλλες και έζησα εκεί τα πρώτα 6 χρόνια της ζωής μου. Αυτό το κάλεσμα του Δήμου λοιπόν που έγινε μέσω του μπουζουξή και ενορχηστρωτή Βαγγέλη Μαχαίρα, μου δίνει την ευκαιρία με ένα εντελώς καινούριο υλικό να επανέλθω στο μέρος από όπου ξεκίνησε η ζωή μου. Μου μοιάζει σαν προσωπικός επαναπροσδιορισμός. Ως εκ τούτου δεν είναι καθόλου τυχαία αυτή η μουσική μας συνάντηση με τον Δήμο Αγγελούση.

Παιδικά χρόνια στις Βρυξέλλες, με «δυνατές» ποντιακές ρίζες, πείτε μας αν οι λέξεις κλειδιά της παράστασης «Νοσταλγία, Μνήμη, Ξεριζωμός», κερδίζουν ένα σημαντικό χώρο στη μουσική σας πορεία;

Νοσταλγία, Μνήμη και Ξεριζωμός είναι οι ρίζες της πορείας μου βαθιά χαραγμένες στην ψυχή μου. Πάντα λέω πως προέρχομαι από παππούδες πρόσφυγες και γονείς μετανάστες. Ακόμη και εδώ στην Ελλάδα έφυγα απ’τη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσα, εγκατέλειψα το πατρικό μου και ήρθα να ζήσω και να δουλέψω στην Αθήνα ολομόναχη χωρίς να γνωρίζω κανέναν. Οπότε αυτές οι έννοιες με ακολουθούν κατά πόδας.

Ο πατέρας μου Πόντιος και η μάνα μου Ροδίτισσα γνωρίστηκαν το1970 στις Βρυξέλλες. Είχαν έρθει ως οικονομικοί μετανάστες. Έχω πολλές μνήμες από την εποχή του Βελγίου(1972-1978), γνωρίζω πολλές ιστορίες από εξιστορήσεις των δικών μου, μου έχουν μεταφέρει τον πόνο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Το λαϊκό τραγούδι με προεξάρχοντα τον Στέλιο Καζαντζίδη ήταν το βασικό άκουσμα στο σπίτι μου. Οι λυγμοί των τραγουδιστών εκείνης της εποχής είναι μες στα αυτιά μου και στην ψυχή μου σφραγισμένοι. Η γιαγιά μου μου έλεγε πως όταν έφυγε ο πατέρας μου για το Βέλγιο 19 χρονών πότιζε τα χωράφια όπου δούλευε με τα δάκρυά της. Χωρίς να έχουν καμιά επικοινωνία, που κινητά και τηλεοράσεις… ένα σταθερό τηλέφωνο στο καφενείο του χωριού μόνο υπήρχε. Αν αυτά σήμερα ακούγονται παράξενα, εξωπραγματικά ή αστεία σας πληροφορώ πως ήταν η θλιβερή πραγματικότητα μιας εποχής και μιας γενιάς ολόκληρης. Αυτά όλα λοιπόν τα κουβαλάω μέσα μου και είναι τα φυλαχτά μου. Και τα τραγούδια εκείνης της εποχής είναι η παρηγοριά μου.

Ποιος ο ρόλος της ελληνικής μουσικής και των τραγουδιών στην σύνδεση της ομογένειας με την ιστορία της πατρίδας;

Όπως προανέφερα ο Καζαντζίδης με τη φωνή του και τα τραγούδια του μαζί με τους άλλους ομότεχνούς του εκείνης της εποχής ήταν η παραμυθία και η ανάσα των ομογενών. Ήταν ο συνδετικός κρίκος με την πικρή πατρίδα, στην οποία δε μπορούσαν να ζήσουν και αναγκάζονταν να ξενιτευτούν για μια καλύτερη ζωή. Με το τίμημα να αφήσουν πίσω τους τα πάντα και τους πάντες. Έτσι το λαικό αλλά και το παραδοσιακό τραγούδι έγινε η πατρίδα τους. Εκεί ακούμπησαν τον πόνο τους, τις αναμνήσεις τους και την καρδιά τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν στη σκληρή τους πραγματικότητα.

Έχετε ταξιδέψει ανά τον κόσμο και έχετε βρεθεί καλλιτεχνικά απέναντι σε Έλληνες ομογενείς, διαφορετικών χωρών και ηπείρων. Ποιες οι διαφορές και ποιοι οι κοινοί τόποι;

Έχω παρατηρήσει ότι οι Έλληνες δεν αλλάζουν όπου και να πάνε! Και μάλιστα οι ομογενείς διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμα περισσότερο από ό,τι εμείς στην Ελλάδα. Δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι σε κάθε χώρα μιλάνε την τοπική γλώσσα! Κατά τα άλλα δε χάνουν την ελληνικότητά τους, την αγάπη τους για την πατρίδα και βέβαια τη λαική μας μουσική που πάντα τους συντροφεύει!

Μέσα από το εντυπωσιακό μουσική πορεία και βιογραφικό σας ξεχωρίζουμε σε αυτή μας τη συνέντευξη τα ταξίδια σας στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Ποιες είναι οι σκέψεις σας ως καλλιτέχνιδα απέναντι σε αυτές τις ριζωμένες αντιμαχίες;

Έχω ταξιδέψει και δώσει συναυλίες και στις δύο χώρες αλλά κυρίως στο Ισραήλ που αγαπούν πολύ τη μουσική μας και είμαστε εκεί εξαιρετικά δημοφιλείς οι Έλληνες καλλιτέχνες. Έχω λοιπόν φίλους και Ισραηλίτες και Άραβες Παλαιστίνιους. Η λύση είναι μόνο η Ειρήνη, η αδελφοποίηση και η αγάπη. Όλα τα άλλα είναι πολιτικά παιχνίδια και εμπαιγμοί, συμφέροντα, παγκόσμιες ανακατατάξεις, τρομοκρατία, εκφοβισμός, βιομηχανίες όπλων και οι λαοί μαριονέτες στα χέρια αυτών που κινούν τα νήματα της ιστορίας των λαών.

Κρίμα. Είναι μεγάλη η πίκρα να βλέπεις λαούς να αλληλοσπαράσσονται και το πιο οδυνηρό να την πληρώνουν μικρά παιδιά. Οι πόλεμοι είναι αδικαιολόγητα παγκόσμια εγκλήματα. Οι άνθρωποι και οι λαοί οφείλουν να μάθουν να σέβονται ο ένας την ιστορία του άλλου και να ζουν αρμονικά. Να είναι ο άνθρωπος για τον άνθρωπο και όχι εναντίον του. Αυτή θα είναι η μεγάλη νίκη για την ανθρωπότητα!

Υπάρχει συνταγή για επιτυχία στο χώρο σας; Ποιες οι σκέψεις σας όταν ένας νέος άνθρωπος σας λέει ότι θέλει να ακολουθήσει τα βήματα σας;

Ο χώρος μας, όπως όλοι οι χώροι, έχει κάποιους άτυπους κανόνες με τους οποίους λειτουργεί. Πιστεύω πως είναι πολλοί οι παράγοντες για την επιτυχία.

Το ταλέντο σίγουρα, το ταλέντο στη διπλωματία, κάποιες κινήσεις ματ, το σωστό τάιμινγκ, οι επιλογές και βέβαια πόση δουλειά θα «ρίξεις». Στις μέρες μας όμως όλα γίνονται για την εικόνα, με μεγάλη ταχύτητα και είναι πιο επιφανειακά από παλιότερα, άνευ ουσίας δηλαδή. Δίνεται έμφαση στο έξω και όχι στο μέσα…. Όμως όποιος το αγαπάει πολύ το τραγούδι και έχει ταλέντο και γνώση, γιατί κι αυτήν τη θεωρώ απαραίτητη, ας κυνηγήσει το όνειρό του. Το πολύ πολύ να τον βγάλει σε άλλο μονοπάτι! Εγώ δε θέλω να απογοητεύω τους νεότερους και έχουμε αξιόλογους νέους καλλιτέχνες αλλά ελλείψει δισκογραφίας και ξεσκαρταρίσματος χάνονται οι αξίες. Δηλαδή σε επιλέγουν για δουλειά με βάση τους followers και όχι το ταλέντο! Αν είναι δυνατόν…

Ποια τα επόμενα μουσικά σας σχέδια;

Μετά τις εμφανίσεις μου στο Βέλγιο με τα τραγούδια του Δήμου Αγγελούση, έχω τη χαρά να ξεκινήσω εμφανίσεις με έναν μοναδικό καλλιτέχνη, τον Haig Yazdjan και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Επίσης θα κάνω κάποιες εμφανίσεις στην Κύπρο ενώ προχωράει το πρότζεκτ μου « Οι δικές μας ξένες» για την Εσκενάζυ, τη Χασκίλ και τη Νίνου. Τον Μάρτη με περιμενει μια περιοδεία σε Αμερική Καναδά. Και ευελπιστώ μες στην Άνοιξη να κυκλοφορήσουν τα τέσσερα ολοκαίνουρια τραγούδια που έχω κάνει με τον εκπληκτικό Αντώνη Απέργη. Αυτά τα ολίγα!

Ανυπομονώ να σας δω όλους από κοντά!

«Ξενιτειάς μνήμες: Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω!»
«Μουσικό Αναλόγιο» του Δήμου Αγγελούση

Θέατρο: “GC de Lijsterbes”
Lijsterbessenbomenlaan 6,
1950 Brussels

Ημερομηνίες & Ώρες Παραστάσεων
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2023 στις 8μμ.
Σάβαττο 18 Νοεμβρίου 2023 στις 8μμ.
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2023 στις 6μμ.

Γλώσσα: Ελληνικά, ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΙ: Αγγλικά

Χορηγός επικοινωνίας: Newsville

Eισιτήρια, εδώ
και Βιβλιοπωλείο Περίπλους (rue Froissart 115, τηλ. : 02 2309355)
Για κρατήσεις:
e-mail: bizarre.dream4@gmail.com
Τηλ.: 0473 946194

Τιμή εισιτηρίου: 30 ευρώ

Photos: Newsville.be