Πώς πήραν τα ονόματά τους οι δρόμοι στις Βρυξέλλες;

Τα ονόματα των δρόμων, για αιώνες μας βοήθησαν να βρούμε το δρόμο μας στις Βρυξέλλες, όπως και σε κάθε άλλη πόλη στον κόσμο. Κατά τον Μεσαίωνα, οι δρόμοι ονομάστηκαν με βάση ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Ο δρόμος που θα βρίσκονταν οι αρτοποιοί, θα έπαιρνε το όνομά τους. Ή η rue du Canal βρισκόταν κοντά σε μια πλωτή οδό.

Από τον 18ο αιώνα και μετά οι αρχές της πόλης επενέβησαν για να καθορίσουν τα ονόματα των δρόμων, όπως εξηγεί ο συγγραφέας Pierre Dejemeppe στο βιβλίο του «Saint-Gilles: les histoires des rues».

Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα το παλιό χωριό Saint-Gilles έξω από τις Βρυξέλλες μετατράπηκε από χωριό σε κομμάτι του αστικού ιστού, λόγω της εξάπλωσης της πόλης. Η άφιξη του Σιδηροδρομικού Σταθμού (Midi) έπαιξε σημαντικό ρόλο σ” αυτή τη μετάβαση. Περισσότεροι άνθρωποι σήμαιναν περισσότερα σπίτια και νέους δρόμους, που όλοι με τη σειρά τους χρειάζονταν ονόματα.

Συχνά το δημοτικό συμβούλιο κατέφευγε σε διάσημους ντόπιους για να ονοματίσει έναν δρόμο, ωστόσο όταν τα ονόματα αυτά εξαντλούνταν, έπρεπε να αναζητηθεί αλλού η έμπνευση. Είναι ένα πρόβλημα που δεν προέκυψε μόνο στο Saint-Gilles, αλλά και άλλοι δήμοι στην περιοχή των Βρυξελλών αντιμετώπισαν το ίδιο πρόβλημα.

Πιστεύεται ότι οι γειτονικές αρχές θα συμφωνούσαν για το πώς θα επέλεγαν τα ονόματα των δρόμων τους, εν μέρει για να αποφευχθεί η διπλή χρήση. Αυτό φαίνεται στα σημερινά ονόματα: Ο δήμος του Schaarbeek για παράδειγμα επέλεξε πολύτιμους λίθους. Εδώ θα βρούμε άλλωστε την Av. du Diamant (διαμάντι), την Rue du Saphir (ζαφείρι) και την Av. de l’Emeraude (σμαράγδι). Το Μόλενμπεκ πήγε στα φυτά και τα λουλούδια, όπως μαρτυρούν οι Av. des Myrtes (μυρτιά), η Rue des Fuchsias ή η Av. du Thym (θυμάρι), ενώ το Άντερλεχτ κόλλησε στις πανανθρώπινες έννοιες και αξίες: Rue du Bonheur (ευτυχία), Rue de l’Autonomie (αυτονομία), Rue de la Vérité (αλήθεια). To Ixelles επέλεξε τοπωνύμια – Rue de Naples, Rue de Paris, Rue de Dublin, – ενώ επιστρέφοντας στο Saint-Gilles βρίσκουμε χώρες. Εδώ θα περάσουμε από την Rue de Danemark (Δανία), την Rue de Suede (Σουηδία), πολύ οικεία σε εμάς αφού εκεί βρίσκονται και τα γραφεία της Ελληνικής Κοινότητας, ή ακόμα και την Rue de Portugal.

Ο Midi φέρνει τον κόσμο στο Saint-Gilles

Το γεγονός ότι το Saint-Gilles επέλεξε γεωγραφικά ονόματα συνδέεται με την παρουσία του σιδηροδρομικού σταθμού εκεί. Από την έναρξη λειτουργίας του Midi, ταξιδιώτες από τις τέσσερις γωνιές του Βελγίου έφτασαν στο Saint-Gilles, πριν προχωρήσουν με ταχύτητα σε άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς.

Αυτή την εποχή χτίστηκαν στο δήμο πολλές νέες γειτονιές. Κατασκευάστηκαν γραμμές του τραμ και ο δήμος απέκτησε επίσης το δικό του δίκτυο φυσικού αερίου, νερού και ηλεκτρισμού καθώς και δημαρχείο. Η παρουσία γνωστών καλλιτεχνών έκανε το Saint-Gilles μια ζωντανή πόλη. Δίνοντας στους δρόμους τα ονόματα των ευρωπαϊκών προορισμών, οι πατέρες του Sint-Gillis έχτισαν μια γέφυρα σε αυτές τις τοποθεσίες και τις έκαναν να φαίνονται πιο κοντά.

Δεν παρέμειναν όλες οι γεωγραφικές επιλογές, βέβαια. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όλα τα ονόματα που αναφέρονταν στη Γερμανία ή τους συμμάχους της, εξαφανίστηκαν. Έτσι, η οδός Τουρκίας έγινε Rue de Roumanie (Ρουμανία), ενώ η Munchenstraat (Μόναχο) έγινε Rue d’Andenne.

Ακόμη και σήμερα το Saint-Gilles παραμένει ένας από τους πιο πολυπολιτισμικούς δήμους του Βελγίου με τουλάχιστον 140 διαφορετικές εθνικότητες να κατοικούν εκεί.