Πώς να διοργανώσετε ένα καλλιτεχνικό γεγονός κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας

(Το κραγιόν και οι μάσκες δεν πάνε μαζί)

της Tamar Levi*

Ποτέ δεν είχα ζωγραφίσει μια ολόκληρη συλλογή στη διάρκεια μιας καραντίνας. Πολλοί περισσότεροι λάτρεις της τέχνης έκαναν την εμφάνισή τους στην έκθεση μου “IMMENSITIES” απ’ όσους περίμενα. Ήρθαν με χαμόγελα πίσω από μάσκες, προσδοκώντας για ανθρώπινη επαφή, άλλοι μοναχικοί, μερικά ζευγάρια και κάποιες μικρές οικογένειες, όλοι έφτασαν αργά αλλά με σιγουριά στη γκαλερί Art Base εδώ στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο. Ήταν τιμή μου να καλωσορίσω επισκέπτες στην πρώτη τους έξοδο
από το σπίτι τους, από την αρχή της παγκόσμιας πανδημίας COVID19.
Η πανδημία άλλαξε το κοινό μου. Παρατήρησα ότι οι πιο προσεκτικοί από αυτούς αγοράζουν έργα τέχνης από το διαδίκτυο και η πλειονότητα αυτών που ήρθαν οι ίδιοι ήταν ένα νέο κοινό, ενώ πολλά ήταν τα άτομα που γνώρισα για πρώτη φορά εκεί. Ήταν εκπληκτικό που συναντήθηκα με τόσα νέα πρόσωπα μετά από μήνες  αλληλεπίδρασης μας μόνο σε μια μικρή φούσκα.

Ακολουθούν οι προτάσεις μου για το πως διοργανώνεται μια έκθεση ζωγραφικής κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας.

Βήμα 1^ο. Βεβαιωθείτε ότι οι ημερομηνίες σας είναι σύμφωνες με τους περιορισμούς.

Ελέγξτε ότι τόσο εσείς όσο και η γκαλερί αισθάνεστε άνετα με την ημερομηνία, αναβάλλετε την έκθεση εάν υπάρχει περιορισμός λόγω καραντίνας ή κόκκινης ζώνης που θα δυσκολέψει το κοινό σας ή που θα μπορούσε να σας κάνει ως οικοδεσπότες να αισθάνεστε άβολα. Ελέγξτε τις κυβερνητικές οδηγίες και βεβαιωθείτε ότι η πιθανή επιλογή πώλησης εισιτηρίων σας, έχει περιορισμούς που αντικατοπτρίζουν τις κυβερνητικές διατάξεις.

Βήμα 2^ο. Βεβαιωθείτε ότι το κοινό σας κατανοεί πλήρως το τι παίζει.

Κάθε φορά που υπήρχε μια μικρή πληροφορία σχετικά με την τοποθεσία, τις ημερομηνίες, την προετοιμασία, σχέδια εκδηλώσεων, φρόντισα να το επικοινωνήσω μέσω σχεδόν όλων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Twitter, Facebook, Instagram, Linkedin). Αυτό ήταν εξαντλητικό, αλλά έπρεπε οι επισκέπτες της γκαλερί να λάβουν όλες τις απαντήσεις σε πιθανές ερωτήσεις τους.
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση λέει ότι μπορείτε να έχετε έως και 200 ​​άτομα σε μια εκδήλωση, μπορεί να μην αισθάνεστε άνετα εσείς που γνωρίζετε το κοινό σας καλύτερα. Είναι πιθανό να αισθάνονται παρόμοια με εσάς, επειδή το δικό σας το κοινό προσελκύεται στο περιεχόμενό σας λόγω της σύνδεσης που αισθάνεστε μεταξύ σας ήδη.

Βήμα 3^ο. Προετοιμάστε μια ασφαλή στρατηγική εισόδου και εξόδου.

Οι επισκέπτες της γκαλερί ήταν έτοιμοι για έξοδο στην πόλη, αλλά με ασφαλή τρόπο. Ήταν κουρασμένοι από το γεγονός ότι εδώ και μήνες δεν ζουν ουσιαστικά τη ζωή τους. Ο ιδιοκτήτης της γκαλερί επινόησε ένα αριθμημένο σύστημα περιστροφής εισιτηρίων όπου οι επισκέπτες έβλεπαν τους πίνακες σε δεξιόστροφη κατεύθυνση. Εάν ήταν περισσότερα από 20 άτομα στο χώρο, τους ζητούσε να δώσουν τον αριθμό τους στο επόμενο άτομο στην πόρτα. Το προγραμματίσαμε αυτό, ώστε αν υπήρχαν περισσότερα από 40 άτομα το βράδυ των εγκαινίων, να έκανα την ομιλία μου στον εξωτερικό χώρο, αντί να ενθαρρύνουμε όλους να βρίσκονται πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο στο εσωτερικό.

Βήμα 4^ο. Εκτιμήστε τους συνεργάτες σας.
Δείξτε λίγη συμπόνια σε όλους τους άλλους ανθρώπους που σας βοηθούν ώστε αυτό το πράγμα να γίνει πραγματικότητα. Ο φωτογράφος σας έχει χάσει πολλές «δουλειές» κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Ο ιδιοκτήτης της γκαλερί έπρεπε να ακυρώσει πολλές εκδηλώσεις τους προηγούμενους μήνες και είχε αυξανόμενα χρέη. Χρειάζεται ενσυναίσθηση. Η πανδημία είναι μια στιγμή για να είστε φιλικοί, όχι ντίβες – ας είστε ευγενικές.

Βήμα 5^ο. Μάσκα

Οι VIP επισκέπτες ρώτησαν. «Πρέπει να φορέσω μάσκα μπροστά από τις κάμερες;» Ανησυχούσα ότι το κραγιόν μου θα είχε τριφτεί γύρω από το στόμα μου κι ότι θα έμοιαζα με κλόουν.
Πρέπει να φοράω μακιγιάζ κάτω από τη μάσκα μου; Πρέπει να βγάλω τη μάσκα μου όταν μου παίρνουν συνέντευξη; Οι κυβερνητικές οδηγίες για τη χρήση μάσκας άλλαξαν ενώ η έκθεση ακόμα «έτρεχε». Νομίζω ότι είναι ευγενικό να ζητάμε άδεια από τον εκάστοτε δημοσιογράφο, του τύπου, «σας πειράζει αν βγάλω τη μάσκα μου;».

Βήμα 6^ο. Καθαριότητα

Η διατήρηση ενός αποστειρωμένου σπιτιού είναι αδύνατη – ένας αποστειρωμένος δημόσιος χώρος είναι ακόμη πιο δύσκολος. Αυτός είναι ένα από τους τομείς ανησυχίας που μου εξέφρασαν γονείς νέων παιδιών (όπως είμαι κι εγώ) που ήδη χάνουν τη μάχη του ελέγχου. Μην περιμένετε υψηλότερο επίπεδο καθαριότητας από αυτό που βιώνατε πριν την πανδημία.

Βήμα 7^ο. Χαλαρώστε
Είναι η ημέρα των εγκαινίων. Έχετε βγει από την καραντίνα. Τα έχετε δώσει όλα για την προετοιμασία του event. Έχετε μεταφέρει και κρεμάσει όλους τους πίνακες. Τα φώτα έχουν στηθεί. Έχετε επικοινωνήσει με ειλικρίνεια στο κοινό σας και με καλοσύνη σε όλους τους συνεργάτες σας. Έχετε στείλει προσκλήσεις μέσω διαδικτύου και υπάρχει διαθέσιμο μικρόφωνο, σε περίπτωση που χρειαστεί. Φοράτε κάτι που σας ενθουσιάζει! Προσοχή – μην επιλέξετε τακούνια μετά από μήνες που δεν τα έχετε φορέσει! Τα δάχτυλα των ποδιών μου βίωσαν τρομακτικό επίπεδο
μουδιάσματος μετά από αυτό το γεγονός, για πάρα πολλές μέρες!

Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 6 μ.μ. Υπήρχε μια στιγμή μόνο, περίπου στις 5:30, όπου είχα ένα μικρό όραμα για το εγγύς μέλλον: Ξέρω ποια είμαι και τι έχω πετύχει, ξέρω τι πρόκειται να γίνει. Ήταν η πρώτη φορά που άφησα τον εαυτό μου να φανταστεί πώς θα είναι η εκδήλωση.
Πριν από εκείνη τη στιγμή δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα όραμα της εκδήλωσης. Ο δικός μου φόβος για την ολοένα αναπτυσσόμενη πανδημία μου προκάλεσε πανικό. Μπορεί να μην ήταν μια τέλεια εκδήλωση, αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι περαιτέρω, η τέχνη μου ήταν τόσο καλή όσο μπορούσε να είναι, στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου, σε αυτήν την χρονική στιγμή.

Τελευταίο βήμα για τη ζωή γενικά (Ποτέ μην το ξεχάσετε) Ευγνωμοσύνη.

Ευχαριστώ τους καλεσμένους μου που ήρθαν. Ευχαριστώ συλλέκτες που επενδύσατε σε έναν καλλιτέχνη εν ζωή. Και αναγνώρισα ότι χάρη στο πείσμα και στην αφοσίωση στην τέχνη μου, πραγματοποιήθηκε μια ζωντανή εκδήλωση. Οι πραγματικές αλληλεπιδράσεις είναι γεμάτες με πιθανότητες για νέα τέτοια γεγονότα, και όλοι χρειαζόμαστε αυτό το είδος αισιοδοξίας σε αυτή τη χρονική στιγμή. Ευχαριστώ τον κάτοχο της γκαλερί που μοιράστηκε τον χώρο του. Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους. Ευχαριστώ τη μπέιμπι σίτερ για τη φροντίδα του παιδιού μας. Ευχαριστώ τους αγαπημένους μου που με υποστηρίζουν. Και έτσι χτύπησα τον εαυτό μου ελαφρά στην πλάτη γιατί έφτιαξα κάτι νέο και ελπιδοφόρο και ζωντανό σε αυτό τον γελοίο κόσμο.

* Η Ταμάρ Λέβι είναι ζωγράφος και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Μεγάλωσε στην Αλάσκα, ζει στο Βέλγιο και έχει «παντρευτεί» την Ελλάδα.

Διαβάστε το άρθρο στα αγγλικά, εδώ.
Περισσότερα για την Ταμάρ Λέβι, εδώ. 

To άρθρο στα ελληνικά δημοσιεύτηκε στο reformer.gr