Οι νέοι ξένοι κάτοικοι Φλάνδρας και Βρυξελλών προτιμούν την αποκέντρωση

Όλο και περισσότεροι απόδημοι κάτοικοι της περιφέρειας της Φλάνδρας και των Βρυξελλών κατευθύνονται προς τα προάστια και τους δήμους που συνορεύουν με τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η τελευταία έκδοση του «Atlas Superdiversity Flanders» που χαρτογραφεί την αστική ποικιλομορφία από το 1990 δείχνει ότι η Φλάνδρα και οι Βρυξέλλες γίνονται «σούπερ ποικιλόμορφες». Το 2020 ένας στους τέσσερις κατοίκους της περιφέρειας της Φλάνδρας ήταν ξένης καταγωγής. Πριν από τριάντα χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόνο 6,5%. Πλην αυτού, η Φλάνδρα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει πληθυσμό 180 διαφορετικών εθνικοτήτων.

Αυτό το φαινόμενο, ωστόσο, δεν είναι εξίσου μοιρασμένο στις επιμέρους περιοχές. Είναι σύνηθες οι απόδημοι να επιλέγουν μια περιοχή στην οποία κατοικούν ήδη άλλοι απόδημοι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει, επί παραδείγματι, στην περιοχή που βρίσκονταν τα ανθρακωρυχεία του Λιμβούργου, ή στις μεγάλες πόλεις όπως η Αμβέρσα, οι Βρυξέλλες και η Γάνδη.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι ερευνητές παρατήρησαν ένα νέο φαινόμενο: οι απόδημοι μετακινούνται προς τα προάστια ή και σε πιο απομακρυσμένες περιοχές, όπως το Dender, η Ninove ή το Geraardsbergen.

Οι Βρυξέλλες δεν έχουν μείνει μακριά απ” αυτό. Γίνεται ολοένα και πιο εμφανές ότι οι νέοι κάτοικοι, οι μη Βέλγοι, απομακρύνονται από το αστικό κέντρο. «Οι ευρωπαίοι ξένοι κάτοικοι των Βρυξελλών, κατευθύνονται προς τους ανατολικούς δήμους της περιφέρειας», λέει ο ερευνητής, Dirk Geldof. «Αυτό συχνά συνδέεται με την εργασία τους σε κάποιο ευρωπαϊκό όργανο ή διεθνείς φορείς. Άτομα μη ευρωπαϊκής καταγωγής μετακινούνται προς την περιοχή του Dender και τους δήμους στα δυτικά που συνορεύουν με τις Βρυξέλλες.

Το πως εξηγείται αυτό το φαινόμενο, μπορεί να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. «Μερικοί άνθρωποι ξένης καταγωγής σκαρφαλώνουν την κοινωνική σκάλα και μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα καλύτερο σπίτι. Για άλλους, οι Βρυξέλλες έχουν γίνει πολύ ακριβές, αναγκάζοντάς τους να αναζητήσουν ένα φθηνότερο και συχνά χαμηλότερης ποιότητας κατάλυμα», λέει ο Geldof.

«Παρατηρούμε ότι σε περιοχές με μεγαλύτερη ποικιλία τα σπίτια είναι μικρότερα και παλαιότερα. Υπάρχουν όμως και περισσότερα σπίτια με βεράντα».

Οι γειτονιές με μεγάλη ποικιλομορφία είναι επίσης λιγότερο πράσινες: «Υπάρχουν λιγότεροι ιδιωτικοί κήποι ή πάρκα. Αυτό είναι ένα θέμα γιατί υπάρχουν περισσότερες οικογένειες με παιδιά. Καταλήγουν στις λιγότερο πράσινες περιοχές της πόλης», λέει ο Geldof.

Η έρευνα του «Atlas Superdiversity Flanders» δείχνει ότι οι νεοφερμένοι αποτελούν πρόκληση για τις τοπικές αρχές. Υπάρχουν τοπικές ανησυχίες ότι άτομα ξένης καταγωγής που μετακομίζουν θα προσελκύσουν περισσότερα άτομα με το ίδιο υπόβαθρο, ωστόσο δεν στηρίζεται σε τρανταχτά επιχειρήματα αυτή η άποψη.

Οι εισηγητές της έρευνας ζητούν να ανακατανεμηθεί ο διαθέσιμος χώρος για να ληφθούν υπόψη οι νέες ανάγκες, ειδικά τα σημεία συνάντησης: «Οι νέοι κάτοικοι έχουν άλλες πια ανάγκες. Από αθλητικές εγκαταστάσεις και χώρους παιχνιδιού έως χώρους συναντήσεων και νέους τύπους καταστημάτων καθώς και επιπλέον θέσεις για σχολεία και χώρους προσευχής», σημειώνεται.

Το Atlas Superdiversity Flanders δείχνει την κλίμακα και την εξάπλωση της μετανάστευσης τα τελευταία 30 χρόνια και παράγεται από τα πανεπιστήμια εφαρμοσμένων επιστημών Odisee και Leuven University κατόπιν αιτήματος της φλαμανδικής κυβέρνησης.