Τάσος Νυχάς: «η εικόνα της παράστασης σαν μια ανάσα, δημιουργεί συναισθήματα και σκέψεις, και μετά χάνεται»

Συντάκτης:

Ο Τάσος Νυχάς κατά την διάρκεια της γενικής πρόβας

Το Σάββατο και την Κυριακή, 25 και 26 Μαρτίου 2023, γιορτάστηκε με επιτυχία στις Βρυξέλλες η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Όλες οι ελληνικές θεατρικές ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους σε ένα απολαυστικό θεατρικό διήμερο γεμάτο από επιλεγμένα αποσπάσματα με κεντρικό θέμα τον Έρωτα. Από το αρχαίο θέατρο μέχρι το θέατρο του παραλόγου, οι οκτώ ερασιτεχνικές ομάδες επέλεξαν και παρουσίασαν στο κατάμεστο θέατρο του De Lijsterbes ολιγόλεπτα αποσπάσματα, δίνοντας με τον τρόπο αυτό ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του ξεχωριστού χαρακτήρα τους και της θεατρικής τους άποψης. Στον τρίτο αυτό κοινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, καλεσμένη στις Βρυξέλλες ήταν η καθηγήτρια Θεατρολογίας του ΕΚΠΑ, Κατερίνα Διακουμοπούλου ενώ την παρουσίαση της βραδιάς ανέλαβε με την πολύχρονη εμπειρία του ο κ. Αριστείδης Λαυρέντζος από τον θίασο ΘΕΣΠΙΣ.

Στο άρθρο μας αυτό συνομιλούμε με τον πρωτεργάτη αυτής της εκδήλωσης κ. Τάσο Νυχά από την ομάδα του Ελληνικού Θεατρικού Εργαστηρίου, ο οποίος μας μιλάει για την επιλογή του φετινού θεατρικού αποσπάσματος που αποτελεί τη δραματική επεξεργασία ορισμένων στίχων από το έργο του Bιτσέντζου Κορνάρου, Ερωτόκριτος. Το απαιτητικό αυτό απόσπασμα ερμήνευσαν με επιτυχία η Αναΐς Νικολιάν και η Λίτα Καλογεροπούλου στη σκηνή του Τάσου Νυχά.

Κύριε Νυχά, πείτε μας δύο λόγια για τη σημασία της κοινής συμμετοχής όλων των ελληνικών θεατρικών ομάδων στον θεσμικό πλέον αυτόν εορτασμό.

Κατ’αρχάς αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις θεατρικές Ομάδες των Βρυξελλών για την προσπάθεια που κατέβαλαν και το αντίστοιχο θέαμα που παρουσίασαν στον κοινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Η κοινή συμμετοχή δείχνει, ότι ακόμη και όταν υπάρχουν μικροέριδες, ανταγωνισμοί και διαφορετικές απόψεις, κατάσταση αποδεκτή ως ένα βαθμό σε κάθε δημιουργικό χώρο, το κυρίαρχο ζητούμενο είναι να επικρατεί η λειτουργία του Κοινοτικού, Εθελοντικού Θεάτρου, αυτού δηλαδή που δεν είναι «Επαγγελματικό» όπως εύστοχα παρατήρησε και η καλεσμένη μας καθηγήτρια Θεατρολογίας του ΕΚΠΑ, Κατερίνα Διακουμοπούλου.

Αναΐς Νικολιάν

Ποια ήταν τα κριτήρια της δικής σας επιλογής θεατρικού αποσπάσματος που παρουσιάσετε φέτος και ποιες ήταν οι σκηνοθετικές ή άλλες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε;

Το «κοινό» θέμα του «κοινού μας» εορτασμού, ήταν «Διάφορες εκφάνσεις του έρωτα». Η Ομάδα μας επέλεξε όχι απλά να παρουσιάσει ένα απόσπασμα, αλλά με κατάλληλη δραματουργική επεξεργασία ορισμένων στίχων από το έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου, Ερωτόκριτος, να αποδώσει ολόκληρη την πλοκή της ιστορίας, κάτι σαν «ολόκληρο τον Ερωτόκριτο σε δέκα λεπτά» για να παραφράσω άλλο γνωστό έργο, απόσπασμα του οποίου μάλιστα αποδόθηκε στη σκηνή από άλλη ομάδα. Η ιδέα μας ήταν, μέσα από διαλόγους της Αρετούσας με τη Νένα της βασισμένους στο πρωτότυπο κείμενο, να ξετυλιχθεί ο μυθικός πια έρωτας του ζευγαριού κι οι περιπέτειές του από την αρχή της γνωριμίας μέχρι το χαρμόσυνο τέλος: την παντοτινή συντροφική ένωση με ολοκληρωτική νίκη συνεπώς του Έρωτα. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η απόδοση του δύσκολου -σε κρητική διάλεκτο- κειμένου, ώστε να γίνει κατανοητή η ιστορία και να αποφευχθεί η απλή «απαγγελία» των στίχων.

Αναΐς Νικολιάν, Λίτα Καλογεροπούλου

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας σάς βρήκε ικανοποιημένους; Υπάρχουν βελτιωτικές κινήσεις οι οποίες θα μπορούσαν να φέρουν ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα σε αυτή την ετήσια γιορτή θεάτρου στις Βρυξέλλες;

Νομίζω ότι κάθε αντικειμενικός θεατής πρέπει να διέκρινε μια ειλικρινή και αντιπροσωπευτική εικόνα του χαρακτήρα κάθε Ομάδας με φόντο τον έρωτα και την συντροφική αγάπη γενικότερα. Αν δεν έγινε αυτό, τότε μάλλον αποτύχαμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα πρέπει να έμεινε κάπου στον αέρα η εικόνα της παράστασης σαν μια ανάσα, που διαρκεί για λίγο, δημιουργεί συναισθήματα και σκέψεις, και μετά χάνεται. Αυτό άλλωστε είναι το θέατρο. Βελτιωτικές κινήσεις δεν ξέρω αν μπορούν να γίνουν, γιατί δεν νομίζω ότι κάτι δεν πήγε καλά, αλλά σίγουρα μπορούμε στο μέλλον να σκεφτούμε άλλες φόρμες. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε μια επόμενη διάσταση όπου η συλλογικότητα δεν περιορίζεται μόνο στη συμμετοχή κάθε Ομάδας στον ίδιο χώρο την ίδια μέρα με ένα ανεξάρτητο δικό της κομμάτι αλλά να γίνει πιο ουσιαστική. Έχοντας σαν βάση την εμπειρία των τελευταίων τριών εορτασμών, θα πρέπει να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα, και να αποφασίσουμε για τη συνέχεια , εφόσον βέβαια υπάρξει.