Μάσκες, μάσκες αντιασφυξιογόνες

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Κοιτώ την αντιασφυξιογόνο μάσκα που μπορεί να με προστατεύσει από τα δηλητηριώδη και τοξικά αέρια. Από πάνω της περνά όλη η ιστορία του κόσμου. Μου θυμίζει πόλεμο και δυστυχώς ο πόλεμος είναι ο κόσμος έτσι όπως τον έχουμε διαμορφώσει. Ο πολιτισμός μας, όσο και να ντρεπόμαστε να το λέμε, πάνω στον πόλεμο στηρίζεται. Μια μάσκα όμως είναι μια μάσκα, ένα προσωπείο, μια προσομοίωση προσώπου όσο αποκρουστικό κι αν είναι όσο συνειρμικό με στιγμές της ιστορίας του πολιτισμού μας κι αν είναι. Μια μάσκα μας οδηγεί στις απαρχές της μιμητικής τέχνης, στις αρχές της εξέλιξης του θεάτρου. Μας θυμίζει θεούς, δαίμονες, μάγους, είδωλα. Δηλώνει την αλλαγή ταυτότητας του φορέα της. Κατεβαίνει από τη παράσταση και ενώνεται με την κοινωνία με το Καρναβάλι. Ποιος παιγνιδιάρης βρίσκεται πίσω από τη μάσκα; Ποιος θλιμμένος ερωτευμένος κρύβει το πρόσωπο του; Ποια κυρία της πάνω τάξης κρύβει τη λαγνεία της; Ποιος ζηλότυπος σύζυγος την ακολουθεί φιλύποπτα; Η μάσκα δεν κρύβει αυτό που είναι, κρύβει (και προστατεύει) αυτόν που τη φοράει. Ξεχνάμε ποιος είναι μέσα από τη μάσκα. Αυτή είναι αυτό που δείχνει ότι είναι. Δεν αλλάζει. Κρατάει τις αποστάσεις. Μεταφορικά σε διευκολύνει στην αποστασιοποίηση. Όποιος φοράει μάσκα δεν είναι πια πρόσωπο, περνάει στην ανωνυμία, αλλάζει υπόσταση. Και μεν στο θέατρο, στο θρησκευτικό δρώμενο ή στο καρναβάλι είναι ηθελημένη η προστασία της περσόνας του μασκοφόρου. Όταν όμως αναγκαστείς να βάλεις την αντιασφυξιογόνο μάσκα, όταν μεταμορφωθείς σε ανθρωπόμορφο φόβητρο για να μη δηλητηριαστείς είναι γιατί η τοξικότητα της κοινωνίας όπως την διαμορφώνουμε μας αναγκάζει. Είναι φορές που πιστεύω πως θα έπρεπε να κυκλοφορούμε με μάσκες. Άλλοτε για να προστατευτούμε από το αγανακτισμένο πλήθος για το κακό που κάνουμε ηθελημένα ή από υπέρμετρη βλακεία∙ άλλοτε πάλι, κι αυτό αν είμαστε από την απέναντι όχθη, για να προστατευτούμε από τα πραγματικά ή εικονικά τοξικά που μας έχουν γεμίσει αυτοί που θέλουν να μας βάλουν στην κρεατομηχανή τους.  Το θέμα είναι ότι πολύ εύκολα αλλάζουμε όχθες και στρατόπεδα. Είμαστε μαζί και θύτες και θύματα. Είμαστε εσαεί μασκοφόροι και το ερώτημα παραμένει αν μας έχει μείνει το πραγματικό μας πρόσωπο ή έχει γίνει ένα απρόσωπο προσωπείο. Αν κάποιος μας βγάλει την αντιασφυξιογόνο μάσκα τι θα αντικρίσει; Ίσως ένα αποκρουστικό ακέφαλο σώμα που σπαστικά κυκλοφορεί ψάχνοντας τη μοίρα του.

Ο πεθαμένος εδώ και δεκαετίες Μάριος Χάκκας με συντροφεύει καθώς κοιτώ τις αντιασφυξιογόνες μάσκες.

Μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας
ότι όσοι έχουν οξύτατη όραση
θα επιζήσουν της πρώτης κρίσεως
των καρδιακών κρίσεων
της οικονομικής κρίσεως
ακόμη και της εσχάτης κρίσεως
αρκεί ν’ αντέξουν τις κρίσεις συνειδήσεως.

Κατά τα άλλα
πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι
γιατί δεν άρχισε να βρέχει βατράχια
αν και θα επινοηθούν ειδικά αλεξιβρόχια
αποσμητικά κατά της αηδίας
έως ότου εξοικειωθούμε με την μπόχα
των νεκρών αισθημάτων κι ελπίδων.

Μια γουλιά κρασί στην πάλαι ποτέ Καισαριανή για να τολμήσω να τον παραφράσω:

Κατά τα άλλα
πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι
γιατί δεν άρχισε να βρέχει δηλητηριώδη βατράχια
αν και θα επινοηθούν ειδικές αντιασφυξιογόνες μάσκες
με αποσμητικά κατά της αηδίας
έως ότου εξοικειωθούμε με την μπόχα
των νεκρών αισθημάτων κι ελπίδων.

*το έργο την φωτογραφίας είναι του Βασίλη Οικονομίδη και θα εκτίθεται στα πλαίσια της Affordable Art Fair, στον χώρο του Tour et Taxis, από 21 έως 24 Φεβρουαρίου. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες στο σχετικό άρθρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Μάσκες, μάσκες αντιασφυξιογόνες"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *