Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες μπορεί να ήλθαν στο Βέλγιο κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του '50 (μαζικά), όμως ο άνθρωπος μεταναστεύει εδώ και 2 περίπου εκατομμύρια χρόνια !!!
Υπάρχει άραγε κάτι “κοινό” που μπορεί να συνδέει τον Έλληνα μετανάστη του 1950, το κάθε σύγχρονο μετανάστη, με τον πρωτόγονο πρόγονό τους, τον άνθρωπο Homo Erectus, που μετανάστευσε από την Αφρική προς την Ασία πριν 2 εκατομμύρια χρόνια;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ!!!
Είναι το γονίδιο της μετανάστευσης. Δεν είναι καθόλου “παραμύθι” αυτό που σας γράφω, διότι σύμφωνα με Άγγλους ειδικούς, το γονίδιο αυτό έχει εντοπιστεί στον άνθρωπο και έχει κωδικοποιηθεί με τον αριθμό DRD4-7R .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ο Homo Erectus ήταν ο πρώτος άνθρωπος-μετανάστης. Έφυγε από την Αφρική πριν 2 περίπου εκατομμύρια χρόνια, αναζητώντας κάπου προς την Ασία, ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή του. Περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια μετά, οι προκάτοχοι των Νεάντερνταλ έφθασαν στην Ευρώπη. Πιο μετά, πριν από 125 χιλιάδες χρόνια οι Homo Sapiens άρχισαν να μεταναστεύουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και πριν από 65 χιλιάδες χρόνια οι Homo Sapiens πάλι, άρχισαν να μεταναστεύουν σε κάθε σημείο του Πλανήτη.
Όλες αυτές οι μεταναστεύσεις έγιναν για συγκεκριμένο λόγο. Οι άνθρωποι έψαχναν ένα καλύτερο αύριο. Για τον ίδιο λόγο έγιναν και γίνονται οι μεταναστεύσεις της σύγχρονης εποχής. Οι αφορμές είναι διαφορετικές.
Πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια προφανώς και δεν έμπαινε “οικονομικό θέμα” για τη μετανάστευση. Ήταν όμως και τότε υπόθεση “ζωής”. Αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Οι Homo Erectus θέλησαν να ξεφύγουν από περιοχές-πατρίδες με κλιματικές αλλαγές ιδιαίτερα “ασταθείς” για την επιβίωσή τους. Οι άνθρωποι της σύγχρονης εποχής θέλουν να ξεφύγουν από πατρίδες με οικονομίες ιδιαίτερα “ασταθείς” για την επιβίωσή τους. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μετανάστευση.
Ο λόγος “δεν έχω να ζήσω και φεύγω στα ξένα για να βρω κάτι καλύτερο” ήταν η αιτία που οδήγησε τους πρωτόγονους ανθρώπους να φύγουν από την Αφρική. Ο ίδιος λόγος είναι που οδήγησε και οδηγεί τους σύγχρονους μετανάστες να φύγουν από τις πατρίδες τους.
Πριν από χιλιάδες εκατοντάδες χρόνια, οι Homo Sapiens δεν άντεχαν τη ζωή στα μέρη όπου έμεναν. Μπήκαν στα κανό τους και έφθασαν στην Πολυνησία και μετά στην Ωκεανία. Πριν από μερικές δεκάδες χρόνια, οι άνθρωποι ξαναμπήκαν στα πλοία, επειδή δεν άντεχαν τη ζωή στα μέρη που έμεναν. Και έφθασαν στην Αυστραλία, στην Αμερική. Όλες οι περιπτώσεις, προϊστορικές και ιστορικές, είναι περιπτώσεις μετανάστευσης. Οι εποχές είναι που κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.
Πριν από 65 χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τα κανό τους για να μεταναστεύσουν. Το 1910 χρησιμοποίησαν το υπερωκεάνιο “Αθηνά” για να πάνε μετανάστες στο Ellis Island της Νέας Υόρκης και το 1950 χρησιμοποίησαν το ατμόπλοιο “Κολοκοτρώνης” για να πάνε στην Ιταλία (και μετά σιδηροδρομικώς στη Γερμανία και στο Βέλγιο).
Και αν νομίζεται πως όλα αυτά είναι απλώς συμπτώσεις, κάνετε λάθος (τουλάχιστον σύμφωνα με κάποιους ειδικούς ανθρωπολόγους). Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στα Πανεπιστήμια του Reading της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη ικανότητα να τολμά, να αποφασίζει, να χρησιμοποιεί το μέσο και την τεχνολογία και να μετακινείται. Να αλλάζει τόπους. Κι αυτό οφείλεται σε ένα γονίδιο. Είναι το λεγόμενο “γονίδιο της περιπέτειας” ή αλλιώς “γονίδιο της μετανάστευσης”. Ανιχνεύτηκε σε ανθρώπους προϊστορικούς, υπάρχει όμως και σε σημερινούς. Με κάποιες γενετικές μεταλλάξεις, που όμως δεν αλλάζουν την ουσία και ίσως μας έκαναν πιο “περιπετειώδεις”. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι το γονίδιο που οδήγησε στις μεταναστεύσεις.
Σαν αντίλογο μπορεί να πει κάποιος ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τις μεταναστεύσεις στο ζωικό βασίλειο. Η απάντηση δεν είναι μόνο ότι και ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του “ζωικού” βασιλείου.
Η απάντηση, όπως λέει και ο καθηγητής Chris Stringer του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, βρίσκεται στον ίδιο τον άνθρωπο, που ξεχωρίζει από τα ζώα, επειδή δεν μεταναστεύει απλώς για την απλή επιβίωση, αλλά επειδή διακατέχεται από το “ανθρώπινο πνεύμα” που τον οδηγεί στο να αναζητά συνεχώς την κορυφή και να πατά κάθε φορά ψηλότερα.
Υπάρχει άραγε κάτι “κοινό” που μπορεί να συνδέει τον Έλληνα μετανάστη του 1950, το κάθε σύγχρονο μετανάστη, με τον πρωτόγονο πρόγονό τους, τον άνθρωπο Homo Erectus, που μετανάστευσε από την Αφρική προς την Ασία πριν 2 εκατομμύρια χρόνια;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ!!!
Είναι το γονίδιο της μετανάστευσης. Δεν είναι καθόλου “παραμύθι” αυτό που σας γράφω, διότι σύμφωνα με Άγγλους ειδικούς, το γονίδιο αυτό έχει εντοπιστεί στον άνθρωπο και έχει κωδικοποιηθεί με τον αριθμό DRD4-7R .
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Ο Homo Erectus ήταν ο πρώτος άνθρωπος-μετανάστης. Έφυγε από την Αφρική πριν 2 περίπου εκατομμύρια χρόνια, αναζητώντας κάπου προς την Ασία, ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή του. Περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια μετά, οι προκάτοχοι των Νεάντερνταλ έφθασαν στην Ευρώπη. Πιο μετά, πριν από 125 χιλιάδες χρόνια οι Homo Sapiens άρχισαν να μεταναστεύουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και πριν από 65 χιλιάδες χρόνια οι Homo Sapiens πάλι, άρχισαν να μεταναστεύουν σε κάθε σημείο του Πλανήτη.
Όλες αυτές οι μεταναστεύσεις έγιναν για συγκεκριμένο λόγο. Οι άνθρωποι έψαχναν ένα καλύτερο αύριο. Για τον ίδιο λόγο έγιναν και γίνονται οι μεταναστεύσεις της σύγχρονης εποχής. Οι αφορμές είναι διαφορετικές.
Πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια προφανώς και δεν έμπαινε “οικονομικό θέμα” για τη μετανάστευση. Ήταν όμως και τότε υπόθεση “ζωής”. Αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Οι Homo Erectus θέλησαν να ξεφύγουν από περιοχές-πατρίδες με κλιματικές αλλαγές ιδιαίτερα “ασταθείς” για την επιβίωσή τους. Οι άνθρωποι της σύγχρονης εποχής θέλουν να ξεφύγουν από πατρίδες με οικονομίες ιδιαίτερα “ασταθείς” για την επιβίωσή τους. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε μετανάστευση.
Ο λόγος “δεν έχω να ζήσω και φεύγω στα ξένα για να βρω κάτι καλύτερο” ήταν η αιτία που οδήγησε τους πρωτόγονους ανθρώπους να φύγουν από την Αφρική. Ο ίδιος λόγος είναι που οδήγησε και οδηγεί τους σύγχρονους μετανάστες να φύγουν από τις πατρίδες τους.
Πριν από χιλιάδες εκατοντάδες χρόνια, οι Homo Sapiens δεν άντεχαν τη ζωή στα μέρη όπου έμεναν. Μπήκαν στα κανό τους και έφθασαν στην Πολυνησία και μετά στην Ωκεανία. Πριν από μερικές δεκάδες χρόνια, οι άνθρωποι ξαναμπήκαν στα πλοία, επειδή δεν άντεχαν τη ζωή στα μέρη που έμεναν. Και έφθασαν στην Αυστραλία, στην Αμερική. Όλες οι περιπτώσεις, προϊστορικές και ιστορικές, είναι περιπτώσεις μετανάστευσης. Οι εποχές είναι που κάνουν τα πράγματα διαφορετικά.
Πριν από 65 χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τα κανό τους για να μεταναστεύσουν. Το 1910 χρησιμοποίησαν το υπερωκεάνιο “Αθηνά” για να πάνε μετανάστες στο Ellis Island της Νέας Υόρκης και το 1950 χρησιμοποίησαν το ατμόπλοιο “Κολοκοτρώνης” για να πάνε στην Ιταλία (και μετά σιδηροδρομικώς στη Γερμανία και στο Βέλγιο).
Και αν νομίζεται πως όλα αυτά είναι απλώς συμπτώσεις, κάνετε λάθος (τουλάχιστον σύμφωνα με κάποιους ειδικούς ανθρωπολόγους). Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στα Πανεπιστήμια του Reading της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη ικανότητα να τολμά, να αποφασίζει, να χρησιμοποιεί το μέσο και την τεχνολογία και να μετακινείται. Να αλλάζει τόπους. Κι αυτό οφείλεται σε ένα γονίδιο. Είναι το λεγόμενο “γονίδιο της περιπέτειας” ή αλλιώς “γονίδιο της μετανάστευσης”. Ανιχνεύτηκε σε ανθρώπους προϊστορικούς, υπάρχει όμως και σε σημερινούς. Με κάποιες γενετικές μεταλλάξεις, που όμως δεν αλλάζουν την ουσία και ίσως μας έκαναν πιο “περιπετειώδεις”. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι το γονίδιο που οδήγησε στις μεταναστεύσεις.
Σαν αντίλογο μπορεί να πει κάποιος ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τις μεταναστεύσεις στο ζωικό βασίλειο. Η απάντηση δεν είναι μόνο ότι και ο άνθρωπος αποτελεί μέρος του “ζωικού” βασιλείου.
Η απάντηση, όπως λέει και ο καθηγητής Chris Stringer του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, βρίσκεται στον ίδιο τον άνθρωπο, που ξεχωρίζει από τα ζώα, επειδή δεν μεταναστεύει απλώς για την απλή επιβίωση, αλλά επειδή διακατέχεται από το “ανθρώπινο πνεύμα” που τον οδηγεί στο να αναζητά συνεχώς την κορυφή και να πατά κάθε φορά ψηλότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Το γονίδιο της μετανάστευσης."