Επίκαιρα σατυρικό το θεατρικό έργο Φαύστα του Μποστ σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαβρά

Με επιτυχία παίχτηκε από την θεατρική Εταιρεία του Λουξεμβούργου το θεατρικό έργο Φαύστα του Μποστ σε σκηνοθεσία Γιάννη Γαβρά. Η μία και μοναδική παράσταση που δόθηκε στο γνωστό πολιτιστικό χώρο De Lijsterbes του Κράινεμ τράβηξε το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού ενώ οι ηθοποιοί και σκηνοθέτης εισέπραξαν δίκαια και απλόχερα χειροκρότημα και θετικές κριτικές.

Πραγματικό γεγονός, ένα σκίτσο και μία ανώδυνη σαρκαστική επίκαιρη σάτιρα

Αστείο αστείο, γεγονός είναι πως πίσω από την ιστορία της «Φαύστας» κρύβεται ένα πραγματικά τραγικό συμβάν. Στην περιοχή του Κερατσινίου κάποτε, χάθηκε ένα παιδάκι την ώρα που κολυμπούσε. Οι εφημερίδες της εποχής ύστερα από έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως το δυστυχισμένο φαγώθηκε από ένα τεράστιο ψάρι. Πιθανότατα από καρχαρία.

Με έναυσμα αυτή την τραγική ιστορία, που του είχε κάνει τρομερή εντύπωση, ο πατέρας έκανε ένα σκίτσο το 1961 το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Θεατής».  Σε εκείνο το σκίτσο -εν σπέρματι- βρίσκεται η δομή όλης της «Φαύστας». Στο σκίτσο η κόρη χάνεται κολυμβώσα και, ως άλλος Ιωνάς, βγαίνει από το κήτος που ψάρεψε ο πατέρας της μετά από δέκα έτη. Επειδή όμως μύριζε ψάρι, όπως είναι φυσικό, την κατασπάραξαν οι γάτες. Κάποιοι γείτονες φέρνουν αργότερα ένα αγοράκι -που είχε βρεθεί σε άλλο ψάρι» διά συνοικέσιον, επειδή όμως το κοριτσάκι έχει ήδη φαγωθεί, δεν υπάρχει τέλος αίσιον». Η «Φαύστα», έργο βαθύτατα πολιτικό, αν και δίνει την εντύπωση μιας απλής ανώδυνης σάτιρας, έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα της σύγχρονης νεοελληνικής δραματουργίας. Οι υπόλοιπες ιστορίες διατηρούν τον αμίμητο και ιδιαίτερα σαρκαστικό τόνο του Μποστ.*

Αντί κριτικής

» Το θέατρο ήταν γεμάτο. Όταν άρχισε η παράσταση το κοινό παρακολουθούσε αμήχανο και κουμπωμένο. Αποσβολωμένο, θα έλεγα, με τα όσα γίνονται στη σκηνή. Πρώτη φορά ελληνικό κοινό, που είχε έρθει με τα καλά του όπως συνηθιζόταν τότε στις πρεμιέρες, παρακολουθούσε τέτοιο θέαμα. Πρώτη φορά άκουγε λόγο σε δεκαπεντασύλλαβο επιεικώς ασύντακτο ανατρεπτικό, αναρχικό (…). Κάποιες από τις αλήθειες, που κρύβονταν αιδημόνως κάτω από το χαλί σαν σκουπίδια, βγαίναν σε κοινή θέα. Πρώτη φορά κοινό αντιμετώπιζε κατάματα τον ελληνικό θεατρικό σουρεαλισμό σε όλο του το μεγαλείο.»**

Φωτογραφίες: Newsville.be

* Γιάννης Μποστάντζογλου, « Μποστ, Η Φαύστα και διάφορα διηγήματα »

**Εισαγωγή του συγγραφέα, « Μποστ, Η Φαύστα και διάφορα διηγήματα »