Από την Νατασα Καρασαρίδου
Φωτογραφία: Newsville.be
Σχεδόν τα πάντα ξεκίνησαν το 1830, όπου μια μικρή χώρα όπως το Βέλγιο άρχισε να εξελίσσεται. Πόλεμος, επανάσταση, δημοκρατία, βασιλιάδες. Δίπλα στο Βασιλικό παλάτι τον 18ο αιώνα, υπήρχε ένα κτήριο που το χρησιμοποιούσαν ως ξενοδοχείο για τη φιλοξενία μεγάλων προσωπικοτήτων της εποχής. Οι καλεσμένοι είχαν θέα τους κήπους του παλατιού. Με το πέρασμα των χρόνων το κτήριο έγινε το γνωστό τώρα μουσείο BELvue. Στη συλλογή του παρουσιάζεται η ιστορία του Βελγίου, ανθρώπων και βασιλιάδων από το 1830 μέχρι και το 2005, όπου άνοιξε και το σημερινό μουσείο. Σε 9 αίθουσες προβάλλονται γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του Βελγίου και αυτό μέσω φωτογραφιών, επιστολών, με αφίσες και καθημερινά αντικείμενα. Φυσικά τιμούνται στο έπακρον όλοι οι Βέλγοι βασιλείς.
Και η ιστορία αρχίζει το 1830.
Από τη πρώτη κιόλας αίθουσα είναι ολοφάνερο ότι τα εκθέματα είναι τοποθετημένα σε τέτοιο σημείο ώστε να βοηθούν τον επισκέπτη για όσο το δυνατόν καλύτερη κατανόηση της ιστορίας του Βελγίου. Από το παράθυρο του πρώτου ορόφου φαίνεται μία από τις εισόδους του Royal Park μπροστά από το παλάτι, όπως το έχουμε συνηθίσει σήμερα, ενώ κάτω από το παράθυρο μέσα από μια εικόνα διακρίνεται το ίδιο τοπίο αλλά σε άλλη εποχή, πριν ακόμα το Βέλγιο ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος. Μια απόφαση που πάρθηκε έπειτα από τη λαϊκή εξέγερση του 1830. Το νέο Βέλγιο αποκτά βασιλιά ένα χρόνο αργότερα, τον Γερμανό πρίγκιπα Λεοπόλδο του Saxe – Coburg, ο οποίος ορκίζεται πρώτος βασιλιάς του Βελγίου στις 21 Ιουλίου 1831 και παραμένει μέχρι το 1865. Οι οικογενειακοί δεσμοί του με πολλές ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες και οι εξαιρετικές διασυνδέσεις του με τον οικονομικό κόσμο συνέβαλαν στην ανάπτυξη του νέου κράτους. Ο ίδιος έχει εμπειρία στην πολιτική, τη διπλωματία και το στρατό. Παντρεύεται την Louise-Maria d’ Oreéans, κόρη του βασιλιά Louis-Philippe, της Γαλλίας, και ο γάμος θεωρείται ιδανική πολιτική κίνηση, ισχυροποιώντας τη δύναμή του ως βασιλιάς του Βελγίου. Στη συλλογή υπάρχουν αντίγραφα της αλληλογραφίας του ίδιου με τον Τσάρο Νικόλαο τον 1ο της Ρωσίας, όπως και πολλά άλλα προσωπικά αντικείμενα του ίδιου.
Το Βέλγιο αναπτύσσεται.
Το Βέλγιο αναπτύσσεται ραγδαία στο χώρο της βιομηχανίας. Αρχίζει η λειτουργία του πρώτου σιδηροδρομικού δικτύου στην Ευρώπη το 1835. Ο κόσμος είναι κατενθουσιασμένος και πολύ σωστά προβλέπει ότι τα άλογα θα γίνουν περιττά στο θέμα της μεταφοράς. Η εκβιομηχάνιση αναπτύσσεται γρήγορα και το Βέλγιο γίνεται η πιο βιομηχανοποιημένη χώρα στον κόσμο μετά τη Μεγάλη Βρετανία. Οικονομική αρτηρία της βιομηχανίας είναι η εξόρυξη άνθρακα και μετάλλων στη Λιέγη και το νέο κράτος εξελίσσεται σε μία χώρα δύο κόσμων. Στον αστικό χώρο τα πάντα έδειχναν ότι η χώρα προχωρά από το καλό στο καλύτερο, για την αγροτική κοινωνία όμως γινόταν όλο και πιο δύσκολο να κερδίσει ένα αξιοπρεπές εισόδημα με αποτέλεσμα η εσωτερική μετανάστευση να οδηγείται στα ύψη.
Το Κονγκό ιδιοκτησία του Λεοπόλδου του 2ου.
Από τη δεκαετία του 1890, η βέλγικη οικονομία εισέρχεται σε μία νέα φάση ανάπτυξης. Παγκόσμιες εκθέσεις λαμβάνουν χώρα στο Βέλγιο. Παρουσιάζονται οι τελευταίες καινοτομίες στην επιστήμη και στην τεχνολογία. Πέρα από την ανάπτυξη της βιομηχανίας και του τραπεζικού συστήματος, στην Αμβέρσα σχηματίζεται ένα μεγάλο διεθνές λιμάνι. Το Βέλγιο ήταν μια παγκόσμια οικονομική δύναμη, αυτό όμως, δεν αρκεί για τον βασιλιά Λεοπόλδο τον 2ο. Χρησιμοποιεί όλα τα ταλέντα του ως επιχειρηματίας, διπλωμάτης και πολιτικός και το 1885 στη διάσκεψη του Βερολίνου πετυχαίνει να του παραχωρηθεί το Κονγκό ως ιδιοκτησία του ίδιου, γίνονται τεράστιες επενδύσεις, και εκμεταλλεύεται το εμπόριο καουτσούκ και ελεφαντόδοντου. Το 1908, έπειτα από κινήματα εναντίον του αναγκάζεται και παραδίδει το Κονγκό στo Βέλγιο.
Οι αντιδράσεις.
Ένα ποσοστό του πληθυσμού ζει με άνεση, ενώ αυτοί που δεν έχουν τίποτα ζουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Στα εργοστάσια άνδρες, γυναίκες, παιδιά εργάζονται πάνω από 12 ώρες και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης οδηγούν σε βίαιες αντιδράσεις. Οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονται, αναζητούν τα δικαιώματά τους. Κινήματα εργαζομένων δημιουργούνται στη Βαλλονία και στη Φλάνδρα. Μέσα σε μια περίοδο αναστάτωσης για τα δικαιώματα και διάφορα πολιτικά θέματα, το βόρειο τμήμα του Βελγίου, η σημερινή Φλάνδρα ζητάει τα ολλανδικά να γίνουν επίσημη γλώσσα του κράτους.
1ος Παγκόσμιος Πόλεμος στο Βέλγιο.
Το 1909 ο Αλβέρτος ο 1ος γίνεται βασιλιάς του Βελγίου. Σύντομα όμως βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πόλεμο. Η διπλωματία αποτυγχάνει και το 1914 γερμανικά στρατεύματα εισχωρούν στο ουδέτερο Βέλγιο, ενώ μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες φεύγουν για τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Ο βασιλιάς Αλβέρτος δίνει εντολές στο Βέλγικο στρατό να υπερασπιστεί την πατρίδα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο βασιλιάς μοιράζεται τη τύχη των στρατιωτών. Λίγα χρόνια αργότερα, οι πολιτικές διαφορές θάβονται και η Γερμανία αντικαθιστά όσα είχαν καταστραφεί. Με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, ένα κομμάτι της Γερμανίας παραχωρείται στο Βέλγιο όπου σήμερα αποτελεί τη Γερμανόφωνη Κοινότητα. Μετά το πόλεμο το Βέλγιο προσπαθεί να ανακάμψει σχηματίζοντας νέα κυβέρνηση, ενώ το κραχ του 1929 επηρεάζει τις εξαγωγές του Βελγίου και αναζητούνται συμβιβαστικές λύσεις. Ο Αλβέρτος εκφράζει την απογοήτευσή του για τη λειτουργία της δημοκρατίας τη δεδομένη στιγμή, ενώ η έκκληση για έναν ισχυρό ηγέτη μεγαλώνει. Παίρνονται αποφάσεις για την γλώσσα, και το αποτέλεσμα ήταν οι Βρυξέλλες να γίνουν δίγλωσσες, ενώ στη Φλάνδρα παραμένουν τα ολλανδικά ως επίσημη γλώσσα.
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το 1934 ο Λεοπόλδος ο 3ος γίνεται βασιλιάς και παραμένει μέχρι το 1951 κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών του η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από δυσκολίες, παγκόσμια οικονομική κρίση, κοινωνικές αναταραχές, συγκρούσεις για τη γλώσσα, κυβερνητικές αλλαγές και απειλή πολέμου. Παρά την ουδέτερη στάση που προσπαθεί να κρατήσει το Βέλγιο, στις 10 Μαΐου 1940 η Γερμανία εισβάλει και πάλι στη χώρα. Η πλειοψηφία της κυβέρνησης φεύγει για τη Γαλλία, αλλά ο βασιλιάς δεν τους ακολουθεί και μένει πίσω αιχμάλωτος πολέμου.
Στο τιμόνι της Βέλγικης κυβέρνησης δεν υπάρχει κανείς. Αυτοί που μένουν πίσω στο Βέλγιο συνεργάζονται με τους Γερμανούς, γιατί πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να αποτραπεί το χειρότερο, αλλά οι Ναζί διατηρούν αυστηρό έλεγχο. Εκδίδονται κανονισμοί και επηρεάζουν την κοινωνική ζωή των κατοίκων. Στο Βέλγιο ήταν εγγεγραμμένοι 56.000 Εβραίοι, οι οποίοι απελάθηκαν και μόνο 1.291 επέστρεψαν ζωντανοί. Πολλοί Βέλγοι κλήθηκαν για καταναγκαστική εργασία και άλλοι συνελήφθησαν. Το Σεπτέμβριο του 1944 το Βέλγιο απελευθερώθηκε.
Ανάκαμψη μετά τον πόλεμο.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το Βέλγιο βιώνει δραματικές αλλαγές και αρχίζει η σύγχρονη εποχή του καταναλωτή. Αυτοκινητόδρομοι, ουρανοξύστες, σούπερ μάρκετ, μεταμορφώνουν τη χώρα. Νέοι κυκλοφορούν πίνοντας από το μπουκάλι της Coca Cola και ανακαλύπτουν το Rock ‘n’ Roll. Η χώρα διαθέτει από τα πληρέστερα συστήματα κοινωνικής ασφάλειας, οι εργοδότες θέτουν τα θεμέλια για ένα κράτος πρόνοιας και το Βέλγιο γίνεται πρωτοπόρος της διεθνής πολιτικής. Το 1949 γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΝΑΤΟ και έπειτα ο πρόδρομος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 1960 το Κονγκό κερδίζει την ανεξαρτησία του, προκαλώντας την εκκένωση των Ευρωπαίων από την βέλγικη αποικία. Την ίδια δεκαετία, οι βέλγικες εταιρείες αναπτύσσονται εξαιρετικά γρήγορα, τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ χαμηλά και μια νέα γενιά μεταναστών έρχεται για να διατηρήσει την ευημερία της χώρας. Η χώρα είναι πλούσια, αλλά οι εντάσεις συνεχίζονται για το γλωσσικό καθεστώς στις Βρυξέλλες με τη διαίρεση του πανεπιστημίου σε γαλλόφωνο και φλαμανδόφωνο.
Βρυξέλλες πρωτεύουσα της Ε.Ε.
Η οικονομική άνθηση της δεκαετίας του 1960 καταλήγει στην παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση του 1973. Η οικονομική κρίση και η ανεργία αυξάνεται ραγδαία. Η κυβέρνηση δε μπορεί να κάνει τίποτε και εξαρτάται από τις παγκόσμιες εξελίξεις. Η παγκοσμιοποίηση γίνεται αισθητή και οι Βρυξέλλες αναγνωρίζονται διεθνώς ως πρωτεύουσα της Ε.Ε. και ως έδρα του ΝΑΤΟ. Από το 1970, το ενιαίο κράτος μετατρέπεται σε ένα ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο οι περιφέρειες και οι κοινότητες αναλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα αρμοδιοτήτων από την κεντρική κυβέρνηση. Οι αναταραχές μεταξύ Φλάνδρας και Βαλλονίας για εξατομικευμένες γλωσσικές, πολιτιστικές και οικονομικές πολιτικές αυξάνονται, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται και ένα κίνημα για την αναγνώριση των Βρυξελλών.
Από τη δεκαετία του ’90 το Βέλγιο αρχίζει να ανακάμπτει και παρά τις ιδεολογικές, κοινωνικές και κοινοτικές εντάσεις γίνεται μία από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο.
Ένα ξεχωριστό κομμάτι της έκθεσης: Celebrating Tables
Πέρα από τη μόνιμη έκθεση υπάρχει μια προσωρινή έκθεση η οποία θα κοσμεί το χώρο του BELvue μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου. Θέμα της έκθεσης είναι τα εορταστικά τραπέζια.
Μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα η διεθνή γαστρονομία άρχισε να γεννιέται. Η μαγειρική γίνεται τέχνη. Το άρωμα και η γεύση παίζει σπουδαίο ρόλο στο φαγητό. Εντύπωση προκαλεί τον 19ο αιώνα ο μεγάλος αριθμός των σερβίτσιων. Αυτό κληροδοτήθηκε από το γαλλικό service, όπου όλα τα πιάτα τοποθετούνταν στο τραπέζι ταυτόχρονα. Σκοπός ήταν να εντυπωσιάσουν τους καλεσμένους στο μάτι και όχι απαραίτητα να ευχαριστήσουν τον ουρανίσκο τους. Κατέληγαν όμως να τρώνε το φαγητό κρύο και έτσι υιοθετήθηκε το ρωσικό service, όπου τα πιάτα ετοιμάζονταν στη κουζίνα και σερβίρονταν με σειρά στους καλεσμένους. Η σειρά ήταν σούπα, κυρίως πιάτο, -που πιθανόν ήταν κρέας, ψητό συνοδευμένο με σαλάτα-, και εδώ να σημειωθεί ότι υπήρχε δεύτερο πιάτο για το σερβίρισμα της σαλάτας. Το γεύμα τελείωνε με φρούτο, τυρί και επιδόρπιο με αυστηρή τήρηση της σειράς. Η προέλευση του σχεδιασμού αυτού είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι το γαλλικό service αποθεώθηκε υπό τη βασιλεία του Louis XXI, ενώ το ρωσικό service εντάχθηκε στη Γαλλία από έναν Ρώσο πρέσβη.
Στην έκθεση τώρα, αναδεικνύονται πλούσια δείπνα. Τέσσερα στρωμένα τραπέζια με τα σερβίτσια της εποχής περιμένουν τους καλεσμένους. Τα εορταστικά αυτά δείπνα είναι, το τραπέζι που εορτάστηκε ο γάμος της Πριγκίπισσας Louise κόρης του Λεοπόλδου του 2ου στο βασιλικό παλάτι το 1875. Το εορταστικό δείπνο που παρέθεσε ο Γενικός Γραμματέας του Ανεξάρτητου Κράτους του Κονγκό προς τιμήν του Edmond van Eetvelde το 1897 (Βέλγος διπλωμάτης και πολιτικός, το δεξί χέρι του Λεοπόλδου του 2ου), το αποκλειστικό δείπνο σημαντικών προσώπων που διοργανώθηκε από την Commissaire Général στην Expo 58 και τέλος το θρυλικό τραπέζι Art Deco, δημιουργία του Philippe Wolfers για τη διεθνή έκθεση Διακόσμησης και Βιομηχανική Μοντέρνα Τέχνη, η οποία έλαβε χώρα στο Παρίσι το 1925.
Και η ιστορία αρχίζει το 1830.
Από τη πρώτη κιόλας αίθουσα είναι ολοφάνερο ότι τα εκθέματα είναι τοποθετημένα σε τέτοιο σημείο ώστε να βοηθούν τον επισκέπτη για όσο το δυνατόν καλύτερη κατανόηση της ιστορίας του Βελγίου. Από το παράθυρο του πρώτου ορόφου φαίνεται μία από τις εισόδους του Royal Park μπροστά από το παλάτι, όπως το έχουμε συνηθίσει σήμερα, ενώ κάτω από το παράθυρο μέσα από μια εικόνα διακρίνεται το ίδιο τοπίο αλλά σε άλλη εποχή, πριν ακόμα το Βέλγιο ανακηρυχτεί ανεξάρτητο κράτος. Μια απόφαση που πάρθηκε έπειτα από τη λαϊκή εξέγερση του 1830. Το νέο Βέλγιο αποκτά βασιλιά ένα χρόνο αργότερα, τον Γερμανό πρίγκιπα Λεοπόλδο του Saxe – Coburg, ο οποίος ορκίζεται πρώτος βασιλιάς του Βελγίου στις 21 Ιουλίου 1831 και παραμένει μέχρι το 1865. Οι οικογενειακοί δεσμοί του με πολλές ευρωπαϊκές βασιλικές οικογένειες και οι εξαιρετικές διασυνδέσεις του με τον οικονομικό κόσμο συνέβαλαν στην ανάπτυξη του νέου κράτους. Ο ίδιος έχει εμπειρία στην πολιτική, τη διπλωματία και το στρατό. Παντρεύεται την Louise-Maria d’ Oreéans, κόρη του βασιλιά Louis-Philippe, της Γαλλίας, και ο γάμος θεωρείται ιδανική πολιτική κίνηση, ισχυροποιώντας τη δύναμή του ως βασιλιάς του Βελγίου. Στη συλλογή υπάρχουν αντίγραφα της αλληλογραφίας του ίδιου με τον Τσάρο Νικόλαο τον 1ο της Ρωσίας, όπως και πολλά άλλα προσωπικά αντικείμενα του ίδιου.
Το Βέλγιο αναπτύσσεται.
Το Βέλγιο αναπτύσσεται ραγδαία στο χώρο της βιομηχανίας. Αρχίζει η λειτουργία του πρώτου σιδηροδρομικού δικτύου στην Ευρώπη το 1835. Ο κόσμος είναι κατενθουσιασμένος και πολύ σωστά προβλέπει ότι τα άλογα θα γίνουν περιττά στο θέμα της μεταφοράς. Η εκβιομηχάνιση αναπτύσσεται γρήγορα και το Βέλγιο γίνεται η πιο βιομηχανοποιημένη χώρα στον κόσμο μετά τη Μεγάλη Βρετανία. Οικονομική αρτηρία της βιομηχανίας είναι η εξόρυξη άνθρακα και μετάλλων στη Λιέγη και το νέο κράτος εξελίσσεται σε μία χώρα δύο κόσμων. Στον αστικό χώρο τα πάντα έδειχναν ότι η χώρα προχωρά από το καλό στο καλύτερο, για την αγροτική κοινωνία όμως γινόταν όλο και πιο δύσκολο να κερδίσει ένα αξιοπρεπές εισόδημα με αποτέλεσμα η εσωτερική μετανάστευση να οδηγείται στα ύψη.
Το Κονγκό ιδιοκτησία του Λεοπόλδου του 2ου.
Από τη δεκαετία του 1890, η βέλγικη οικονομία εισέρχεται σε μία νέα φάση ανάπτυξης. Παγκόσμιες εκθέσεις λαμβάνουν χώρα στο Βέλγιο. Παρουσιάζονται οι τελευταίες καινοτομίες στην επιστήμη και στην τεχνολογία. Πέρα από την ανάπτυξη της βιομηχανίας και του τραπεζικού συστήματος, στην Αμβέρσα σχηματίζεται ένα μεγάλο διεθνές λιμάνι. Το Βέλγιο ήταν μια παγκόσμια οικονομική δύναμη, αυτό όμως, δεν αρκεί για τον βασιλιά Λεοπόλδο τον 2ο. Χρησιμοποιεί όλα τα ταλέντα του ως επιχειρηματίας, διπλωμάτης και πολιτικός και το 1885 στη διάσκεψη του Βερολίνου πετυχαίνει να του παραχωρηθεί το Κονγκό ως ιδιοκτησία του ίδιου, γίνονται τεράστιες επενδύσεις, και εκμεταλλεύεται το εμπόριο καουτσούκ και ελεφαντόδοντου. Το 1908, έπειτα από κινήματα εναντίον του αναγκάζεται και παραδίδει το Κονγκό στo Βέλγιο.
Οι αντιδράσεις.
Ένα ποσοστό του πληθυσμού ζει με άνεση, ενώ αυτοί που δεν έχουν τίποτα ζουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες χωρίς πολιτική εκπροσώπηση. Στα εργοστάσια άνδρες, γυναίκες, παιδιά εργάζονται πάνω από 12 ώρες και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης οδηγούν σε βίαιες αντιδράσεις. Οι εργαζόμενοι ξεσηκώνονται, αναζητούν τα δικαιώματά τους. Κινήματα εργαζομένων δημιουργούνται στη Βαλλονία και στη Φλάνδρα. Μέσα σε μια περίοδο αναστάτωσης για τα δικαιώματα και διάφορα πολιτικά θέματα, το βόρειο τμήμα του Βελγίου, η σημερινή Φλάνδρα ζητάει τα ολλανδικά να γίνουν επίσημη γλώσσα του κράτους.
1ος Παγκόσμιος Πόλεμος στο Βέλγιο.
Το 1909 ο Αλβέρτος ο 1ος γίνεται βασιλιάς του Βελγίου. Σύντομα όμως βρίσκεται αντιμέτωπος με τον πόλεμο. Η διπλωματία αποτυγχάνει και το 1914 γερμανικά στρατεύματα εισχωρούν στο ουδέτερο Βέλγιο, ενώ μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες φεύγουν για τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Ο βασιλιάς Αλβέρτος δίνει εντολές στο Βέλγικο στρατό να υπερασπιστεί την πατρίδα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ο βασιλιάς μοιράζεται τη τύχη των στρατιωτών. Λίγα χρόνια αργότερα, οι πολιτικές διαφορές θάβονται και η Γερμανία αντικαθιστά όσα είχαν καταστραφεί. Με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, ένα κομμάτι της Γερμανίας παραχωρείται στο Βέλγιο όπου σήμερα αποτελεί τη Γερμανόφωνη Κοινότητα. Μετά το πόλεμο το Βέλγιο προσπαθεί να ανακάμψει σχηματίζοντας νέα κυβέρνηση, ενώ το κραχ του 1929 επηρεάζει τις εξαγωγές του Βελγίου και αναζητούνται συμβιβαστικές λύσεις. Ο Αλβέρτος εκφράζει την απογοήτευσή του για τη λειτουργία της δημοκρατίας τη δεδομένη στιγμή, ενώ η έκκληση για έναν ισχυρό ηγέτη μεγαλώνει. Παίρνονται αποφάσεις για την γλώσσα, και το αποτέλεσμα ήταν οι Βρυξέλλες να γίνουν δίγλωσσες, ενώ στη Φλάνδρα παραμένουν τα ολλανδικά ως επίσημη γλώσσα.
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το 1934 ο Λεοπόλδος ο 3ος γίνεται βασιλιάς και παραμένει μέχρι το 1951 κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών του η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από δυσκολίες, παγκόσμια οικονομική κρίση, κοινωνικές αναταραχές, συγκρούσεις για τη γλώσσα, κυβερνητικές αλλαγές και απειλή πολέμου. Παρά την ουδέτερη στάση που προσπαθεί να κρατήσει το Βέλγιο, στις 10 Μαΐου 1940 η Γερμανία εισβάλει και πάλι στη χώρα. Η πλειοψηφία της κυβέρνησης φεύγει για τη Γαλλία, αλλά ο βασιλιάς δεν τους ακολουθεί και μένει πίσω αιχμάλωτος πολέμου.
Στο τιμόνι της Βέλγικης κυβέρνησης δεν υπάρχει κανείς. Αυτοί που μένουν πίσω στο Βέλγιο συνεργάζονται με τους Γερμανούς, γιατί πιστεύουν ότι έτσι μπορεί να αποτραπεί το χειρότερο, αλλά οι Ναζί διατηρούν αυστηρό έλεγχο. Εκδίδονται κανονισμοί και επηρεάζουν την κοινωνική ζωή των κατοίκων. Στο Βέλγιο ήταν εγγεγραμμένοι 56.000 Εβραίοι, οι οποίοι απελάθηκαν και μόνο 1.291 επέστρεψαν ζωντανοί. Πολλοί Βέλγοι κλήθηκαν για καταναγκαστική εργασία και άλλοι συνελήφθησαν. Το Σεπτέμβριο του 1944 το Βέλγιο απελευθερώθηκε.
Ανάκαμψη μετά τον πόλεμο.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το Βέλγιο βιώνει δραματικές αλλαγές και αρχίζει η σύγχρονη εποχή του καταναλωτή. Αυτοκινητόδρομοι, ουρανοξύστες, σούπερ μάρκετ, μεταμορφώνουν τη χώρα. Νέοι κυκλοφορούν πίνοντας από το μπουκάλι της Coca Cola και ανακαλύπτουν το Rock ‘n’ Roll. Η χώρα διαθέτει από τα πληρέστερα συστήματα κοινωνικής ασφάλειας, οι εργοδότες θέτουν τα θεμέλια για ένα κράτος πρόνοιας και το Βέλγιο γίνεται πρωτοπόρος της διεθνής πολιτικής. Το 1949 γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΝΑΤΟ και έπειτα ο πρόδρομος της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 1960 το Κονγκό κερδίζει την ανεξαρτησία του, προκαλώντας την εκκένωση των Ευρωπαίων από την βέλγικη αποικία. Την ίδια δεκαετία, οι βέλγικες εταιρείες αναπτύσσονται εξαιρετικά γρήγορα, τα ποσοστά ανεργίας είναι πολύ χαμηλά και μια νέα γενιά μεταναστών έρχεται για να διατηρήσει την ευημερία της χώρας. Η χώρα είναι πλούσια, αλλά οι εντάσεις συνεχίζονται για το γλωσσικό καθεστώς στις Βρυξέλλες με τη διαίρεση του πανεπιστημίου σε γαλλόφωνο και φλαμανδόφωνο.
Βρυξέλλες πρωτεύουσα της Ε.Ε.
Η οικονομική άνθηση της δεκαετίας του 1960 καταλήγει στην παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση του 1973. Η οικονομική κρίση και η ανεργία αυξάνεται ραγδαία. Η κυβέρνηση δε μπορεί να κάνει τίποτε και εξαρτάται από τις παγκόσμιες εξελίξεις. Η παγκοσμιοποίηση γίνεται αισθητή και οι Βρυξέλλες αναγνωρίζονται διεθνώς ως πρωτεύουσα της Ε.Ε. και ως έδρα του ΝΑΤΟ. Από το 1970, το ενιαίο κράτος μετατρέπεται σε ένα ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο οι περιφέρειες και οι κοινότητες αναλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα αρμοδιοτήτων από την κεντρική κυβέρνηση. Οι αναταραχές μεταξύ Φλάνδρας και Βαλλονίας για εξατομικευμένες γλωσσικές, πολιτιστικές και οικονομικές πολιτικές αυξάνονται, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται και ένα κίνημα για την αναγνώριση των Βρυξελλών.
Από τη δεκαετία του ’90 το Βέλγιο αρχίζει να ανακάμπτει και παρά τις ιδεολογικές, κοινωνικές και κοινοτικές εντάσεις γίνεται μία από τις πιο πλούσιες χώρες στον κόσμο.
Ένα ξεχωριστό κομμάτι της έκθεσης: Celebrating Tables
Πέρα από τη μόνιμη έκθεση υπάρχει μια προσωρινή έκθεση η οποία θα κοσμεί το χώρο του BELvue μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου. Θέμα της έκθεσης είναι τα εορταστικά τραπέζια.
Μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα η διεθνή γαστρονομία άρχισε να γεννιέται. Η μαγειρική γίνεται τέχνη. Το άρωμα και η γεύση παίζει σπουδαίο ρόλο στο φαγητό. Εντύπωση προκαλεί τον 19ο αιώνα ο μεγάλος αριθμός των σερβίτσιων. Αυτό κληροδοτήθηκε από το γαλλικό service, όπου όλα τα πιάτα τοποθετούνταν στο τραπέζι ταυτόχρονα. Σκοπός ήταν να εντυπωσιάσουν τους καλεσμένους στο μάτι και όχι απαραίτητα να ευχαριστήσουν τον ουρανίσκο τους. Κατέληγαν όμως να τρώνε το φαγητό κρύο και έτσι υιοθετήθηκε το ρωσικό service, όπου τα πιάτα ετοιμάζονταν στη κουζίνα και σερβίρονταν με σειρά στους καλεσμένους. Η σειρά ήταν σούπα, κυρίως πιάτο, -που πιθανόν ήταν κρέας, ψητό συνοδευμένο με σαλάτα-, και εδώ να σημειωθεί ότι υπήρχε δεύτερο πιάτο για το σερβίρισμα της σαλάτας. Το γεύμα τελείωνε με φρούτο, τυρί και επιδόρπιο με αυστηρή τήρηση της σειράς. Η προέλευση του σχεδιασμού αυτού είναι άγνωστη. Θεωρείται ότι το γαλλικό service αποθεώθηκε υπό τη βασιλεία του Louis XXI, ενώ το ρωσικό service εντάχθηκε στη Γαλλία από έναν Ρώσο πρέσβη.
Στην έκθεση τώρα, αναδεικνύονται πλούσια δείπνα. Τέσσερα στρωμένα τραπέζια με τα σερβίτσια της εποχής περιμένουν τους καλεσμένους. Τα εορταστικά αυτά δείπνα είναι, το τραπέζι που εορτάστηκε ο γάμος της Πριγκίπισσας Louise κόρης του Λεοπόλδου του 2ου στο βασιλικό παλάτι το 1875. Το εορταστικό δείπνο που παρέθεσε ο Γενικός Γραμματέας του Ανεξάρτητου Κράτους του Κονγκό προς τιμήν του Edmond van Eetvelde το 1897 (Βέλγος διπλωμάτης και πολιτικός, το δεξί χέρι του Λεοπόλδου του 2ου), το αποκλειστικό δείπνο σημαντικών προσώπων που διοργανώθηκε από την Commissaire Général στην Expo 58 και τέλος το θρυλικό τραπέζι Art Deco, δημιουργία του Philippe Wolfers για τη διεθνή έκθεση Διακόσμησης και Βιομηχανική Μοντέρνα Τέχνη, η οποία έλαβε χώρα στο Παρίσι το 1925.
Από τις 24 Ιουλίου μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου το βασιλικό παλάτι ανοίγει για το κοινό του.
BELvue Musée – Celebration Tables
Place des Palais, 1000 Bruxelles
Τρίτη – Παρασκευή 10:00 – 17:00, Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 18:00
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "BELvue Musée."