Δίπλα μας είναι όλα.
										
										Μπαίνω βιαστικά στο ραδιόφωνο του Σκάι για να αλλάξω σκέψεις και πέφτω πάνω στην συνέντευξη του GAP: «..πονάω θλίβομαι..Πονάει; χαμογελάω..»(συνέχεια)										
															
															
															
										
										
										
									  
								 
								
														
							
														
							
														
						
														
						
							
                                                
					
                         
                         
							
							
							
								
									
									
										
										
									
									
									
									
										
										Η εποχή της Αναξιοπιστίας.
										
										 «Κι έτσι πλησίστιοι ταξιδέψαμε, πετώντας σα να ΄τανε περιττό και άχρηστο φορτίο τις κοινωνικές αξίες, τις ιδέες και τις ιδεολογίες. Χωρίς πηδάλιο, αφήσαμε τον ούριο άνεμο του ανεξήγητου ευδαιμονισμού να μας πάει…(συνέχεια)»