Υποκρισία, άψογη αρετή και ευσέβεια για τέσσερις μέρες στις Βρυξέλλες!

Συντάκτης:

«Στον 17ο χρόνο λειτουργίας του ο θίασος ΘΕΠΣΙΣ επίκαιρος και όμορφα καυστικός με την κωμωδία του Μολιέρου «Ταρτούφος »»

Ακόμα και αν κάποιος προτιμάει τα σύγχρονα θεατρικά έργα, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από την επιτυχία της θεατρικής παράστασης του θιάσου ΘΕΣΠΙΣ « Ο Ταρτούφος » του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Αριστείδη Λαυρέντζου.

Στην 17η χρονιά λειτουργίας του ο θεατρικός ομογενειακός θίασος ΘΕΣΠΙΣ, με τον Αριστείδη Λαυρέντζο στο τιμόνι της ομάδας, μετράει αισίως 25 (!) θεατρικές παραστάσεις. Η φετινή προσπάθεια, με το ανέβασμα της λαμπρής κωμωδίας του Μολιέρου « Ο Ταρτούφος ή Ο Απατεώνας » εισέπραξε δικαίως το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, το οποίο τίμησε με την παρουσία του την προσπάθεια της θεατρικής ομάδας και στις τέσσερις παραστάσεις.

4 παραστάσεις παρέα με τον πιο διάσημο απατεώνα της θεατρικής ιστορίας

Όπως σωστά αναφέρεται στο πλούσιο πρόγραμμα του ΘΕΣΠΙΣ, η λαμπρή πορεία του θεατρικού έργου « Ταρτούφος » χαρακτηρίζεται από την διαχρονικότητα τόσο της γραφής όσο και των θεμάτων που διαπραγματεύεται όπως η υποκρισία, η κατάχρηση εμπιστοσύνης, η ψεύτικη θεοσέβεια, η αυταρχική πατρική εξουσία και άλλα. Η πρεμιέρα του έργου έγινε την Πέμπτη 17 Μαΐου ενώ η τελευταία παράσταση -την οποία και παρακολουθήσαμε ύστερα από πρόσκληση του θιάσου – έγινε την Κυριακή 20 Μαΐου 2018. Αν και με πολύ καλές καιρικές συνθήκες, γεγονός όχι θετικό για μία θεατρική παράσταση, το κοινό γέμισε την θεατρική αίθουσα της Comedie Claude Volter και στις τέσσερις παραστάσεις, ενώ η θεατρική ομάδα επέλεξε να δώσει μέρος των εσόδων σε έναν έναν ιδιαίτερο φιλανθρωπικό σκοπό.
Ιδιαίτερα ευχάριστη, χωρίς να είναι βέβαια η πρώτη φορά, η συμμετοχή στο βασικό ρόλο του Ταρτούφου του ιδίου του σκηνοθέτη της παράστασης, ενώ οι καλοστημένοι υπέρτιτλοι στα γαλλικά και στα αγγλικά, έφεραν στο Claude Volter αρκετούς ξενόφωνους θεατρόφιλους!

Επί σκηνής

Τα ποιοτικά σκηνικά που επιμελήθηκε ο Sergio Zanforlin, αποτέλεσαν ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία της θεατρικής παράστασης, αφού βοήθησαν στην άμεση εισαγωγή του θεατή σε ένα έργο εποχής που όμως περιείχε – ξαφνιάζοντας μας ευχάριστα- και σύγχρονα στοιχεία. Η ιδιαίτερη αυτή αναφορά γίνεται για την επιλογή των κοστουμιών η οποία συνδύασε την ποιότητα εποχής του 17ου αιώνα αλλά και σύγχρονων ρούχων για μερικούς από τους συνολικά 12 ρόλους του έργου. Χωρίς να κλέβουν τις εντυπώσεις, σωστές ήταν οι μουσικές επιλογές του Αλέξανδρου Ζερβάκη, ενώ ο αδύναμος κρίκος της σκηνοθεσίας υπήρξε μάλλον ο ιδιαίτερος φωτισμός, κατά τη διάρκεια των 120 λεπτών της παράστασης.
Όλοι οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στην τελευταία παράσταση της Κυριακής. Βασικοί, αλλά και μικρότεροι ρόλοι απέδωσαν χωρίς λάθη το απαιτητικό κείμενο και με τον ρυθμό του έργου να μην κάνει « κοιλιά » σε κανένα σημείο της δίωρης παράστασης. Σωστά δομημένο σε πέντε πράξεις και με τον ακαταμάχητο Ταρτούφο (Αριστείδη Λαυρέντζο) να « εισβάλει » την σωστή στιγμή και να οδηγεί την πλοκή παγιδεύοντας με αρπακτική διάθεση – είτε επί σκηνής είτε εν τη απουσία του – τους πάντες και τα πάντα. Απολαυστική η πληθωρική θεατρικά Άρτεμις Χατζή η οποία μαζί με τον Βασίλη Μάγνη κράτησαν τις ισορροπίες στην πλοκή του έργου ενώ η Στέλλα Δαυίδ, με αλάθητη ερμηνεία και απαιτητικό ρόλο σε πολλές στιγμές της παράστασης, άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Δίκαιο το ζεστό χειροκρότημα για την εκφραστικότατη Δήμητρα Αντωνάτου, ενώ 10/10 σε ό,τι του ζητήθηκε να κάνει επί σκηνής παίρνει ο θετικότατος Χρήστος Δρούβης.

Ο 13ος ηθοποιός

Θα ήταν άδικο να μην αποδώσουμε ιδιαίτερα συγχαρητήρια στον Αριστείδη Λαυρέντζο για την πρωτότυπη απόδοση του γαλλικού κειμένου στα ελληνικά. Η συγκεκριμένη απόδοση, ενώ δεν βοηθά την ερμηνεία για έναν ερασιτέχνη ηθοποιό, προσδίδει μία ξεχωριστή υπεραξία στο θεατρικό έργο. Η επιλογή του Αριστείδη Λαυρέντζου να μοιράσει τον όγκο του κειμένου σε ομοιοκατάληκτο στίχο και πεζό λόγο έδωσε πρόσθετο χαρακτήρα στην προσπάθεια.

Ειλικρίνεια versus υποκρισία

Φεύγοντας από το Claude Volter ο θεατής συνειδητοποιεί την διαχρονική αξία του έργου. Η φορητότητα των χαρακτήρων στο χρόνο, τα συναισθήματα που μπλέκονται με την χειραγώγηση, οι αποφάσεις που βασίζονται σε στερεότυπα, οι άνθρωποι που ζούνε εις βάρος άλλων, η φιλία, η οικογένεια, η δικαιοσύνη και η τιμωρία, όλες έννοιες που τις συναντάμε σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας είναι πανταχού παρούσες στον Ταρτούφο του Μολιέρου.
Η παράσταση μας έκανε και γελάσαμε, μας οδήγησε να σκεφτούμε, μας έμαθε.
Συγχαρητήρια σε όλους.