Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Εθνικός συναγερμός. Η εργαζόμενη Ελλάδα της διπλανής πόρτας στρατολογείται για να πάρει…φύλλο πορείας «εξόδου εφεδρικής». Με «μνημονιακό» πιστόλι στον κρόταφο. Που το κρατεί χέρι Κυβερνητικό. Εθνικό και Ευρωπαϊκό.

Έχουν και τα δυο μερτικό στο φονικό: 

Εθνικές,  πολιτικές αστοχίες μιας αδιάφορης και διεφθαρμένης Πολιτείας. Άνευ ενσυναίσθησης των επιπτώσεων για το λαό που, άδολα η πλειονότητά του, επί τρεις δεκαετίες έριχνε το  «Ωσαννά» στις κάλπες. Ευρωπαϊκές, βιρτουόζικες κινήσεις, προστασίας ιδίων συμφερόντων, συγχρόνισαν και καθοδήγησαν αυτή την «άτακτη οπισθοχώρηση» εξολοθρεύοντας κυρίως την μεσαία τάξη. 

Εθνική και Ευρωπαϊκή πολιτική βούληση συνυπέγραψαν ν’ αλλάξουν τα δεδομένα ζωής και θανάτου των Ελλήνων. Συνηγόρησαν να τους τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια. Να σκηνοθετήσουν έναν πετυχημένο «Θάνατο του Εμποράκου» και μια ακόμη πιο πετυχημένη «Τροϊκανή Εγχείρηση».

Αρκεί οι προϋποθέσεις του Maastricht να…επιζήσουν. Έστω και σαν «φυτό».
Ο Εμποράκος θα μπορούσε να είναι η τραγωδία ενός Έλληνα ανθρώπου, με τις ελπίδες και τους φόβους μιας μικρομεσαίας τάξης. Κάποιοι κύριοι φρεσκοξυρισμένοι, άκαμπτοι, με λευκούς γιακάδες και δερμάτινους χαρτοφύλακες, που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να παροικούν την κορυφή των πολιτικο-βουλευτικών κερκίδων, των επιχειρήσεων Μ.Μ.Ε. και των διαφημιστικών λόμπι, Τον έκαναν να πιστέψει πως είναι ικανός να πετάξει.
Κι αυτός ζει την τελευταία του μέρα χωρίς δουλειά, χωρίς όνειρα και με τη στάμπα της αποτυχίας μιας ζωής.
Μια «Καμόρα» εξολόθρευσης της επόμενης, τουλάχιστον, νέας γενιάς.
Αυτά τα νεαρά και ζουμερά «Σταφύλια της Οργής»  – που αντί να κάνουν μάθημα  6 μέρες την εβδομάδα  για να προλάβουν το «τρένο» που έχει φύγει και τους έχει ξεφύγει – θα πάρουν την άγουσα για το Δρόμο με τις Φάμπρικες.

Όχι της Γερμανίας.
Μπορεί της Ινδίας, που αναπτύσσεται με οικονομικό ρυθμό 7%.
Ή της Κίνας, που αναπτύσσεται με 9,1%.
Ή ακόμη και της Τουρκίας που ξεπέρασε το 8,9%.
Οι Προϊστάμενοί τους θα ονομάζονται Haashim, Padmaj, Hsien Lee, Nehir και Ayse. Ο Άγιος της Εφεδρείας ας τα προστατεύει…

———————————————————————–

Τζων Στάινμπεκ / Βρ. Νόμπελ Λογοτεχνίας (1962):
Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες (Cannery Row) (1945)
Τα Σταφύλια της Οργής (The Grapes of Wrath) (1939) 


Ο δρόμος με τις φάμπρικες (απόσπασμα)

«Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες» στο Μοντρέϋ στην Καλιφόρνια είναι ένα ποίημα, μια βρομισιά, έχει ένα δικό του φως, ένα έντονο χρώμα, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο μα κι ένα όνειρο μαζί, μια νοσταλγία. Κάτι το σκόρπιο και το συγκεντρωμένο, σίδερα, τενεκέδες, σκουριά και πελεκούδια, το στρώσιμο του δρόμου όλο γούβες, παντού κουλούρες τα σκοινιά, κόφες λαχανικά, φάμπρικες για σαρδέλες του κουτιού, καταγώγια, ταβέρνες και μπορντέλα μικρομάγαζα, εργαστήρια χημικά, παλιοξενοδοχεία. Κάποιος είπε πως στο δρόμο τούτο κατοικούνε «πόρνες, ρουφιάνοι, χαρτοπαίχτες, μπάσταρδοι» -εννοούσε, δηλαδή, πως κατοικούνε άνθρωποι λογής-λογής. Αν τους κοίταζε όμως από μιαν άλλη χαραμάδα, ίσως τότε να ΄χε πει πως κατοικούνε «άγγελοι, άγιοι και οσιομάρτυρες» -και πάλι θα εννοούσε το ίδιο…

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες"

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *