Γάμος άνευ Νύμφης του Αλεξάνδρου Ρίζου-Ραγκαβή, από το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι

Ένας από τους οκτώ χαρακτήρες της κωμωδίας, κατά τον Αμερικανό συγγραφέα, ηθοποιό και δάσκαλο του θεάτρου Scott Sedita[1], είναι ο «lovable loser» – ο χαριτωμένος χαμένος, αυτός που χάνει το παιχνίδι αλλά είναι τόσο απολαυστικός που κερδίζει τις καρδιές των θεατών. Σ’ένα τέτοιο ρόλο της κωμωδίας του πολυγραφότατου συγγραφέα, πολιτικού και διπλωμάτη Αλεξάνδρου Ρίζου-Ραγκαβή δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τελειότερο ενσαρκωτή από τον καταξιωμένο επί χρόνια ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου στο Βέλγιο, Σταύρο Αβδούλο.

Το κεντρικό πρόσωπο, ο «γαμπρός», που τον υποδύεται ο Σταύρος Αβδούλος, είναι ο Αγροικογιάννης, από την Ποντικότρουπα Αρκαδίας, ευκατάστατος αλλά πολύ αγχωμένος διότι δεν κατέχει τους τρόπους συμπεριφοράς της πρωτεύουσας. Γράφει λοιπόν στο φίλο του Υπουλίδη στην Αθήνα (τον υποδύεται εξίσου άριστα ο Νίκος Χατζούδης) να του βρει νύφη που να γνωρίζει τους καλούς τρόπους, καθώς και τη γαλλική γλώσσα που ήταν τότε του συρμού στην Ελλάδα – και όχι μόνο. Ο Υπουλίδης όμως έχει πικραθεί διότι ο Αγροικογιάννης, ενώ του είχε υποσχεθεί την κόρη του Ασπασία, άλλαξε γνώμη και την αρραβώνιασε με το γραμματέα του οικονομικού εφόρου της περιοχής του. Για να τον εκδικηθεί, του στήνει μια ύπουλη (το λέει και το όνομά του!) και έξοχη παγίδα: του υπόσχεται για νύφη ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, την Αρχοντούλα, δήθεν κόρη του Αθηναίου γείτονά του, Ανδρέα. Όταν ο αγροίκος (το λέει και το όνομά του!) Αγροικογιάννης φτάνει στην Αθήνα με φουστανέλλα και φέσι για να τακτοποιήσει τα του γάμου του, αντί να του παρουσιάσουν τη νύφη τον έχουν διαρκώς στο «περίμενε», μαθαίνοντάς του πώς να χαιρετά την κυρία, πώς να χορεύει ευρωπαϊκούς χορούς κλπ. Αποθέωση του κωμικού στοιχείου! Οι θεατές δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα γέλια. Η επιρροή του Μολιέρου[2] (π.χ., προσθέτουμε εμείς, από το έργο Αρχοντοχωριάτης) είναι εμφανής αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτε από την ποιότητα της γραφής και τον πρωτότυπο χειρισμό της πλοκής από τον Αλέξανδρο Ρίζο-Ραγκαβή. Η κορύφωση έρχεται όταν ο συνωμοτικός Υπουλίδης, βοηθούμενος από τον κυρ-Ανδρέα (ιδιαίτερα αξιοσημείωτη η μέσα στα χρόνια εξέλιξη στη σκηνή του υποδυομένου το ρόλο Τάκη Πλέσσα) και τον Πηδηκτούλη (εκπληκτική η απόδοση του Νίκου Νυχά), εμφανίζουν ως νύφη στον Αγροικογιάννη τον ίδιο τον Πηδηκτούλη, ντυμένο με νυφικό φόρεμα και με βέλο που κρύβει τελείως το πρόσωπο…

Θερμά συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη της παράστασης Τάσο Νυχά (που έπαιξε πολύ πειστικά και το σύντομο ρόλο του Συμβολαιογράφου, προσθέτοντας και ένα δικό του εύρημα στην αρχή), ο οποίος όχι μόνο ανακάλυψε αυτό το κρυμμένο μαργαριτάρι του νεοελληνικού θεάτρου, αλλά και το ζωντάνεψε με ωραιότατο τρόπο με τους παραπάνω ερμηνευτές, με τα σκηνικά της εποχής (Christian Guilmin, πολυετούς πείρας, που έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες της Ευρώπης) που μας μετέφεραν στην ατμόσφαιρα της Αθήνας του 1843 – η χρονιά που αποκτήσαμε Σύνταγμα! – μαζί με τα καλά επιλεγμένα κοστούμια, φωτισμούς (Γιάννης Αμπαζής), μακιγιάζ (Ίρις Ιωακειμίδου-Πατακιά) και την πρωτότυπη μουσική των Μάνου και Νίκου Νυχά, η οποία δεν μας πείραξε καθόλου που δεν ήταν της εποχής του έργου αλλά με αρκετό rap και άλλα σύγχρονά μας στοιχεία, διότι πήγαινε προς τη σωστή κατεύθυνση του τονισμού του κωμικού στοιχείου.

Ευχαριστούμε και ευχόμαστε καλή συνέχεια στο Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι  και σε όλους τους καλλιτεχνικούς συντελεστές.

Α.Λ.

[1] Scott Sedita, The Eight Characters of Comedy, A Guide to Sitcom Acting and Writing, Atides Publishing, Los Angeles 2006, Κεφάλαιο 6.2.

[2] Βλ. «Ελληνικό Θέατρο των Νεωτέρων Χρόνων Γ», στις Σημειώσεις Κυριακής Πετράκου, Καθηγητρίας Θεατρικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών, 2015-2016, σελ. 13.

Photos: Dim. Navridis / Newsville.be