Τις τελευταίες μέρες, η γαλλόφωνη Βαλονία των 3,5 εκατ. κατοίκων με το «όχι» της απέναντι στη CETA, τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Καναδά και Ε.Ε., κατάφερε να κάνει τους πάντες άνω-κάτω: τον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τριντό, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Μάρτιν Σουλτς, τη Μέρκελ, τον Τουσκ και… το άλλο μισό Βέλγιο. «Σοβιετία» την αποκάλεσαν οι Φλαμανδοί εθνικιστές. «Ζήτω η Βαλονίξ!» έγραψε, αντίθετα, η γαλλική «Liberation» στο χθεσινό της πρωτοσέλιδο.
Ποια είναι, όμως, αυτή η «γαλατική επαρχία» που είχε το θάρρος και το θράσος να τα βάλει με τόσο φοβερούς και τρομερούς αντιπάλους;
Δεν είναι απλά το νότιο, γαλλόφωνο και φτωχότερο κομμάτι του Βελγίου. Είναι επίσης εκείνο που έχει τη βαριά βιομηχανία, ένα δυναμικό και ιστορικό εργατικό κίνημα και είναι προπύργιο του βελγικού Σοσιαλιστικού Κόμματος εδώ και δεκαετίες.
Τα εύσημα για την καταψήφιση της CETA από το Κοινοβούλιο της Βαλονίας ανήκουν στον τοπικό πρωθυπουργό Πολ Μανιέτ.
Ο σοσιαλιστής Μανιέτ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών και πρώην υπουργός Κλίματος και Ενέργειας στις κυβερνήσεις Φέρχοφσταντ και Λετέρμ, έγινε πρωθυπουργός της Βαλονίας τον Ιούλιο του 2014. Μια Περιφέρεια με πολλά προβλήματα.
Αν και παλιά η Βαλονία ήταν το πλουσιότερο κομμάτι του Βελγίου, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η βαριά βιομηχανία της άρχισε να παρακμάζει, με αποτέλεσμα να γίνει ο φτωχός συγγενής.
Όλοι οι δείκτες της φτώχειας και της ανεργίας είναι εκεί αισθητά υψηλότεροι από ό,τι στη Φλάνδρα, αλλά και από τον μέσο εθνικό όρο. Εκεί, ωστόσο, βρίσκεται και το πιο δυναμικό κομμάτι του πληθυσμού.
Σύμφωνα με στοιχεία των βελγικών συνδικάτων, στη Βαλονία τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί οι διπλάσιες μέρες απεργίας σε σχέση με τη Φλάνδρα.
Φέτος, οι περισσότερες διαδηλώσεις και απεργίες, κυρίως στον τομέα των συγκοινωνιών, κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Βέλγου πρωθυπουργού Λουί Μισέλ, σημειώθηκαν στις Βρυξέλλες και στη Βαλονία.
Φοβούνται (και είναι λογικό)
Επόμενο, οι Βαλόνοι να φοβούνται ότι οι θέσεις εργασίας τους και τα εργασιακά τους δικαιώματα θα πληγούν από μια διεθνή συμφωνία όπως η CETA.
Το θέμα απασχόλησε την τοπική κυβέρνηση του Λουί Μισέλ από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ύστερα από μια μακρά σειρά διαβουλεύσεων, φτάσαμε στην πρόσφατη καταψήφιση της συμφωνίας από το Κοινοβούλιο.
Μια κίνηση που έχει προκαλέσει μεν οργή σε υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, αλλά ξεσήκωσε παράλληλα ένα μεγάλο κίνημα συμπαράστασης.
Σύμφωνα με τη βελγική εφημερίδα «Le Soir», το 70% των Βαλόνων (αλλά μόνο το 29,6% των Φλαμανδών) στηρίζουν την απόφασή του. Έντεκα πανεπιστημιακοί από τον Καναδά, ειδικοί στις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, καλούν με ανοιχτή επιστολή το Κοινοβούλιο της Βαλονίας να αντισταθεί στις πιέσεις. Στο διαδίκτυο έχει ξεκινήσει συλλογή υπογραφών για συμπαράσταση στον Πολ Μανιέτ.
Αλλά, όπως φαίνεται, η Βαλονία δεν είναι μόνη. Και η Περιφέρεια των Βρυξελλών ψήφισε κατά της CETA. Ύστερα μάλιστα από αυτό το αναπάντεχο «όχι», κάποιοι αρχίζουν να το ξανασκέφτονται.
Η Βουλγαρία, η οποία είχε δηλώσει αρχικά υπέρ της συμφωνίας, εδώ και λίγες μέρες ζητά από τον Καναδά να καταργήσει τη βίζα για τους Βούλγαρους πολίτες προκειμένου να την επικυρώσει.
Η δε κυβέρνηση της Ρουμανίας δηλώνει ότι δεν μπορεί «σε αυτό το στάδιο να στηρίξει την έναρξη των διαδικασιών για την υπογραφή και την προσωρινή εφαρμογή της CETA».
Αύριο Πέμπτη, οι Βαλόνοι ετοιμάζονται να γιορτάσουν το «όχι» τους. Οι Δανοί θα τους κάνουν παρέα νοερά με διαδηλώσεις κατά της CETA και της TTIP. Στη χώρα τους, η ριζοσπαστική Αριστερά είναι κατά της συμφωνίας. Οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν ταχθεί υπέρ, τώρα όμως αρχίζουν να έχουν τις επιφυλάξεις τους.
Αυτό τον μήνα, εξάλλου, έγιναν και γίνονται πολλές διαδηλώσεις (οι περισσότερες στις 15 Οκτωβρίου) κατά της CETA σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.
Ακόμα και στη Γερμανία, όπου η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς τη συμφωνία, τον Σεπτέμβριο σημειώθηκαν εντυπωσιακές διαδηλώσεις.
«Είτε υπογραφεί αργότερα είτε όχι, αυτή η άρνηση του Βαλόνου σοσιαλιστή Πολ Μανιέτ απέναντι στη CETA αναδεικνύει μια έντονη πολιτική διάσταση σε μια εποχή κατά την οποία θεωρούσαμε την ευρωπαϊκή Αριστερά νεκρή και οριστικά υποταγμένη στο δόγμα της παγκοσμιοποίησης», σχολιάζει σε άρθρο του στη «Le Figaro» o Γάλλος πολιτειολόγος Γκαέλ Μπριστιέ. Ζήτω η Βαλονίξ, λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο ""Ζήτω η Βαλονίξ!""