Επιτέλους! Η ελληνική αποστολή στο διαγωνισμό της Eurovision, αν μη τι άλλο, επαναπροσδιόρισε τις αρχές και τις αξίες της διοργάνωσης, που αν και δημοφιλής, έχει χάσει εδώ και χρόνια τα αυγά και τα καλάθια, μαζί και το ενδιαφέρον αρκετών θεατών, που δεν δέχονται ότι για να αντιπροσωπεύσεις επάξια τη χώρα σου, πρέπει να απαρνηθείς τη μουσική σου ταυτότητα και όχι μόνο …
Εξηγούμαι: δεν πρόκειται σίγουρα για το άσμα ασμάτων, την υπέρβαση… δεν ήμασταν άλλωστε και στο Σείριο του Χατζιδάκη, στο Μάλμε της Σουηδίας στήθηκε η γιορτή.
Προς όλους όσους δύσπιστοι λοιπόν, έσπευσαν να καταδικάσουν, την – κατά τη γνώμη μου- αξιέπαινη και πρωτότυπη αυτή προσπάθεια, επισημαίνω τα εξής:
Πρώτον, τραγουδήσαμε στη γλώσσα του Ομήρου, δύο λεξούλες αγγλικές μόνο στο ρεφρέν, έτσι για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον μήπως και πάνε παραπέρα και περάσει το μήνυμα.
Το μήνυμα δεν ήταν το «alcohol is free », το μήνυμα ήταν ότι τα παγάκια είναι μπόμπα … εδώ σε αφήνω να αναλογιστείς γιατί οι ντόπιοι στις Κυκλάδες πίνουνε σκέτα τα ποτά…
Οι πιτσιρικάδες στα μαύρα, με ενδυμασία τσολιά όπως την εμπνεύστηκε … ο Marvel ; χόρεψαν συρτάκι βαστώντας ηλεκτρικές κιθάρες, τρομπέτες, ακορντεόν ! Εδώ ανταμώνουν το χθές με το σήμερα, ο Καζαντζίδης με το Τζίμη Χέντριξ, η Ανατολή με τη Δύση. Αυτό δεν είμαστε ; με το ένα πόδι στην ανατολή και με το άλλο στη Δύση.
Αγάθωνας: Τι δουλειά έχει ο καταξιωμένος ρεμπέτης, που κινδύνεψε να αφοριστεί απ΄ το σινάφι του, στη μέση όλων αυτών, με την αξιοπρεπή μουστάκα και το μπαγλαμαδάκι; Και πάλι συμβολισμός αγαπητέ μου, προς ενημέρωση των λιγότερο υποψιασμένων : το ρεμπέτικο ήτανε ανέκαθεν ροκ!
Λοιπόν καλή η αυτοκριτική διάθεση, αλλά να μη γίνεται σαράκι.
Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο, με έξυπνο στίχο, ελληνικό, άκρως αντιπροσωπευτικό και ενώ είχε όλες τις προδιαγραφές να πιάσει πάτο, θρονιάστηκε στην 6η θέση. Πως έγινε αυτό:
Σας μεταφέρω το μικρό διάλογο μπροστά στην τηλεοπτική οθόνη, την ώρα που η μυρωδιά της σαπίλας άφησε μόνη της έξω τη βροχή, μπήκε μέσα στο σπίτι κι ήρθε κι έκατσε πάνω στα ρουθούνια μας:
- Ρε συ, αυτοί πουλάνε τρέλα !
- Γιατί, μήπως έχει μείνει και τίποτα άλλο να πουλήσουμε … Δε βάζεις ένα ουισκάκι να πιούμε στην υγειά τους
- Με παγάκια ;
- Όχι πιάσε απ'την κατάψυξη εκείνες τις πετρούλες που έφερε ο Γιάννης απ τη Σκωτία …
Γειά μας !
Μάης 2013, ΓΓ
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Τα παγάκια ήταν μπόμπα"