Άνανδροι πολιτικοί και πολιτικάντηδες της Λαϊκής των ξυλαγγουρακίων μου το είχαν «φορέσει» σε αγώνες Κυνοφιλικού ανταμώματος στον κάμπο της κάθε κομματικής Νεστάνης.
Εκεί.
Στα συνδικαλιστικά Συνέδρια που μπαινόβγαινα για να φωτιστώ πώς να υποστηρίζω ακόμη καλύτερα το κυνήγι του δημόσιου χρήματος, που ως εθελοτυφλώς τυφλό, χάνει το δρόμο του, κάνει περιστροφική deviation και φθάνει εξουθενωμένο και διαπλεκόμενο σε ανήλιαγες, προσωπικές, τραπεζικώς εξωχωρικές…ξαπλώστρες.
Πάντα κυνήγαγα. Από έφηβη. Τότε παράνομα. Όταν πηγαίναμε εκδρομή στην ελληνική φύση του Ελύτη. Ότι πουλάκι συμμαθητικό έβρισκα μπροστά μου «το μάδαγα». Τώρα πιο νόμιμα. Τουλάχιστον νομότυπα:
«Μαρτίνια», μίζες, «σαρσέλια», προμήθειες, «κρινέλια», πλειοδοτικούς διαγωνισμούς…ουκ έχειν τέλος η λίστα των πτηνακίων. Ως βαλτοκυνηγός ήμουν μοναδική στο κυνήγι των Anas Querquedula.
Και των ψήφων. «Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε» ότι στο κυνήγι αυτό με συνόδευαν πάντα «δύο» Bodyguards; Σαν τη Stéphanie de Monaco. Στο μόνο που διαφέρω είναι ότι δεν έκανα παιδιά μαζί τους (τα πουλάκια…. μου δεν ήταν του γούστου…. μου).
Σωματοφύλακες. Της προσωπικής μου ασφάλειας. Μισθολογικής και πατριωτικής. Ένα κούρτσχααρ κι ένα ντράχτααρ. Κυναγωγοί τζακοπολιτικοί.
Με όσφρηση οξυτάτη στο κυνήγι των μιζών και των λαμογιών. Με κομμένη την ουρά ουχί τα πουλιά. Ενίοτε με συνόδευαν και επανιέλ μπρετόν, βίσζλα, βαϊμαράνερ.
Ο δε τελευταίος, Ειδικός στις Ειδικές ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ αποστολές. Κυναγωγός Υπουργικός. Άτομο κατά βάθος μοναστικό με διεύθυνση κατοικίας την Αγία, Ιερά, Πατριαρχική καιΣταυροπηγιακή Μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Να αναγιγνώσκει νυχθημερόν το εξαποστειλάριον. Που τον ξαπόστειλε στην île de Korydallos. Πώς λέμε île de France; ΕΤΣΙ.
Ομολογώ εν κυνηγο-βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών:
Λύγιζα πάντα την ψηφιστική κάνη εμπρός σ’ένα «μοιρολόι»:
Της φώκιας, του κομματόσκυλου, της μάνας του ήρωα Αυξεντίου, της συζύγου και κόρης του φυλακισμένου ήρωα Υπουργού, του ζαρκαδίου, του πλουσίου πλην άτιμου πολιτικού, της Παναγιάς της Φαρμακολύτριας, της αντιστασιακιάς συνδικαλίστριας, των παπιών του Μάρτη, των, βασιλικότερων του βασιλέως, βασιλικών μπεκατσινίων κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.,…
Και ενέδιδα επί τριάντα συναπτά έτη εις τας ορέξεις των. Τους υποστήριζα ψηφιστικά. Με χουφτώναν Visa-ικά και με μπουκώναν δανειακά. Για να μην καταγγείλω τα πουλάκια τους στο Χαμόγελο του κακοποιημένου Ψηφοφόρου.
Κι εκείνες τις δύσκολες ώρες του παραβάν, το μόνο που έβλεπα «σκυφτή», όσο μπορούσα τέλος πάντων για να μην ξεμεσιαστώ παντελώς, ήταν το <em>φλεγόμενο πουλί της 21ης Απριλίου με το μαύρο στρατιώτη. Ανοιξιάτικος μήνας κι αυτός.
Ηχείστε σάλπιγγες!!!
Οι εκλογές μας έρχονται! Εμπρός βήμα ταχύ!
Η πιο δύσκολη εκδρομή στην κυβερνητική εξοχή.
Ανοίξαμε και σας περιμένουμε! Με πελάτες, μετανάστες νόμιμους από άλλα «μαγαζιά». Μη οροθετικούς. Άρτι αφιχθέντες από μεριά Bodybuild-ρά Karadjώ, ancien manager des mannequins και από το «εθνικοσοσιαλιστικό» ανάκτορο του Pawστην Αυστρία. Με μέση Νάντιας Κομμανέτσι. Ευλύγιστη, κωλοτουμπιακή και σπαγγάτη.
Με rénové carte Michelin: Οδικός χάρτης εξόδου από το Μνημόνιο.
Ο απλός Έλλην δε θα αποκτήσει ποτέ ρουμανική μέση – δαχτυλίδι. Θα παρηγορηθεί όμως μ’ένα στομάχι μεσάτο από το «μισθό Τσαουσέσκου» 4Χ4 allweather.
Mε τη συγ-καμμένη ανεργία να είναι ο νέος επαγγελματικός προσανατολισμός. Και τη μετανάστευση “stage».
Μια Χρυσηίδα και Βρισηίδα ήμουν. Αγαμέμνονες και Αχιλλείς με μοιράσθηκαν. Για πολλές νύχτες και πολλά βίτσια: Πολιτικά, κομματικά, επιχειρηματικά, διοικητικά, συνδικαλιστικά, τραπεζικά, ασφαλιστικά και δημοτικά.Το παιχνίδι παιζόταν ψηλά. Σε κρυφά γραφεία, εκδοτικά και κατασκευαστικά μαγαζιά, σε νυχτερινά κέντρα.
Επιστρέφω τώρα στην Πατρίδα. Εκεί όπου ως σκλάβα ανήκω πάντα.
Σαν την Alexandra Del Lago στο «Γλυκό Πουλί της Νιότης» όπου σε μια ελεύθερη πτώση στη ζωή, προσγειώνομαι από το όνειρο που με άφηναν να ζω στην ωμή πραγματικότητα.
Πόσο θάνατο στους νεκρούς πολιτικούς να ψηφίσουμε; Ο τοίχος το λέει ξεκάθαρα: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες».
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου επιτέλους. Καλό είναι να περάσουμε στην παρανομία για να μη διαγραφεί και η λέξη αλλαγή από το λεξιλόγιο. Να στείλουμε τους σάπιους πολιτικούς στην ανεργία. Τουλάχιστον.
Το Μνημόνιο, το ευρώ, η δραχμή και η Ευρωζώνη είναι αλλωνών, ανωτέρων δυνάμεων (ως συνήθως) βουλαί.
Η φυσιγγιοθήκη γεμίζει για τον συνειδητοποιημένο τυφεκιοφόρο του εχθρού. Τον ψηφοφόρο που θέλει μια υγιή Δημόσια Διοίκηση και μια υγιέστερη, μη μιζοθετική, διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Αυτά είναι των δικών μας δυνάμεων και βουλών.
Η μέχρι τώρα Δημόσια Διοίκηση με ψυχοκόρη την Περιφέρεια ήταν κάτι σαν το Πανηγύρι της Παναγιάς της Γιάτρισσας. Κόσμος πάει κι έρχεται με το παγουράκι για το άγιο Μιζο-Μύρο που αναβλύζει γάργαρα από τις κρήνες των Ευρωπαϊκών Χρηματοδοτήσεων με την καρκινική επιγραφή: Ο πολιτικός είναι ο εμπαιγμός συμπολίτη από συμπολίτη, ο πολιτικάντης ακριβώς το αντίθετο.
Οι τοίχοι της ελληνικής Βουλής είναι λαλίστατοι τοίχοι αποχωρητηρίων:
Πάνω από τρία τινάγματα είναι μαλα@ία.
(Πάνω από τρεις δεκαετίες είναι μαλαξία)
Διατηρείτε τις τουαλέτες καθαρές, η καθαρίστρια δεν ξέρει κολύμπι.
(Διατηρείτε τα έδρανα καθαρά. Οι μίζες φθείρουν το ξύλο)
Δεν υπερηφανεύομαι, αλλά αγοράζω τις κάλτσες μου ανά τρεις.
(Δεν υπερηφανεύομαι αλλά αγοράζω τους πολιτικούς από ανώνυμες μάρκες).
Κάνετε οικονομία, χρησιμοποιείστε το χαρτί τουαλέτας κι απ’ τις δυο πλευρές.
(Κάνετε οικονομία, τρώτε λιγότερο, αφοδεύετε λιγότερο, σκουπίζεστε λιγότερο)
ΑΝΔΡΩΝ – ΓΥΝΑΙΚΩΝ τι γίνεται με μας που δεν έχουμε αποφασίσει;
(Μνημονιακοί-Αντιμνημονιακοί, τι γίνεται με μας που είμαστε Σηπτικοί-Αντισηπτικοί;)
Η τουαλέττα είναι επίπεδη, όπως και η γη. ΤΑΞΗ ΤΟΥ 1492)
Κοντολογίς,
Τόση δημοκρατία, από την εποχή της Χούντας είχαμε να δούμε!
Λευτεριά στους κρατούμενους ψηφοφόρους!
Είμαι η Φανή του Τσιφόρου στο «Έξυπνο πουλί» που σώζει τον αγαπητικό της από τις κομπίνες διαφόρων επιτήδειων. Είμαι η Lucienne στο «Έξυπνο πουλί» του Georges Feydeau που καταπολεμά την ανθρώπινη υποκρισία που προσβάλλει την κοινωνική, σύγχρονη πραγματικότητα.
Κοτσιλιές παντού κρατικές. Από ατελείωτες εκκρεμείς, καταπαράνομες υποθέσεις, από σπατάλες που γίνονται κι ο έλλην πατριώτης πληρώνει, πληρώνει, πληρώνει. Από πτηνά και πουλιά που πρέπει να μεταναστεύσουν στη Βουλή της οικίας των.
Και τότε εγώ θα στρέψω την κάνη καταπάνω τους. Με το ραβδωτό τυφέκιον. Τελευταίο μοντέλο για τη ψήφο πίσω από το παραβάν. Με ορθή, πατριωτική στάση. Καθαρή συνείδηση. Σκύβοντας λίγο μπρος. Προς το μέλλον των παιδιών μας. Με ελαφρώς ανοιχτά πόδια. Για καλύτερη στόχευση. Με το ένα πόδι κατάτι ελαφριά μπροστά.
Για ένα αυριανό αύριο φρέσκιας αρχής και Αρχής γενομένης.
Γιατί
«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο…
Μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι»
Brecht
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "ΩΔΗ στο... πουλί και στο «πουλί»"