Βασίλης Μάγνης: «Kάθε δευτερόλεπτο επί σκηνής πρέπει να το γεύεσαι με πάθος»

Συντάκτης:
Εκτυπώστε το άρθρο

Λίγες ώρες μόνο έμειναν από την πρεμιέρα του θεατρικού έργου τα «Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Αριστείδη Λαυρέντζου, από την θεατρική ομάδα του ΘΕΣΠΙ και το Newsville.be έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον Βασίλη Μάγνη. Η πολυετής εμπειρία του και η συνεχής παρουσία του Βασίλη Μάγνη στα θεατρικά δρώμενα της πόλης μας συνοδεύεται με την επιτυχημένη ενσάρκωση πολλών πρωταγωνιστικών ρόλων με την θεατρική ομάδα του ΘΕΣΠΙ. Στη σημερινή μας συνέντευξη με τον Βασίλη Μάγνη συζητάμε για την επικαιρότητα του θεατρικού κειμένου του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σχέση με τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία, την πολυετή συνεργασία του ιδίου με τον Αριστείδη Λαυρέντζο αλλά και την ουσία της ενασχόλησης με το θέατρο.

vassilis magnis_Ta_4_podia_tou_trapeziou_THESPIS

Κύριε Μάγνη, μέσα από την τη σατιρική πολιτική αλληγορία του Ιάκωβου Καμπανέλλη διαφαίνονται καθαρά οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας της εποχής. Αλήθεια μπορούμε να μιλήσουμε για διαχρονικές παθογένειες και την αντίστοιχη επικαιρότητα για το νέο θεατρικό έργο που ανεβάζει ο ΘΕΣΠΙΣ; 

Στη δεκαετία του 1970 που γράφτηκε το έργο, ειδικά μετά το τέλος της δικτατορίας, η Ελλάδα ζούσε ένα κύμα αμφισβήτησης διαφορετικό από το σημερινό. Μέσα στο πνεύμα εκείνο, ο Καμπανέλλης καταγγέλλει στα «Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού» την αστική τάξη της εποχής – με τις ως επί το πλείστον δεξιές καταβολές της και κυρίως την έλλειψη υποκείμενης κουλτούρας. Το τελευταίο δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Η Ελλάδα είχε αναγκαστικά πολύ διαφορετική ιστορική πορεία από τη Δυτική Ευρώπη. Βρέθηκε ελεύθερη από το ζυγό μόλις τον 19ο αιώνα, και ήταν φυσικό η πρώιμη αστική ελίτ που σχηματίστηκε να μην έχει «λειανθεί» πολιτισμικά μέσω της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού όπως είχε γίνει στη Δύση. Ειδικά οι έννοιες του κράτους δικαίου και της αξιοκρατίας, παρά τις όποιες προσπάθειες των διανοουμένων της εποχής, ήταν δυσνόητες και ξένες. Το μοτίβο αυτό, σε μικρότερο βεβαίως βαθμό, έχει επιζήσει ως και τις μέρες μας, ανεξαρτήτως πολιτικού φάσματος. Και το εκφράζουν πιστά, σε βαθμό υπερβολής φυσικά αφού πρόκειται για σάτιρα, οι χαρακτήρες του έργου. «Τί θα πει ίσα μερίδια και ισότης και κολοκύθια στο πάτερο; Τί γίνεται λοιπόν, γίναμε ξαφνικά μεγαλοαστοί μαρξιστές;» φωνάζει στα αδέλφια του ο απίστευτα κυνικός Τώνης Καβαλάς (που υποδύομαι επί σκηνής). Κάποια μεμονωμένα στοιχεία του έργου μπορεί σήμερα να ακούγονται υπερβολικά, ειδικά το ότι ολόκληρη η οικογένεια Καβαλά «βγάζει σπυριά» ακούγοντας ότι κάποιο από τα παιδιά τους είχε ανάμιξη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973. Ο Καμπανέλλης γράφει σε μια εποχή όπου τα γεγονότα αυτά ήταν πολύ φρέσκα ακόμα, και η χούντα των συνταγματαρχών δεν ήταν μια μακρινή και παροπλισμένη υπόθεση όπως φαντάζει σήμερα. Αλλά ο πυρήνας της κριτικής του συγγραφέα, δηλαδή η απουσία ευαισθησίας για το τί είναι δίκαιο και νόμιμο, η έλλειψη μιας κουλτούρας κράτους δικαίου, αλλά και η χαμηλού επιπέδου αισθητική, είναι και σήμερα ένα από τα βασικά προβλήματα που μπλοκάρουν την πρόοδο στην Ελλάδα. Ο Καμπανέλλης επικεντρώνει τη σάτιρά του στην άρχουσα τάξη (και δεν πέφτει έξω βεβαίως διότι, όπως λέγεται, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»).

magnis_vassilis

Πείτε μας λίγα λόγια για την πολύχρονη συνεργασία με τον Αριστείδη Λαυρέντζο αλλά και κάποιες σκέψεις για το μέλλον του ομογενεικού θεάτρου στις Βρυξέλλες.

Η θεατρική ομάδα του Θέσπι, με τον Αριστείδη Λαυρέντζο που είναι η καρδιά και η ψυχή της, μου χαρίζει μεγάλες στιγμές εδώ και χρόνια. Ο χρόνος που περνά ο ηθοποιός πάνω στο σανίδι είναι μια ευκαιρία απογείωσης. Φεύγεις από τον εαυτό σου για να μπεις στο πετσί των προσώπων που ενσαρκώνεις. Κάθε ρόλος σού προσφέρει έτσι και μια «καινούρια ζωή». Εφήμερη φυσικά, γι’αυτό ώσπου να πέσει η αυλαία, κάθε δευτερόλεπτο επί σκηνής πρέπει να το γεύεσαι με πάθος. Όχι μόνο για σένα αλλά και γιατί μόνο έτσι θα μεταφέρεις το θεατή σε έναν άλλο κόσμο. Το πάθος του ηθοποιού διασχίζει τη σκηνή και περνά στο θεατή, και έτσι επιτυγχάνεται η λυτρωτική «μέθεξη» (ανεπανάληπτη αρχαία λέξη). Θα μπορούσα να γράψω και πολλά άλλα ακόμα για όσα μου έχει προσφέρει η ενασχόληση με το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια: πνευματικά, προσωπικά και κοινωνικά. Με το τελευταίο εννοώ τη συμμετοχή και τη συναδέλφωση μέσα σε μια ομάδα με κοινό σκοπό, αυτό και μόνο είναι μια υπέροχη εμπειρία, από τις πιο ωφέλιμες στη ζωή.

Το ομογενειακό μας θέατρο στις Βρυξέλλες έχει και σπουδαίο παρελθόν και ευοίωνο μέλλον. Νέα παιδιά με την όρεξη και το σφρίγος τους, αλλά και μεγαλύτεροι που ανακαλύπτουν σε ώριμη ηλικία το θεατρικό τους ταλέντο (ποτέ δεν είναι αργά για να παίξεις θέατρο!), έρχονται συνεχώς να προστεθούν στις υπάρχουσες ομάδες (9 ή 10 τον αριθμό). Τί καλύτερο απ’αυτό; Θα ήθελα να κλείσω με το υπέροχο απόφθεγμα του μεγάλου Βάρδου: “The world is a stage”. Αυτό τα λέει όλα.


«Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού»

Ημερομηνία: 25, 26, 27 και 28 Μαΐου 2023

Comédie Royale Claude Volter, Av. des Frères Legrain 98, 1150 Bruxelles
Διοργάνωση: Θίασος ΘΕΣΠΙΣ Βρυξελλών

Εισιτήρια μέσω VIVA, εδώ


Φωτογραφίες: Αλεξ. Μιχαηλίδης/Newsville.be

Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Βασίλης Μάγνης: "Kάθε δευτερόλεπτο επί σκηνής πρέπει να το γεύεσαι με πάθος""

    Αφήστε το σχόλιο σας


    *