Το νησί της Αντιπάρου με μία μονοκονδυλιά.

Το τεταρτάκι οδήγησης από την Νάουσα στην Πούντα είναι η καλύτερη εισαγωγή στο ολιγοήμερο ταξίδι στην Αντίπαρο.

Η αρχαία ονομασία του νησιού ήταν «Ωλίαρος», λέξη φοινικικής προέλευσης που πιθανότατα σημαίνει «δασώδες βουνό». Αργότερα το νησί ονομάστηκε «Αντίπαρος» καθώς βρίσκεται απέναντι από την Πάρο.

Από την ασταμάτητη, αγχωτική κίνηση στους δρόμους της Πάρου (κάτι δεν πάει καλά με τους οδηγούς ντόπιους και μη, θέλει πολύ προσοχή το οδήγημα) φτάνεις κάτω από το δυνατό κυκλαδίτικο φως στο ParosKite,  παράδεισο για σέρφερς και κάιτ σέρφερς. Ο χρόνος αρχίζει και λειτουργεί διαφορετικά πλέον. Ξέρεις πως το καραβάκι που θα σε περάσει στην Αντίπαρο θα είναι συνεπές στο ραντεβού. Ο άνεμος είναι πολύ δυνατός και τα επόμενα λεπτά θα γεμίσουν τον φωτογραφικό φακό με αδρεναλίνη, χρώματα και ηλιοκαμένα πρόσωπα.

Ο « Άγιος Νικόλας » φτάνει στο λιμανάκι, αμάξια, μηχανές και πεζοί τουρίστες γεμίζουν το μικρό πλοιαράκι και σε λίγα λεπτά αναπνέουμε Αντίπαρο. Το αμάξι θα κλειδωθεί και θα παραμείνει ακίνητο για τις επόμενες μέρες εκτεθειμένο σε αλμύρα, ήλιο και χώμα.

Το νησί το έχω ξαναζήσει. Τα τελευταία χρόνια επιλέγω να περνάω μερικές μέρες στην όμορφη Αντίπαρο. Το κίνητρο ήταν πάντα η cool αίσθηση της μεγάλης παρέας, ο μαγικός πεζόδρομος που ενώνει εύκολα τα χαμογελαστά πρόσωπα με περιέργεια για νέες γνωριμίες. Δίχως άγχος: στα ίδια μέρη τρως πρωινό, στις ίδιες παραλίες θα κολυμπήσεις και στα ίδια μπαράκια θα ανταλλάξεις ενέργεια και κέφι. Μικρό το νησί, με μία βερμούδα και ένα ζευγάρι σαγιονάρες μπορείς να κινηθείς δίχως δεύτερες στιλιστικές ή άλλες σκέψεις. Τουλάχιστον έτσι ήταν το νησί όπως το είχα γνωρίσει πριν κάποια χρόνια.

Με οδηγό μου την ματιά της Ειρήνης

Όταν ξεπερνάς την ξώφαλτση και επιδερμική σχέση με ένα νησί, αρχίσεις να το ψάχνεις πιο βαθιά. Στο σημείο αυτό θα χρειαστείς βοήθεια. Ιδίως τις γεμάτες μέρες του Αυγούστου. Φέτος η ματιά της Ειρήνης ήταν ο οδηγός μου για να μπω στα εσωτερικά της Αντιπάρου. Η Ειρήνη μου διηγείται με νοσταλγία την πρώτη, δική της φορά στο νησί. Στην ατίθαση ηλικία των 16 ετών, όταν με την παρέα από το σχολείο και μία τσάντα στους ώμους βρέθηκε να κάνει διακοπές στο νησί της Πάρου. Λίγο η περιέργεια, περισσότερο όμως η βαρεμάρα των κλασικών διακοπών, πέρασαν την νεανική παρέα απέναντι, στην Αντίπαρο. Το νησί τότε φάνταζε σαν το μέρος με την απόλυτη ελευθερία: διασκέδαση, γνωριμίες, παραλίες, χρώματα και ανεμελιά σε συνδυασμούς απολαυστικούς. Από τις αξέχαστες εκείνες διακοπές η Ειρήνη μένει πιστή στην καλοκαιρινή συνάντηση με το νησί.

Στις συζητήσεις που κάνουμε συνειδητοποιώ πως τα αθώα χρόνια της Αντιπάρου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και το χειρότερο; Με ελάχιστες τύψεις. Στις βόλτες που κάνουμε παρατηρώ πως η ουσία στο τουριστικό προϊόν ενός ξεχασμένου παραδείσου έχει αλλάξει, τα λεφτά έχουν μπει πλέον σε πρώτη προτεραιότητα, η δόμηση ακολουθεί τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης – ευτυχώς όχι με γρήγορο ρυθμό -, η εστίαση σιγοπερπατάει σε μονοπάτια σουσο-γλυφαδιώτικα, οι καλοκαιρινοί επισκέπτες έρχονται έτοιμοι να περπατήσουν στον γνωστό πεζόδρομο με μοδάτα γυαλιά ηλίου, ανάλογο ντύσιμο και ταιριαστό ύφος. Τα βράδια δεν είναι ίδια, τα μπαράκια στην πλατεία έχουν διπλασιαστεί, ακούς έναν αχταρμά από μουσικές, δύσκολα θα απομονωθείς για να απολαύσεις.

Εξαιρέσεις ευτυχώς υπάρχουν, για όλους όσους τις αναζητήσουν, και κυρίως για όσους είχαν γνωρίσει το νησί τα χρόνια προηγούμενων δεκαετιών. Η όμορφη ενέργεια της Αντιπάρου δεν χάνεται. Η όμορφη αίσθηση του να γίνεσαι μέρος του νησιού εξακολουθεί να ενθουσιάζει και όποιος είναι τυχερός και το ψάξει θα γνωρίσει όμορφα πρόσωπα, θα ακούσει ωραίες ιστορίες θα ζήσει χαμογελαστές στιγμές και θα φύγει γεμάτος από το νησί.

Η βόλτα στην Αντίπαρο  με μία μονοκονδυλιά.

Με βάση μου το φιλόξενο Μπεγλέρι και την φωτογραφική μηχανή στο χέρι φτάνω μετά από ένα-δυο λεπτά στη γωνία του φαρμακείου του ευγενικού Σπύρου. Κάνοντας δεξιά κλέβω μία αγαπημένη καλημέρα και τον καλύτερο καφέ του νησιού, εκεί στην πρώτη φουντωμένη βουκαμβίλια και προχωράω στο μεγάλο ζεστό σοκάκι με προορισμό το ολικής άλεσης γεμιστό με τυρί κουλούρι στο φούρνο Ασπρονήσι.

Επόμενος προορισμός το αγαπημένο παρεάκι του SpotOne Surf Club στην παραλία της Ψαραλυκής. Ο Άκης και η Νατάσα από το 2014 έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου που αγαπάει την ενασχόληση με το σερφ, το sup, την γιόγκα, το κανό. Με ποιότητα και ειλικρίνεια σε αυτό που κάνουν, έχουν την γνώση, την υπομονή και την απαραίτητη μεταδοτικότητα που χρειάζεται για να σας μυήσουν στους κυκλαδίτικους αέρηδες, μαθαίνοντας σας την αγάπη και το σεβασμό στη φύση και τη θάλασσα ενώ την ίδια στιγμή σας παροτρύνουν να βρείτε τα δικά σας αθλητικά όρια. Φέτος η ομάδα του SpotOne μεγάλωσε. Το γνωστό σημείο συνάντησης στην πρώτη Ψαραλυκή παραμένει, αλλά το αρχηγείο του surf club μεταφέρθηκε λίγο πιο πάνω από την παραλία, σε ένα lounge νησιωτικό χώρο φτιαγμένο με μεράκι από τα παιδιά. Εκεί μπορείτε να απολαύσετε εξαιρετικό καφέ, προσεγμένα after-training ποτά, ενώ άμα πετύχετε μέρα που οργανώνεται πάρτι σας συμβουλεύω να μην το χάσετε.

Σε περίπτωση που αναζητήσετε διαφορετικό αέρα από τα αλμυρίκια και την υπέροχη θάλασσα στην πρώτη Ψαραλυκή μπορείτε να πάτε μέχρι το Σορό στο Beach House. Μοντέρνο στήσιμο παραλίας, θα σας θυμίσει ίσως Μύκονο, αλλά ο καθένας με τα γούστα του και περί ορέξεως… Εάν τελικά επιλέξετε να φάτε στο Beach House – και έχετε κλείσει τραπέζι κλπ κλπ – θα ανταμειφθείτε από τους εκπροσώπους του γνωστού αθηναϊκού Funky Nixon Restaurant.

Τελειώνοντας τη βόλτα με την Νατάσα, παραδίδω το sup στο αρχηγείο του SpotOne Surf Club και παίρνω τον δρόμο προς τα γνωστά σοκάκια. Λίγο πριν την επιστροφή στο Begleri μία γρήγορη στάση στο νεόφερτο φέτος BLENDER για έναν FITNESS χυμό ενώ αν νιώθετε έτοιμοι για όλα, ζητήστε από την χαμογελαστή Ράνια την home made απίστευτη σοκολατένια λιχουδιά. Προσοχή σε εθισμούς.

Όταν κατέβει το δυνατό φως της ημέρας το νησί αλλάζει χρώματα. Για όσους γνωρίζουν τα θετικά της χαλάρωσης μέσα από την Hatha Yoga μπορούν να αφεθούν στην διδασκαλία της Ελεάννας. Λίγο πριν τη δύση του ηλίου στη παραλία του Αγίου Σπυρίδωνα, στην προέκταση του λιμανιού της Αντιπάρου η Ελεάννα θα σας περιμένει για μία ώρα εσωτερικής χαλάρωσης, στοχασμού αλλά και τόνωσης του σώματος και πνεύματος.

Η βόλτα μας στην Αντίπαρο συνεχίζεται με ένα espresso στο Nautica, ένα από το πιο παλιά καφέ στην παραλία της Αντιπάρου. Εάν ζητήσετε γλυκό από την ευγενική Νατάσα θα σας προτείνει το σπιτικό cheese cake το οποίο προσυπογράφω ανεπιφύλακτα, ενώ οι πιο ριψοκίνδυνοι από εσάς μπορείτε να το λούσετε με μερέντα! Αξίζει τις θερμίδες του και με το παραπάνω.

Η βόλτα μας στον πεζόδρομο συνεχίζεται και η επόμενη στάση είναι το γνωστό βιβλιοπωλείο « Αρόδο » στο οποίο θα σας πρότεινα να μπείτε τόσο για την απίστευτη ποικιλία βιβλίων και συγγραμμάτων όσο και για μία κλεφτή ματιά στον κήπο του. Είναι από τις γωνιές που αξίζουν βραβείο για την προσπάθεια.

Ακόμα μία ιδιωτική προσπάθεια που αξίζει συγχαρητήρια είναι το θερινό Σινεμά Ωλύαρος. Η προσπάθεια του Γιάννη για την διατήρηση αυτής της πραγματικής όασης των σινεφίλ αξίζει έπαινο. Οι επιλογές των έργων ποιοτικές ενώ η μοναδική παράσταση αρχίζει στις 22.30 κάθε βράδυ με ελεύθερη (!) είσοδο στο κοινό. Στον φιλόξενο χώρο του Cine Oliaros μπορείτε να δείτε ταινίες όπως ο Επιθεωρητής Κάλαχαν (Dirty Harry,1971), το Casablanca (1942) και το Good bye, Lennin (2003) ή να ακούσετε live τους Χαΐνηδες.

Η επιλογή του YAM συνδυάζει όσα θα θέλατε για το βραδινό σας γεύμα: Σε έναν ποιοτικά προσεγμένο χώρο με θετική ενέργεια οι δημιουργίες του Βέλγου Bart van Capellen (γνωστός ήδη στο νησί από το La Louche) θα σας εντυπωσιάσουν. Η τραγανή σαλάτα ABC με μήλο, καρότο, παντζάρι, ραπανάκι, καρύδι και μαϊντανό και ντιπ από γιαούρτι και ξινομυζήθρα, οι ρεβυθοκεφτέδες Φαλάφελ με μπαχαρικά και ντιπ από γιαούρτι και δυόσμο, τα λινγκουίνι με σοταρισμένα κολοκυθάκια, ψημένα ντοματάκια, ελιές, σκόρδο, τριμμένα κρουτόν και παρμεζάνα ή το μπέργκερ με σιγοψημένο χοιρινό κρέας, πικάντικη μαγιονέζα και σπιτικές τηγανητές πατάτες είναι κάποια από τα πιάτα που σας προτείνουμε.

Πρώτη στάση για ποτό στο προσεγμένο Soul Sugar. Οι μουσικές επιλογές του Γιώργου ακούγονται παρέα με καλά ποτά. Όμορφα πρόσωπα κοντά στην μπάρα, ενώ αν θέλετε πιο καθιστική διασκέδαση ο κήπος του Sugar είναι φτιαγμένος για επικοινωνία και πονηρά βλέμματα. Στο πικ της βραδιάς ζητήστε από την Νατάσα ένα « Motherfucker ». Θα καταλάβετε γιατί το λένε έτσι, αρκεί να ακολουθήσετε τις οδηγίες χρήσεως.

Τελευταία στάση στο Lime. Eδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όμορφα διαφορετικά όμως. Και για αυτό έχει φροντίσει ο Σπύρος και ο Βασίλης. Τα δύο αδέρφια έχουν καταφέρει να κάνουν το Lime αναγκαίο πέρασμα, και cool στέκι. Στο Lime, ακόμα κι αν μπεις με συμβατικό κέφι, όλα θα αλλάξουν. Μουσικάρες, κοκτέιλ, εξαιρετικό σέρβις ακόμα κι όταν δεν χωράς να περάσεις. Μπράβο σε όλη την ομάδα του Λάιμ που καταφέρνουν και οργανώνουν κάθε βράδυ το καλύτερο πάρτι του νησιού.

Για την ιστορία της υπόθεσης να αναφέρουμε την αξέχαστη βραδιά με την Μαρία Παπιδάκη στο Boogaloo ενώ ας μην ξεχάσουμε και  το ιστορικό La Luna το οποίο όμως η επίσκεψη των εφοριακών της ΣΔΟΕ μας το στέρησε αφού του έδωσε 10 μέρες αναγκαστικού off.

Αντί επιλόγου

Οι παλιοί παραπονιούνται πάντα περισσότερο από τους τουρίστες. Όχι ότι δεν έχουν δίκιο. Η αλλαγή του νησιού είναι εμφανής και δεν γυρνάει πίσω σε αυτό που πολλοί από εμάς θυμούνται. Όπως κάθε τουριστικός τόπος θέλει και στην Αντίπαρο να ξεκαθαρίσουν οι ιθύνοντες την στρατηγική για το που θέλουν να πάει η όμορφη Αντίπαρος. Ας μην ξεχνάμε πως το όμορφο κυκλαδίτικο νησί στηρίζουν άνθρωποι όπως ο Τομ Χανκς, η Νία Βαρδάλος, ο Χιου Τζάκμαν, η Γούπι Γκόλντμπεργκ και πολλοί άλλοι.

Παρ’ όλα αυτά στο νησί της Αντιπάρου ακόμα μπορείς να κάνεις διακοπές με μία βερμούδα και ένα ζευγάρι σαγιονάρες.

Photos: Newsville.be