Το κόστος διαβίωσης οδηγεί τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους

Η συνεχιζόμενη ενεργειακή κρίση, σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο πληθωρισμό, έχει προκαλέσει μια κρίση κόστους ζωής για πολλούς κατοίκους του Βελγίου, η οποία οδηγεί με τη σειρά της σε έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους.

Τα καταφύγια ζώων σε όλη τη χώρα βρίσκονται σε θέση να μην μπορούν να δεχθούν άλλα ζώα, αφού όλες οι θέσεις τους είναι καλυμμένες, όπως αναφέρουν οι διαχειριστές των δομών αυτών.

Ο Gaëtan Sgualdino, διευθυντής ενός καταφυγίου στο La Louvière, στην επαρχία Hainaut, είπε ότι πριν από το 2020, ο οργανισμός λάμβανε 10-15 αιτήματα για την παράδοση ενός ζώου ετησίως.

Τώρα τα αιτήματα είναι 10-15 το μήνα.

«Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον τα μέσα να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες, πόσο μάλλον εκείνων των ζώων τους», είπε ο Sgualdino, μιλώντας σε τοπικά μέσα.

«Ως εκ τούτου, λαμβάνουμε συχνά κλήσεις από ανθρώπους που δεν μπορούν πλέον να ταΐσουν τα ζώα τους ή να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, όπως πολύ ακριβές ιατρικές θεραπείες. Μας ζητούν να τα αναλάβουμε, αλλά δεν έχουμε άλλο χώρο και το ίδιο συμβαίνει σε πολλά καταφύγια».

Ένας άλλος λόγος που τα καταφύγια είναι γεμάτα είναι επειδή οι υιοθεσίες κατοικίδιων έχουν μειωθεί απότομα με τα χρόνια.

«Η κατάσταση είναι πολύ περίπλοκη, έχουν μειωθεί κατά 40% οι υιοθεσίες στο καταφύγιό μας και άλλα καταφύγια επηρεάζονται επίσης από αυτή την τάση», σχολιάζει ο Sgualdino.

«Οι άνθρωποι διστάζουν υπερβολικά να υιοθετήσουν αυτή την εποχή του χρόνου, και δυστυχώς είναι ο μοναδικός τρόπος για να φύγει ένα ζώο από τα καταφύγια».

Η φροντίδα ενός ζώου μπορεί να είναι ακριβή για μια οικογένεια που ήδη δυσκολεύεται να πληρώσει τους βασικούς οικιακούς λογαριασμούς: η παροχή ενός σκύλου έχει εκτιμώμενο κόστος περίπου 800 ευρώ ετησίως, ενώ το αντίστοιχο ποσό για μια γάτα ανέρχεται στα 500 ευρώ.

Ο Sgualdino προτρέπει τις οικογένειες να σκεφτούν πολύ πριν επιλέξουν να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο, λέγοντας ότι για την ευθανασία που δυστυχώς λαμβάνει χώρα σε ορισμένα καταφύγια (αλλά όχι το δικό του), «κάθε φορά φταίνε άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει ένα ζώο χωρίς να το σκεφτούν».

Οι υιοθεσίες ζώων αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού – τα λεγόμενα «πανδημικά κουτάβια». Αλλά καθώς η ζωή επέστρεψε στο φυσιολογικό, πολλοί άνθρωποι βρήκαν τη φροντίδα του νέου τους ζώου πολύ ακριβή ή άβολη, κάτι που επίσης έρχεται να επιβαρύνει την τάση για εγκατάλειψη των κατοικίδιων.

Τα καταφύγια για μεγαλύτερα ζώα, όπως τα ζώα φάρμας, βλέπουν παρόμοια κατάσταση όσον αφορά τους διαθέσιμους χώρους φιλοξενίας.

Το μη κερδοσκοπικό Le rêve d’Aby δέχεται κακοποιημένα άλογα και ζώα φάρμας, όπως αγελάδες, πρόβατα, χοίρους και πουλερικά. Η διευθύντρια, Sophie Locatelli, τονίζει πως δεν έχει βιώσει ποτέ μια τέτοια κατάσταση.

«Νομίζω ότι η κρίση έχει να κάνει πολύ με αυτό, αλλά όσον αφορά τις υιοθεσίες, είναι η πρώτη φορά που δεν έχουμε δεχθεί καμία», λέει η Locatelli.

«Υπάρχει πιθανώς ένα αίσθημα φόβου στον πληθυσμό ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για την φροντίδα ενός τέτοιου ζώου, τα οποία απαιτούν μεγάλες υποδομές. Αλλά ελπίζω ότι αυτός ο φόβος θα εξαφανιστεί και τα ζώα μας θα βρουν ένα σπίτι».