Στις 20 Ιουλίου 2017, στους πρόποδες του Atomium, γιορτάστηκε η αναγνώριση της βελγικής κουλτούρας των friterie ως μέρος της άυλης κληρονομιάς του Βελγίου. Από αυτό το βήμα, μέχρι να αναγνωριστούν κι από την Unesco, απέχουμε πολύ.
Οι friterie, τα κιόσκια δηλαδή που σερβίρουν τηγανητή πατάτα σε όλη τη χώρα, είναι μια εικόνα τόσο οικεία, ακόμα και για έναν απλό επισκέπτη του Βελγίου. Η Φλαμανδική Κοινότητα αναγνώρισε ως κομμάτι της βελγικής κουλτούρας τον «θεσμό» αυτόν, το 2014, ενώ η Ομοσπονδία Βαλλονίας-Βρυξελλών έπραξε το ίδιο, λίγο αργότερα, το 2016. Την άνοιξη του 2017 ήρθε η σειρά της γερμανόφωνης κοινότητας και της Περιφέρειας των Βρυξελλών. Αυτές οι τέσσερις οντότητες μπορούν με τη σειρά τους να υποβάλλουν φάκελο στην Unesco κάθε δύο χρόνια, ώστε να αναγνωριστεί και σε παγκόμσιο επίπεδο. Πλην όμως, καμία τέτοια κίνηση δεν έχει γίνει…. Ακόμα.
Προώθηση του περιφερειακού και όχι του εθνικού πολιτισμού
Κατά τη γνώμη του Bernard Lefèvre, προέδρου της Εθνικής Ένωσης των Frituristes (Unafri), οι friterie (ή fritkot στα φλαμανδικά) θα αποτελούσαν ένα… βελγικό προϊόν όπου καθεμία από τις Κοινότητες ή τις Περιφέρειες της χώρας μάλλον επιδιώκει να αναδείξει τα δικά της στοιχεία κληρονομιάς. «Αναρωτιέμαι: υπάρχει ακόμα τρόπος να φέρουμε μια μέρα στην Unesco έναν φάκελο που αντιπροσωπεύει ολόκληρο το Βέλγιο;» σχολιάζει ο κ. Lefèvre.
Από την πλευρά της διοίκησης των Βρυξελλών, επιβεβαιώνεται ότι οι Βρυξέλλες δεν θέλουν να είναι ο χαμένος της υπόθεσης. Η Περιφέρεια θα μπορούσε να προτείνει τον φάκελο στην Unesco, αλλά γιατί να είναι η μόνη ομοσπονδιακή οντότητα που θα το πράξει και έτσι να χάσει την ευκαιρία να παρουσιάσει έναν φάκελο για την τοπική κληρονομιά; Έτσι, τον Δεκέμβριο του 2019, η Περιφέρεια των Βρυξελλών εισήγαγε το Ommegang στην Unesco, ενώ άλλες υποθέσεις βρίσκονται σε εκκρεμότητα, όπως για παράδειγμα τα μεγάλα event, το φεστιβάλ του tapis de fleurs ή ακόμα και τα zwanze και οι διάλεκτοι των Βρυξελλών. Δεν γνωρίζουμε τι γίνεται με ορισμένα -πράγματι- ενθικά προϊόντα, όπως τα κόμικ ή η σοκολάτα.
Η μπίρα πάντως είναι αναγνωρισμένη από την Unesco
Κι αν δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τη σοκολάτα, ξέρουμε για την μπίρα. Η βελγική κουλτούρα της ζυθοποιίας καταχωρήθηκε ως άυλη κληρονομιά στις 30 Νοεμβρίου 2016. «Η μπίρα ήρθε λίγο τυχαία, όταν η γερμανόφωνη κοινότητα δεν είχε τίποτα στο τραπέζι», λέει ο πρόεδρος της Unafri.
«Στο Βέλγιο, έχουμε κάνει τέχνη το να μην πουλάμε τον εαυτό μας. Δεν σκέφτομαι μόνο τις friterie αλλά κι άλλα όμορφα πράγματα που έχουμε κοινά, όπως η σοκολάτα, και τα οποία δεν μπορούμε να αναδείξουμε», προσθέτει ο κ. Lefèvre, ο οποίος φτάνει στο σημείο να μιλάει για «θεσμοποιημένη αυτοκαταστροφή»!
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Θα αναγνωριστούν άραγε οι friterie από την UNESCO; Όχι και τόσο σίγουρο…"