Οι πολυεθνικές συμμορίες του Βελγίου και οι εγκληματικές μαφίες της Ελλάδας

Σύμφωνα με στοιχεία της Europol αλλά και με βάση την έκθεση που παρουσίασε προ ημερών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ιταλός ευρωβουλευτής Salvatore Iacolino (εισηγητής της ειδικής επιτροπής του Κοινοβουλίου για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος στην ΕΕ), σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση δραστηριοποιούνται περίπου 3.600 συμμορίες, από τις οποίες το 70% αποτελείται από μέλη διαφόρων εθνικοτήτων της Ευρώπης και μόλις το 20% είναι αμιγώς «εθνικές» συμμορίες.

Οι «μαφίες» κάθε ευρωπαϊκής χώρας (όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται οι συμμορίες) έχουν πλέον «διεθνή» χαρακτήρα και ελάχιστες παραμένουν παραδοσιακά «εθνικές». Για παράδειγμα, οι ισχυρές Ιταλικές μαφίες εξακολουθούν να συγκροτούνται από μέλη ιταλικής καταγωγής. Αυτό συμβαίνει με τη Ντράνγκετα (Καλαβρία), την Κόζα Νόστρα (Σικελία), την Καμόρα (Νάπολι) και την Ουνιτά (Απουλία).

Αντίθετα, σε κράτη όπως η Γερμανία, οι ισχυρές εγκληματικές οργανώσεις της χώρας, δεν ελέγχονται από Γερμανούς, αλλά κυρίως από Τούρκους και Ρώσους. Η ίδια πολυεθνικότητα ισχύει και σε σχέση με τις εγκληματικές οργανώσεις που δρουν στο Βέλγιο, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Πορτογαλία, όπου -σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η εφημερίδα “Diario de Noticias”- δρουν συμμορίες με μέλη από 60 διαφορετικές εθνικότητες.

Με αφορμή την έκθεση της Europol και το report για το οργανωμένο έγκλημα στην Ευρώπη, που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρουσιάζουμε παρακάτω κάποια στοιχεία για την εγκληματική δράση στην Ελλάδα και στο Βέλγιο, που σίγουρα δεν δίνουν την πλήρη εικόνα, αλλά μπορεί να είναι ενδεικτικά, σε σχέση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει ορισμένες φορές το έγκλημα στις χώρες αυτές. Έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου, έγκλημα οικονομικό αλλά εσχάτως και έγκλημα που κινείται μέχρι τα όρια της πολιτικής ζωής.

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΒΕΛΓΙΟΥ,
ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΛΟΠΗ 4.000 IPHONES

Το Βέλγιο, είναι ίσως το μόνο κράτος της Ευρώπης, όπου η πρωτεύουσα (Βρυξέλλες) δεν εμφανίζεται ως έδρα των ισχυρών εγκληματικών οργανώσεων που δρουν στη χώρα. Οι λόγοι προφανείς και σχετίζονται με τα ιδιαίτερα μέτρα ασφάλειας, λόγω του διεθνούς χαρακτήρα της πόλης. Παρ΄όλα αυτά, οι συμμορίες του trafficking γυναικών, της πορνείας, της διακίνησης ναρκωτικών κλπ δεν είναι αδρανείς και συχνά απασχολούν έντονα τις διωκτικές αρχές. Πρόκειται για συμμορίες που απαρτίζονται από κακοποιούς Βέλγους, Γάλλους, Τούρκους, Αλβανούς, Ασιάτες, Αφρικανούς, Ρώσους, αραβικής καταγωγής, προερχόμενους από χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης, Ιταλούς, ακόμη και Έλληνες.

Σύμφωνα με στοιχεία που κατά καιρούς βγαίνουν στη δημοσιότητα, “βάσεις” των εγκληματικών οργανώσεων που δρουν στο Βέλγιο είναι κυρίως, η Αμβέρσα στον βορρά, η Λιέγη και το Σαρλερουά στο νότο. Στις περιοχές αυτές, βελγικές αλλά και πολυεθνικές συμμορίες, έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν τη δική τους “ιστορία”.

Τα διαμάντια δείχνουν να είναι ο μεγάλος στόχος πολλών εγκληματικών οργανώσεων. Πρόσφατο (Φεβρουάριος 2013) είναι το περιστατικό της κλοπής διαμαντιών από την Αμβέρσα, αξίας 50 εκατομμυρίων ευρώ, την ώρα που φορτώνονταν σε ελβετικό αεροπλάνο, στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Η κλοπή εξακολουθεί να παραμένει ανεξιχνίαστη.

Η Αμβέρσα όμως δεν έχει μόνο διαμάντια. Τον Νοέμβριο του 2009, στο λιμάνι της πόλης  σημειώθηκε η μεγαλύτερη κλοπή κινητών τηλεφώνων iphone στην ιστορία, όταν άγνωστοι (ακόμη) έκλεψαν από αποθήκη, περίπου 4.000 συσκευές, που προορίζονταν για εταιρεία κινητής τηλεφωνίας του Βελγίου.

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΒΕΛΓΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΕΡΟΓΚΑ ΛΥΤΡΑ

Η περιοχή της Λιέγης θεωρείται η “έδρα” του σχεδόν “θρυλικού” Βέλγου αρχινονού Marcel Habran, μια ιδιότυπη και εμβληματική προσωπικότητα, που οι εφημερίδες αποκάλεσαν  ως…“ le patriarche du banditisme belge” (πατριάρχη του βελγικού εγκλήματος).

Μια χαρακτηριστική περίπτωση “πολυεθνικής” συμμορίας, με “ιδιαίτερη” δράση στο Βέλγιο, ήταν  και η περίπτωση της “συμμορίας του Patrick Haemers”. Η συμμορία πήρε το όνομά της, από τον  Patrick Haemers, τον Βέλγο αρχηγό της. Έχοντας ως βασικούς συνεργάτες, κυρίως άτομα αλβανικής καταγωγής, έγινε γνωστή κυρίως για την απαγωγή του πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου Paul Vanden Boeynants (τον είχε απαγάγει για σχεδόν ένα μήνα, από τις 14 Ιανουαρίου 1989). Ο Vanden Boeynants απελευθερώθηκε μετά την καταβολή άγνωστου ποσού λύτρων (υπολογίζονται μεταξύ 30 και 60 εκατομμυρίων βελγικών φράγκων), ενώ ο Haemers συνελήφθη λίγο μετά στη Βραζιλία. Η συμμορία έγινε διάσημη και για τις κινηματογραφικές αποδράσεις της, από τις βελγικές φυλακές, ενώ ο αρχηγός της, τον Μάιο του 1993 βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του, στις φυλακές του Forest.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ “ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟΥ”

Όμως, δεν είναι πάντα γνωστή η ταυτότητα των συμμοριών. Για παράδειγμα, το 2011, εμφανίστηκε στο Βέλγιο, μια συμμορία ανδρών και γυναικών, ο επικεφαλής της οποίας εμφανίζονταν συνεχώς με στιλιστικές επιλογές, όμοιες με αυτές του κινηματογραφικού ήρωα Tony Montana, από την ταινία Scareface (ο Σημαδεμένος). Η συμμορία ονομάστηκε αμέσως “Scarface-bende” και έδρασε με βίαιες ληστείες ξενοδοχείων, κοσμηματοπωλείων και άλλων καταστημάτων, κυρίως στο Βέλγιο (Mechelen, Wavre, Lede, Walhain) αλλά και στην Ολλανδία (Άμστερνταμ, Ρότερνταμ). Η δράση της συμμορίας ποτέ δεν εξιχνιάστηκε. Λέγεται πως έχουν συλληφθεί μεμονωμένα μέλη της συμμορίας, που ουδέποτε ομολόγησαν τη συμμετοχή τους σ΄αυτήν και εικάζεται ότι κάποια μέλη της διέφυγαν εκτός Βελγίου, με πιθανότερο προορισμό το Μαρόκο.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Στην Ελλάδα, αντίθετα με το Βέλγιο, η βάση των εγκληματικών οργανώσεων είναι η πρωτεύουσα Αθήνα. Εκεί, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, δρουν 8 μεγάλες συμμορίες, με πολλά παρακλάδια. Αποτελούνται κυρίως από Έλληνες αλλά και Αλβανούς, κατά περίπτωση από Ρώσους και Γεωργιανούς και σπανιότερα από άλλες εθνικότητες. Διακινούν ναρκωτικά και λαθραία, “πωλούν” προστασία (από μεγάλα κέντρα διασκέδασης μέχρι κυλικεία περίπτερα και λαϊκές αγορές), διακινούν γυναίκες σε κυκλώματα πορνείας, κάνουν ληστείες, εκτελούν συμβόλαια θανάτου κλπ

Οι συμμορίες αυτές, σύμφωνα με στοιχεία που βλέπουν κατά καιρούς τη δημοσιότητα, είναι:

-Μια μεγάλη συμμορία, με πολλά παρακλάδια, που ελέγχει το κέντρο της Αθήνας.

-Μια το ίδιο μεγάλη, που δραστηριοποιείται στις Αχαρνές, στην Πετρούπολη, στον Ασπρόπυργο μέχρι στα ευρύτερα βόρεια.

-Δύο, που κυριαρχούν στις περιοχές Ηλιούπολης, Γλυφάδας, στα πέριξ και προς νότια και στην παραλιακή.

-Δύο επίσης, που ελέγχουν κυρίως τη Δυτική Αττική.

-Δύο, που θεωρούνται σχεδόν αμιγώς ελληνικές, ελέγχουν την περιοχή του Πειραιά.

Παρακλάδια όλων αυτών των συμμοριών, φθάνουν μέχρι Λουτράκι, Κόρινθο, Πάτρα και Αγρίνιο, ενώ ξεχωριστές είναι οι εγκληματικές ομάδες που δρουν στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της ελληνικής επαρχίας.

Πρόκειται για συμμορίες που έχουν ιεραρχία, συνεργάζονται και συχνά και αλληλοεξοντώνονται. Την τριετία 2006-2009 θεωρείται πως έγινε μια μεγάλη ανακατάταξη στις ηγετικές ομάδες τους, με την είσοδο και πολλών μη Ελλήνων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σημειωθούν εκείνη την περίοδο, συνολικά 19 δολοφονίες νονών της αθηναικής νύχτας.

Η “ΕΤΑΙΡΕΙΑ” ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΚΑΙ Η “ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΑ” ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Περιπτώσεις με δράσεις συμμοριών και συνδικάτων εγκλήματος, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, και στην επαρχία, υπάρχουν δεκάδες. Οι περισσότερες έχουν να επιδείξουν τα “κλασικά” του κοινού ποινικού εγκλήματος. Κάποιες όμως ξεχωρίζουν, όπως δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που εμφανίστηκαν πριν από χρόνια, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

Στην Αθήνα, το 1987, ένας δικηγόρος, πρώην Δήμαρχος, οικογενειάρχης, πατέρας τριών παιδιών, πλήρως ανταποκρινόμενος στο τυπικό κοινωνικό στερεότυπο του -υπεράνω πάσης υποψίας – επιτυχημένου πολίτη, “ίδρυσε”  μια ιδιόρρυθμη και ανατριχιαστική “Εταιρεία Δολοφόνων”. Εντόπιζε ευκατάστατους ηλικιωμένους χωρίς συγγενείς, πλαστογραφούσε διαθήκες ή εξασφάλιζε την εμπιστοσύνη τους και στη συνέχεια τους δολοφωνούσε για να καρπωθεί τις περιουσίες τους. Αποκαλύφθηκαν όταν ερευνήθηκε ο θάνατος ενός 84χρονου εφοπλιστή, που άφησε όλη την περιουσία του, σε ανθρώπους που δεν γνώριζε. Οι δολοφόνοι ισχυρίσθηκαν ότι χάριζαν τα χρήματα στους φτωχούς και ο ιδρυτής της “Εταιρείας” είπε στο δικαστήριο ότι “αν υπήρχαν 100 τέτοιες εταιρείες δολοφόνων, η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη”.

Στη Θεσσαλονίκη, μόλις πέρυσι (2012), εξαρθρώθηκε μια “κοινοπραξία εκβιαστών” που εγκληματούσε επί χρόνια. Η δράση της έληξε με τη σύλληψη 53 προσώπων. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, την αποτελούσαν πρόσωπα πέραν πάσης υποψίας και ερευνούνται γύρω από αυτήν, τοκογλυφίες, εκβιασμοί, απειλές ακόμη και αυτοκτονίες επιχειρηματιών της Θεσσαλονίκης. Επι πλέον ελέγχεται και η σχέση της με ύποπτες καταθέσεις εκατομμυρίων στην Ελβετία.

Η ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ “ΚΑΜΠΟΥ” ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΕ
ΝΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕΙ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΜΕ ΚΟΚΑ

Σε σχέση με τις συμμορίες που δρουν στην ελληνική επαρχία, μια από τις πιο χαρακτηριστικές είναι και η ιστορία της “μαφίας του κάμπου”, που δρούσε πριν από χρόνια, με έδρα τη Λάρισα. Εξαρθρώθηκε τον Ιούλιο του 2011 και ήταν ένα πραγματικό συνδικάτο εγκλήματος. Την οργάνωση φέρεται να διοικούσε ένας 60χρονος, ενώ σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος 220 ατόμων. Η δράση της συμμορίας είχε να κάνει κυρίως με διακίνηση ναρκωτικών, πορνεία και εκβιασμούς. Ακούστηκε τότε πως όλα ξεκίνησαν όταν “βαρώνοι της κόκας” σκότωσαν το παιδί του αρχηγού της συμμορίας. Κι αυτός για εκδίκηση έβαλε σκοπό της ζωής του να “πλημμυρίσει με κόκα” τη Θεσσαλία…

ΞΕΠΛΥΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕΣΩ ΔΕΛΤΙΩΝ ΠΡΟΠΟ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΟΣ

Ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό των εγκληματικών οργανώσεων της Ελλάδας είναι το ξέπλυμα μαύρου χρήματος μέσω του νόμιμου τζόγου. Έχει αποδειχθεί από δικογραφίες, ότι συμμορίες νομιμοποιούν το μαύρο χρήμα τους, εξαγοράζοντας κερδισμένα δελτία στοιχήματος, ΠΡΟΠΟ, κερδισμένα λαχεία και κερδισμένα δελτία άλλων τυχερών παιγνιδιών.

Κατηγορούμενος ως επικεφαλής μεγάλης συμμορίας που δρούσε στη Θεσσαλονίκη, εμφανίστηκε να είναι κάτοχος 2.053 τέτοιων τυχερών δελτίων, μέσα σε 2 χρόνια. Οπως αναφερόταν στο κατηγορητήριο, είχε στήσει “βιομηχανία” εξεύρεσης και αγοράς δελτίων ΠΡΟΠΟ, ΚΙΝΟ, Στοιχήματος, λαχείων κ.λπ. για να νομιμοποιεί τεράστια ποσά από εκβιασμούς και τοκογλυφία. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, εμφανίζονταν να “παίζει” και να “κερδίζει” όχι απλώς την ίδια ημέρα αλλά και την ίδια ώρα, σε 3 και 4 περιοχές της Ελλάδας.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Η εγκληματική δραστηριότητα συμμοριών, που κινείται στα όρια της πολιτικής ζωής, είναι ένα νέο στοιχείο που απασχολεί τις χώρες της Ευρώπης.

Στη Γερμανία, η συμμορία της νεοναζιστικής οργάνωσης NSU, αποδείχθηκε πως ήταν πίσω από τις δολοφονίες, μιας Γερμανίδας αστυνομικού και εννέα (9) μεταναστών (8 Τούρκοι και ένας Έλληνας), που εκτελέστηκαν κατά την περίοδο 2000-2007 και θεωρείται ότι είχε ανάμειξη σε βομβιστικές επιθέσεις και απόπειρες εμπρησμού σε περιοχές μεταναστών στην Κολωνία καθώς και σε 15 ληστείες τραπεζών.

Στην Ελλάδα, βουλευτές και στελέχη της οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” συνελήφθησαν πρόσφατα και είναι πλέον αντιμέτωποι με κατηγορίες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Εμπλέκονται σε ανθρωποκτονίες, απόπειρες ανθρωποκτονιών, εκβιασμούς, επιθέσεις και άλλες αξιόποινες πράξεις -εκτός της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης- όπως είναι αυτές του ξεπλύματος “βρώμικου χρήματος” και της δωροδοκίας. Το πόρισμα των εισαγγελικών αρχών, περιγράφει τη δομή και τη δράση της “Χρυσής Αυγής”, ως “εγκληματική οργάνωση, παραστρατιωτικού-ναζιστικού τύπου”, που δραστηριοποιείται εδώ και 26 χρόνια (από το 1987) και κατάφερε να αποκτήσει μέχρι και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στο Βέλγιο, είναι συνεχής η επιφυλακή των αρχών, για τη δράση εγκληματικών οργανώσεων που ενδέχεται να συνδέονται με την πολιτική τρομοκρατία. Τον Νοέμβριο του 2010 έγιναν συλλήψεις 10 ατόμων, ως ύποπτα για τρομοκρατική επίθεση, στο Βέλγιο (Αμβέρσα), στην Ολλανδία και στη Γερμανία. Η έρευνα διεξήχθη στο πλαίσιο μιας “έρευνας γύρω από τη διεθνή τρομοκρατία του τζιχάντ”, σε σπίτια στις τρεις χώρες. Οι συλληφθέντες κατάγονταν από το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Ρωσία και το Μαρόκο.

Τον Οκτώβριο του 2012 (πέρυσι) οι βελγικές αρχές συνέλαβαν άλλα επτά άτομα, με την υποψία πως στρατολογούσαν νεαρούς μουσουλμάνους προκειμένου να ενωθούν με ισλαμιστές μαχητές που δρουν στην Αφρική. Η έρευνα άρχισε όταν ένας Βέλγος πολίτης κρατήθηκε στα σύνορα της Σομαλίας (τον Αύγουστο του 2012) και διαπιστώθηκε πως ήθελε να προσχωρήσει στους αντάρτες της οργάνωσης “Αλ Σεμπάμπ” που δρά στη Σομαλία και συνδέεται με την Αλ Κάιντα. Οι συλληφθέντες, με καταγωγή από την Αφρική και το Μαρόκο κι ενός Βέλγου πολίτη, έγιναν έπειτα από έρευνες σε σπίτια σε πολλές περιοχές των Βρυξελλών.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η δικογραφία εξετάζει το ενδεχόμενο να συνδέονται και με το κοινό έγκλημα, προκειμένου να χρηματοδοτούν τις άλλες “δραστηριότητές” τους.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η επιρροή των πολιτικών εξελίξεων στο έγκλημα είναι εμφανής και σε σχέση με την οικονομική κρίση. Η οικονομική κρίση, είναι το νέο δεδομένο που επηρρεάζει τη δράση των εγκληματικών οργανώσεων στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την έρευνα της Europol, οι εμφανιζόμενες στην Ευρώπη νέες εγκληματικές ομάδες εκμεταλλεύονται την κρίση και περιλαμβάνουν πλέον στις δράσεις τους, οικονομικά εγκλήματα και εγκλήματα στον κυβερνοχώρο.

Υπάρχει επίσης η πεποίθηση ότι η οικονομική κρίση, τροφοδοτεί και άλλα εγκλήματα στην ευρωπαϊκή επικράτεια, οδηγώντας σε αυξημένη ροπή στη διαφθορά, ανθρώπους σε καίριες θέσεις στο δημόσιο τομέα, ιδίως σε χώρες όπου έχουν γίνει μεγάλες μειώσεις στο μισθό.

Οι εγκληματικές οργανώσεις της Ευρώπης, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, «δεν προσδιορίζονται πλέον από την εθνικότητά τους ή κάποια συγκεκριμένη ειδικότητα» παρά δρουν διασυνοριακά και έχουν ως στόχο τους, κάθε έγκλημα για «το μέγιστο κέρδος με το ελάχιστο ρίσκο».

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΓΙΝΕ ΔΙΑΣΥΝΟΡΙΑΚΟ ΚΑΙ “ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟ”

Αυτή η διασυνοριακή “κυκλοφορία” των εγκληματικών οργανώσεων, αποδείχθηκε μια ακόμη φορά και με την προ ημερών σύλληψη στην Ολλανδία, του Φραντσέσκο Νίρτα, ενός από τους πλέον καταζητούμενους φυγάδες Ιταλούς κακοποιούς κι ένα από τα “αφεντικά” της Ντράνγκετα, της μαφίας της Καλαβρίας. Την επιχείρηση της σύλληψής του, έκαναν στελέχη της αστυνομίας του Ρέτζο Καλάμπρια, του Μιλάνου και της Ολλανδίας, υπό τον συντονισμό της Interpol.

Ένα άλλο “αφεντικό” ιταλικής μαφίας, αυτή τη φορά ο καταζητούμενος Ντομένικο Ρανκαντόρε, της “Κόζα Νόστρα, συνελήφθη τον Αύγουστο στο Λονδίνο, με μια παρόμοια επιχείρηση. Και στις δύο περιπτώσεις, η δράση των διωκτικών αρχών βασίστηκε στη διακρατική συνεργασία. Με απόλυτη επιτυχία.

Το έγκλημα στην Ευρώπη εξελίσσεται. Οι εποχές άλλαξαν και μαζί τους άλλαξαν και οι συμμορίες, ακόμη και οι μαφίες, που έπαψαν να είναι σαν αυτές που μας δείχνει το Hollywood, αν ήταν έτσι ποτέ. Το οργανωμένο έγκλημα, είναι πλέον ένα κοινό πανευρωπαϊκό πρόβλημα, γι΄αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσω μιας πανευρωπαϊκής λύσης.

Στο πλαίσιο αυτό, η μεγαλύτερη πρόκληση για την  Ευρώπη, είναι να αναπτύξει μια πραγματική συνεργασία μεταξύ των κρατών της, αλλά και των αστυνομικών – δικαστικών και άλλων αρμόδιων αρχών τους. Και βέβαια, πρέπει να υπάρξει ένα ενιαίο νομικό πλαίσιο, πρέπει οι ποινές που επιβάλλονται σε ένα ευρωπαϊκό κράτος να ισχύουν σε όλα. Η πρόσφατη έκθεση που παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (από τον ειδικό εισηγητή, ευρωβουλευτή Salvatore Iacolino) δείχνει τον δρόμο. Αρκεί, η περιγραφή της διαδρομής, να μη μείνει στα χαρτιά.