Συλλογή υπογραφών ενάντια στο άνοιγμα του νέου μουσείου του Le Chat

Περισσότερα από 3.000 τάσσονται κατά του σχεδίου της Περιφέρειας των Βρυξελλών για την δημιουργία ενός νέου μουσείου αφιερωμένου στον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων Le Chat. Το -κατά κύριο λόγο γυάλινο- κτίριο θα βρίσκεται μεταξύ της Experience Brussels και του Bozar, με την είσοδό του να βρίσκεται στην Rue Royale.

Την περασμένη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι η άδεια ανέγερσης για το νέο μουσείο έχει εγκριθεί. Το κόστος ανέγερσης του μουσείου ανέρχεται στα 14 εκατ. ευρώ και θα είναι μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, μεταξύ της Περιφέρειας και του δημιουργού του Le Chat, Philippe Geluck, ο οποίος έχει βρει επενδυτές για το έργο.

Δύο βρυξελλιώτες καλλιτέχνες -ωστόσο- έχουν αντίθετη άποψη και υπέβαλαν μια αναφορά κατά της χρηματοδότησης από την Περιφέρεια ενός μουσείου, το οποίο όπως λένε είναι «αφιερωμένο σε έναν χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων που δεν λέει τίποτα στους ξένους επισκέπτες, ενώ δεν έχει να προσφέρει πολλά στον πολιτιστικό ιστό των Βρυξελλών».

«Οι Βρυξέλλες δεν διαθέτουν μουσείο Σύγχρονης ή Μοντέρνας Τέχνης, που θα άξιζε», δήλωσε η Sandrine Morgante στην La Dernière Heure. «Εκατοντάδες έργα τέχνης φυλάσσονται σε αποθήκες και δεν εκτίθενται λόγω έλλειψης χώρου. Και τώρα ξαφνικά διατίθενται εκατομμύρια ευρώ για ένα έργο που δεν θεωρούμε ότι προάγει τον πολιτισμό».

Η Morgante ξεκίνησε την συλλογή υπογραφών μαζί με τον συνάδελφο της καλλιτέχνη, Denis De Rudder. «Πιστεύουμε ότι οι αρχές των Βρυξελλών δημιουργούν ένα κακό συνδυασμό τουρισμού και πολιτισμού», είπε. «Σίγουρα δεν είναι ασφαλές στοίχημα ότι το Le Chat θα προσελκύσει τουρίστες στην πρωτεύουσα. Ένα φιλόδοξο μουσείο Σύγχρονης Τέχνης θα είχε περισσότερο νόημα».

Το ζευγάρι ξεκίνησε την συλλογή υπογραφών ως ανοιχτή επιστολή στον υπουργό-πρόεδρο των Βρυξελλών, Rudi Vervoort. Έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής πάνω από 3.000 υπογραφές, «πολύ περισσότερες από ό, τι περιμέναμε», σχολιάζει η Morgante.

Στην αναφορά τους, οι δύο καλλιτέχνες σημειώνουν ότι δεν βάλλονται εναντίον του κόμικ, αισθάνονται όμως ότι χάνει τη δυναμική του σε ένα περιβάλλον όπως είναι ένα μουσείο. Αμφισβητούν επίσης τη συμμετοχή του Geluck στο έργο.

«Ένας εικονογράφος που αναπαράγει το ίδιο σχέδιο επ” άπειρον και αλλάζει απλώς το κείμενο κάθε φορά, δεν χρειάζεται ένα δημόσιο κτίριο για να τονώσει το Εγώ του. Υπάρχουν και άλλα μέρη πιο κατάλληλα για αυτού του είδους την αυτοπροώθηση».