Κορυφώνοντας την καμπάνια του για το δικαίωμα ψήφου των Αφροαμερικανών, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ οργανώνει το 1965 μια μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας στη Σέλμα της Αλαμπάμα. Όταν εκείνη καταστέλλεται βίαια, επιχειρεί να την επαναλάβει με ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή. Καλοσκηνοθετημένο, ουμανιστικό, χολιγουντιανής κοπής ιστορικό χρονικό, βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού και υποψήφιο για δύο Όσκαρ.
Πρώτη μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή, η οποία έχει ως βασικό ήρωά της τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το «Selma» συναντά τον διάσημο ακτιβιστή λίγο προτού βραβευτεί με το Νόμπελ ειρήνης το 1964, αποφασισμένο να εντείνει τον αγώνα του για το δικαίωμα των Αφροαμερικανών να ψηφίζουν ελεύθερα, κάτι που στις πολιτείες του Νότου δεν είχε ακόμη επί της ουσίας κατοχυρωθεί. Βλέποντας πως ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον είναι διστακτικός στο να προωθήσει το σχετικό νόμο, ο Κινγκ αποφασίζει να οργανώσει πορεία διαμαρτυρίας στη Σέλμα της Αλαμπάμα, σχέδιο στο οποίο ο ρατσιστής κυβερνήτης της πολιτείας, ο τοπικός σερίφης και πολλοί λευκοί κάτοικοι εναντιώνονται με βίαιο τρόπο.
Πρόκειται για ένα τυπικό βιογραφικό χρονικό που εστιάζει στην κορύφωση των διεκδικήσεων της αμερικανικής μαύρης κοινότητας στη δεκαετία του ’60, προσπαθώντας παράλληλα να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του διασημότερου ηγέτη της. Ενός θαρραλέου αγωνιστή με κοινωνικό όραμα αλλά και ανθρώπινες αδυναμίες. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ της ταινίας είναι δηλαδή ένας all American hero, ο οποίος έχει τα διλήμματά και τις στιγμές της αμφιβολίας του, έχει όμως κι ένα σπουδαίο πολιτικό ένστικτο (θυμηθείτε τον «Λίνκολν» του Σπίλμπεργκ ): ξέρει πότε να κάνει δύο βήματα μπρος κι ένα πίσω, πότε να διεκδικεί με πάθος και πότε να υποχωρεί με σοφία.
Από εκεί και πέρα, η προσεγμένη παραγωγή φροντίζει για μια πειστική ανασύσταση εποχής, η ντοκιμαντερίστρια Άβα ΝτιΒερνέ για μια αφηγηματικά στρωτή αναβίωση των αληθινών περιστατικών και ο υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Ντέιβιντ Ογέλοουο («Interstellar», «Ο Μπάτλερ» ) να ενσαρκώσει με συγκρατημένο πάθος και σώφρονα αποφασιστικότητα μία από τις εμβληματικότερες ιστορικές φιγούρες του 20ού αιώνα. Σαν μια μεγάλου διαμετρήματος τηλεταινία «based on a true story», το φιλμ τελικά εκπληρώνει επαγγελματικά τη στρατευμένη ουμανιστική αποστολή του και κερδίζει δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, καλύτερης ταινίας και τραγουδιού, με το γκόσπελ-χιπ χοπ «Glory» των Τζον Λέτζεντ και Common να είναι δικαίως φαβορί για το χρυσό αγαλματάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Selma"