Η εκρηκτική ζωή μιας σεξοβόμβας.

Αν δεν ήμουν το Ερωτικό Αντικείμενο του Πόθου των αρσενικών της κάθε κληρονομικής, τρομοκρατικώς εξουσιαστικής Οργάνωσης, θα ήμουν μια άσημη, ξεκούμπωτη Κατίγκω. 

Σεντόνια; Από στάχτες percale.
Δαντελωτά dessous; Ξεσκισμένα από ωστικό κύμα..
Κορμί; Τattoo από κορδίτη σε 50.000 κορμιά τα τελευταία 40 χρόνια.
Ανδρικά, γυναικεία, παιδικά. Όλα τα μεγέθη. Μεγάλη ποικιλία Προσφορών στο υπόγειο.

Δεδομένου ότι η έκρηξη είναι συνώνυμη του σεξ, το ηφαιστειακό σμίξιμο των γονέων μου ήταν ένα διονυσιακό όργιο:
Σάτυροι, Σειληνοί, Ερωτίλοι, Νύμφες, Μαινάδες, Αφροδίτες, Διόνυσοι.
O Cavaliere πάντως, σε συνέντευξή του στην «La Repubblica» αρνήθηκε συμμετοχή στο όργιο.

Διαποτισμένος ο πατήρ μου από το Αρχαίο Σεξ Αθάνατο ήρθε εις βόμβαν κοινωνίαν κι έκρουζε ως Πάνας στη μάννα μου: «Τι ποιώ σε, ώ μήτερ μου…;». «Με…χειροβομβίζεις, Κούρε μου…».
Σπερματοζωάρια Napalm, γενιά της νάφθας -συστατικό του υγρού πυρός-  διονυσιακώς μπουρδουκλωμένα με ωάρια Πυρίτιδας, το γένος Μπαρούτη. Τυχόν αποτυχία στην εκπυρσοκρότηση, επιβάλλει σπερματοδιάγραμμα στον άνθρακα (όρα τερματικός σταθμός Αιγάλεω).

Μοιρώθηκα μια σεξοΜπόμπα στην αγκαλιά επιδέξιων Πολιτικών. Αναρχικών Πρωταγωνιστών.
Η Λευκή Τρομοκρατία κατόπιν Συμφωνίας Βαρκίζης, μου μεταλαμπάδευσε τους πολιτικούς προβληματισμούς της ΚΑΙ τους οργασμούς της. Φιλοσοφούσα εκρηκτικώς σε σκηνικά τύπου Δικαστικά boudoirs Θέμιδας, Εφορειακούς Ναούς, Υπουργεία-Αλχημεία στατιστικών στοιχείων, δουλεμένα πισωβελονιά, για έμπα κι έβγα στη Ζώνη κατά το δοκούν. Stylistes με έντυναν. Τα έχω γδυθεί όλα. Πυροκροτητή  βραδύκαυστο φυτίλι από φτερά και πούπουλα Victoriα Secret. Περόνη με ροζ και μαύρη δαντέλα Agent Provocateur. Εναυσματικό πώμα με τελείωμα μεταξωτό ροκοκό Βillet Doux. Γόμωση Passionata.

Εκπλήρωνα κάθε φαντασίωση πελάτη-τρομοκράτη.
Christof Michael Wackernagel, Φράξια-Κόκκινος Στρατός. Αρσενικός Άνχελος Μέρκελος. Σ’έχει αναφλέξει …πυραυλικώς πριν καν σ’ακουμπήσει. Renato Cursio, Brigate Rosse. Λάμπρος Φούντας, Επαναστατικός Πυρήνας. Sean Mac Stiofain, IRA. Εκρήγνυκα 22 φορές από αντιεξουσιαστική libido. Ο Βοno (U2) σε μια μεταμεσονύχτια ροζ επικοινωνία μας, μου αφιέρωσε το Sunday Bloody Sunday. Doku Umarov, aéroport Domodedovo. Mε δύο μαύρους η Ιουλία; Με δύο άραβες εγώ, Bin Laden και Ayman al-Zawahiri. 

Μια ακτιβίστρια hardcore, εξτρεμιστικών πολιτικών Β-movies.
Κι η πολιτική ένα σκληρό πορνό είναι.

Απαγορευμένη για ενήλικες άνω των 18 που δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν το εργαλείο τους.
Μπαγάσικα εντούτοις, τρυπώνουν στην αίθουσα πολιτικής προβολής και τότε γίνεται….της Ελλάδας η Κρίση….
Διότι το όργανον της Πολιτικής απαιτεί γενναιότητα, λογική, έντιμες συνδιαλλαγές, έλεγχο απολαύσεων κι όχι ξεφτίδια από τη δόξα και την επιτυχία της εξουσίας. Ο Σωκράτης τη μόρφωση δεν την όριζε ως συσσώρευση γνώσεων αλλά ως τρόπο συμπεριφοράς.

Στο σκρίνιο, η χλωρίς κι η πανίς των Festivals:
 Χρυσοί Άρκτοι, Λιοντάρια, Φοίνικες,  Αλέξανδροι. Το βραβείο της Βουλής των Ελλήνων «Ανθρώπινες Αξίες» στο Μίμη. Ο Πυγμαλίων μου. Όπως ο Πλωρίτης για τη Δανδουλάκη. Μ’έπαιρνε στην αγκαλιά του, έσκιζε τη négligé περόνη μου, απήγγειλε λιγουλάκι Comédie Humaine de Balzac και ρομαντικά με ρουκέτιαζε με τον πυροσωλήνα του. Αbsolutely άψογος.

Με θύματα-κομπάρσους τρίτης διαλογής. Που ΔενΜαςΕνδιαφέρουνΚιΑνΠεθάνουν.

Lisa Minelli, Dita Von Teese κι Εγώ. Αρχιέρειες. Cabaret Bourlesque. Γιάφκα της Πάτμου 34. Έχω χύσει πολύ. Μα πάρα πολύ. Ιδρώτα και αίμα. Να δοκιμάζω 100 φορές τον ωρολογιακό πυροκροτητή κουβαλώντας τα toys μου! Μάσκες, αφροδισιακές κρέμες, κομμουνιστικώς κόκκινα εσώρουχα, νεοναζιστικώς μαύρες, δερμάτινες μπόττες, μαστίγια βελούδινα, Dildo, δαχτυλίδια, μάρσιποι του έρωτα! Κι όλα αυτά πριν το show μου, που παίρνω το μπάνιο μου σ’ένα τεράστιο ποτήρι σαμπάνιας. Και μετά!
Ξεράθηκα στα μπράτσα του Ξηρού. Όχι του Rocco Siffredi. Με πασσάρανε… Όλοι οι «ένστολοι» στο λιμάνι.  Γνώριζαν την τεστοστερονική μου ανάφλεξη. Η αλήθεια είναι ότι, Ποτέ, Κανένας, δεν αγνοούσε Première μου. Ερχόντουσαν όλοι με ρεπούμπλικα, γυαλιά Greta Garbo και τα συναφή ως ξεδοντιάρικα γερόντια σ’erotic cinema της Πλ.Καραϊσκάκη.

Ως αγνή κι άδολη, μεταπολιτευόμενη παιδούλα, με οδήγησαν σε Κρίση. Προσωπική και Χρεωστική.
«Θέλεις να σώσεις το κορμί σου; Ξεπούλησέ το».

Ένα Sex Toy εκφοβισμού ήμουν στα χέρια Διεθνών Νόμιμων Τρομοκρατών. Και Ευρωπαϊκών Συμφερόντων.
Ένα βοήθημα ικανοποίησης εξουσιαστικών φιλοδοξιών μέσω αντιεξουσιαστικής πάλης.

Μου άλλαζαν όνομα και σχήμα ανάλογα με τη μορφή ηδονής που ήθελαν να λάβουν. Κι οι Τρεις τους. Με τηλεδιασκέψεις βρυξελλιώτικες τύπου SexShopOnline.GR, OLA4U3:
Άλλοτε αυνανιστήριο πολυποίκιλου μεγέθους ιδανικό για αυτούς που θέλουν να κάτσουν πάνω σε έδρανα Βουλής.
Άλλοτε ανάγλυφος Vibrateur  πατριωτικών συνειδήσεων.
Δονίζοντας το συναίσθημα, έπρεπε να κρατώ αποχαυνωμένους τους εραστές-πολίτες μέσα στην πλάνη της πρότερης, έντιμης Ιστορίας. Η ύπαρξη της αφέντρας-εξουσίας προϋποθέτει λαό. Κι ο λαός θέλει το opium του. Χειραγώγησης και υπνωτισμού. Κοντολογίς, ένα σημείο πολιτιστικής αναφοράς:
Μια Ιστορία. Μια τσίπα. Ένα φιλότιμο.
Που τα εγείρεις και τα αφήνεις πάντα σε δόνηση. Σε ηδονική μέθη. Για να κάνει η άπατρις, ξετσίπωτη κι αφιλότιμη Εξουσία ανενόχλητα τις μπαμπεσιές της.
Άλλοτε fetich τύπου Doggy style. Σαν την Ιlse Koch, τη «σκύλα του Βουκουρεστίου με το ματίγιο», να τους δίνω ξυλιές, μαλακά, στα «μαλακά μόρια». Με το βελούδινο μαστίγιο του καταναλωτισμού. Ολοκληρωτικού αποχαυνωτισμού. Χιμαιρικός πλούτος για να μη βλέπεις, στα τέσσερα που σ’έχουν, ότι τίποτα απ΄όλον αυτόν τον πλούτο δεν πήγε στην Παιδεία, στις λακκούβες των δρόμων, στον Πολιτισμό της καθημερινότητας και στην ταφή των χωματερών. Τουλάχιστον.

Βάσει της θεωρίας «Το Δόγμα του Σοκ»(*), παρέδιδα, με το αζημίωτο παρακαλώ, νεκροζώντανα, άβουλα πλάσματα, απνευστί στους σπασμούς των Spreads.
Και μετά για το φιλί της Ζωής στους…. Διεθνοσωτήρες. Σε ρυθμό cha-cha-λικίων και bossa-nova-χώστα. O Guido Westerwelle τοποθετήθηκε: Φτάνει πια η specula με το @gr

Πόσα στιχάκια του Καβάφη πρέπει να πουλήσω για να ξεχρεωθώ;
Πόσα μάρμαρα της Λίνδου;
Πόσες ραψωδίες;

Πού είναι οι συντεχνιακοί συνδικαλιστές να οργανώσουν τον κόσμο, όπως τον παλιό καλό καιρό, για να μην πάει κανείς να πληρώσει το Φόρο;
Πειθήνια ο λαός πληρώνει. Και ο εθνικο-ευρωπαϊκός τοκογλύφος εισπράττει.
Ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά….

… και καλήν ψηφοφορίαν- απολογίαν την επί την φοβερού βήματος της Βουλής γεγονότος. 

Γιατί πάλι θα με στριμώξουν διπολικά οι δοσίλογοι στις εκλογές. Για να τρομοκρατηθώ.
-Τάλαντον ή τάλιρον; Οβολός ή γρόσσι; Μνα ή κωνσταντινάτο;
-Οτιδήποτε. Αρκεί να μην πουλήσω το σπίτι μου από μία έως τέσσερις λίρες στους ευρωμαυραγορίτες , όπως έγινε στην κατοχή που «αγοράσθηκαν» 140.000 σπίτια σε αυτή την τιμή….
Γιατί εγώ θα πρέπει να ζήσω.
Κι αυτοί έχουν στόχο να τα πάρουν όσο-όσο.

Για το καλό μου. Όλοι με διεκδίκησαν.
Για το καλό μου. ΕΥΠ, Στρατός, Παρακράτος.
Για το καλό μου. Όταν μου είπαν ότι με περίμεναν 300. Έτοιμοι για όλα. Και με λεφτά. Στα εξωτερικά.
Για το καλό μου. «Ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου, πήρε ανάποδες στροφές…».
Για το καλό μου.

Κάθε ταινία έχει το δικό της τρελλό.Έτσι κι εγώ. Μια τρελλή-τρελλή σεξοβόμβα!
Ανάπηρη πια αλλά με δική μου εταιρεία πολιτικής παραγωγής.
“Σύριζα Το Ξύριζα Productions” κομματοπρόσωπη Ε.Π.Ε .
Με την ευγενή κομματική χορηγεία των προφυλακτικών «Πύρ(κ)αυλος».
Ο Ιsidoros χορηγεί άλλην.

Με δύο ταινίες στα σκαριά:
«Κόντρα ξύρισμα της Κοινοβουλευτικής Κληρονομικής Δημοκρατίας» και
«Μόνο, βαθύ, ελληνικό λαρρύγγι ξερνά»: Ασυνειδησία πολιτική, Απατρία δοσιλογική, Ασελγεία υπουργική, Ευθανασία εργατική, Α-παιδεία πολιτισμική, Αναξιοκρατία κοινωνική.

Ο Υπουργός μού γύρισε την πλάτη, σηκώθηκε, ρεύτηκε, περδεύτηκε, τά’ξυσε, αφόδευσε γρηγόρως λύνοντας ένα σταυρολεξο-νομοσχέδιο, σκουπίσθηκε, δεν ξεβγάλθηκε, σηκώθηκε, δεν έπλυνε τα χέρια του, ντύθηκε και μου είπε «ντύσου, μας περιμένουν στη Βουλή». Χωρίς καν να μου’χει κάνει ένα «διάβασμα», ένα «πέρασμα», έστω… μια politically correct «one-night-stand-ξεπέτα».

Σκαλί κομμωτηρίου. Μπουρδουκλώνομαι πάνω σε βελέντζες, σελοφάν, μπακαβάδες. Η Άστεγη από κάτω. Πάνω σε τρεις ενωμένες μαξιλάρες καναπέ. Για το κορμί της ρε γαμώτο! Η ίδια που είδα χθες στο τρόλεϋ, γερμένη πάνω στο μπόγο της. Η ακίνητη περιουσία της. Κι η κινητή ζωή της.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2. Υπουργοί και βουλευτές enflambés. Έξι βενιζελικές υπογραφές. Μας πήραν τα σώβρακα. Καταζητούνται τα «μεσογειακά περιεχόμενά» τους. Ένας θρύλος λέει ότι τα κούρσεψαν το 1453. Συλλείτουργο. Ποτέ οι Ενετοί δεν έστειλαν τα πλοία. Η Δυτική Εξουσία. Γιατί τους μπαίναμε πολύ, 4.500 χρόνια έως τότε, π.Χ+μ.Χ, πάει πολύ….

Επέζησε πολέμων, εμφυλίων, μεγάλωσε παιδιά κι εγγόνια, τους δούλεψε, τους ψήφισε, αρρώστησε, ξαναστήθηκε, διακονιάρης στη Λαϊκή να παζαρεύει το ραδίκι. Το ΙΚΑ δε φτάνει. Του το’φάγαν μπαμπέσικα.
Η χούφτα μου στη χούφτα ενός παππού του ’30. Κρατιόμαστε.
Η Φτώχεια κι ο (οικονομικός) πόλεμος (ξανα) φέρνει κοντά τους ανθρώπους.

Οι Τρίχες μπορούν να περιμένουν.

Τι περιμένεις;
=============================================
(*) «Το Δόγμα του Σοκ» (Τhe Shock Doctrine) της Naomi Klein