Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καταδίκασε τον τρόπο με τον οποίο η περίφημη εργασιακή ευελιξία αποτελεί ένα πρόσχημα για υποχρέωση σε προσωρινής μορφής εργασίες και αρνητική εκμετάλλευση μοντέλων τα οποία αντί να δίνουν περισσότερη εργασία επιβάλλουν περιορισμό των κοινωνικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, υποαπασχόληση και αβεβαιότητα για το μέλλον.
Η κα Ράπτη αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στους «τζόμπερς», τον νέο χαρακτηρισμό σημαντικού μέρους νέων εργαζομένων, οι οποίοι αντιμέτωποι με τις αβέβαιες συνθήκες εργασίας, υποχρεώνονται να αποδεχθούν την υποαπασχόληση ως την νέα εργασιακή πραγματικότητα. και ρώτησε τον Επίτροπο αν «αυτής της μορφής η εργασία αποτελεί για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το μοντέλο του μέλλοντος» και «αν οι νέοι, οι οποίοι μάλιστα είναι περισσότερο μορφωμένοι και διαθέτουν περισσότερες δεξιότητες πρέπει να ξεχάσουν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αν δεν θέλουν να καταλήξουν στην ανεργία».
Ο Λάζλο Άντορ, απαντώντας στην κα Ράπτη υπογράμμισε ότι έχει επίγνωση των συνεπειών της κρίσης, ιδιαίτερα στους νέους και τόνισε πως πρέπει να βρεθούν οι καλύτερες μορφές ευελιξίας. Απαραίτητη για κάτι τέτοιο όμως είναι και η συνεργασία των κοινωνικών εταίρων και των εργαζόμενων σε όλα τα επίπεδα, από τις επιχειρήσεις έως κάθε εργασιακό κλάδο. Ο Επίτροπος τόνισε πως «χωρίς ευελιξία δεν υπάρχει ανταγωνιστικότητα» αλλά πως οι σωστές μορφές ευελιξίας μπορούν να δημιουργήσουν και νέες εργασιακές ευκαιρίες, υπογραμμίζοντας ωστόσο την ανάγκη διαφύλαξης των κοινωνικών δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, προσαρμοσμένου όμως στη νέα κατάσταση που προκύπτει από την οικονομική κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "Η Υποαπασχόληση το Νέο Εργασιακό Μοντέλο;"