Πωλείται Θάνατος έναντι Ζωής

Μαγιάτικο φονικό στο Κέντρο της Αθήνας. Η Ελλάδα της διπλανής πόρτας κολυμπά σε μια λίμνη αίματος. Η λίμνη Αχερουσία μετακόμισε Γ΄Σεπτεμβρίου και Ηπείρου γωνία.

 ‘Ενας Έλληνας της διπλανής πόρτας χαρίζει, με βία, τη ζωή του σε τρεις αλλοδαπούς, κοινωνικά, νεκρούς.

Πριν φύγει για το Μαιευτήριο όπου και θα βιντεοσκοπούσε τη γέννηση του τέταρτου παιδιού του.
Το Σύμπαν σκηνοθέτησε μια Σύμπτωση.
Κανένα βραβείο ανθρώπινης επινόησης δε θα μπορούσε ποτέ να την επιβραβεύσει στο Ύψος του ωμού και στυγερού ρεαλισμού της.

Η καρωτίδα του 44χρονου καταξιωμένου επαγγελματία, πατέρα τριών ήδη παιδιών, θανόντα πατέρα ενός δεύτερου παιδιού από την τωρινή σύζυγό του, ελληνοϊταλίδας ιατρού πνευμονολόγου, είναι «συντριβάνι ζωής» για τρεις παραβατικούς μετανάστες που ψάχνουν μιαν…έξοδο κινδύνου.
 Ή όχι;
Και η μαννούλα-λεχώνα, τραγική φιγούρα της Ειρωνείας.
Που, εις το όνομα του Ιπποκράτειου ‘Ορκου της, γιατρεύει….άρρωστες ζωές.
Στήνει καρτέρι στο θάνατο, που φωλιάζει στα πλεμόνια των ασθενών της και τον κοροϊδεύει.
Υψώνει τοίχο μεταξύ ζωής και…αιώνιας ζωής.
Και ορίζεται από το ίδιο το Σύμπαν, να γιορτάζει διπλά γεννέθλια κάθε 10 του Μάη.
Και τη Ζωή Και το Θάνατο.
Και τη γέννηση της κορούλας της και τη δολοφονία του συζύγου της.

Πόσα βραβεία θα έπαιρνε ένα τέτοιο σενάριο;
Για πόση ώρα οι θιασώτες θα φώναζαν « encore ! » χειροκροτώντας όρθιοι αυτήν την ταινία;
Πόσους θανάτους αξίζει μια ζωή;
Πόσες ζωές αξίζει ένας θάνατος;
Πόσο κρατάει το ταξίδι στο μετρό, μια ζωή, δυο ζωές; Αναρωτιόμουν σήμερα.
Ακριβώς τόσες ζωές, όσες χρειάζονται για να εξαργυρώσεις το εισιτήριο του 1,40ευρώ για το ταξίδι επιστροφής στην πραγματικότητα.
Οι αλλοδαποί, οικονομικοί μετανάστες τον «έσφαξαν σαν κριάρι» για ένα τσαντάκι. Που περιείχε μια κάμερα.
Μια κάμερα, διαβατήριο επιμήκυνσης, της δικής τους ζωής. Οι αλλοδαποί παραβατικοί πέρασαν στην Ελλάδα για να ζήσουν και να επιζήσουν. Εις βάρος της ίδιας της ζωής. Όχι της δικής των αλλά του άτυχου Μανώλη σήμερα, του καθημερινού Κυριάκου χθες, του συνταξιούχου Σίμου προχθές, της ηλικιωμένης Μαρίτσας αύριο και της νεοαφιχθείσας φοιτήτριας Φιλίτσας μεθαύριο.
Άπειρα τα ονόματα, οι επιθέσεις, οι αγριεμένοι για ζωή και για να «φαν μια ζωή» μετανάστες.

Μπήκα στο τρόλεϋ Νο 5 για τα Πατήσια του …Ιράκ, Ιράν, Πακιστάν, Magrèbe, Άφρικα κι όλες οι συναφείς χώρες και μου σηκώθηκε η τρίχα οδόφραγμα !!! Λες να κρατούσα τη χειρολαβή που λίγο πριν μπορεί να κράταγε το χέρι με το …μαχαίρι;
Και είναι γνωστό για τα χέρια του εκάστοτε δολοφόνου:
Το χέρι, που κλωτσά -ίσως και κατά λάθος- μια σφαίρα στα πισινά ενός φονικού όπλου θα καλοπέσει σε ποινή σε σχέση με το χέρι με το μαχαίρι που έμπηξε, έστριψε και με ιδιαίτερη πίεση διαπέρασε στιβάδες δέρματος προκαλώντας έναν ακαριαίο μεν, αλλά αργό και οδυνηρό θάνατο. Σκληρό και ωμό, ωσάν ωμό κρέας.
Καλά τι σόι surréalisme είναι αυτός;
Πέρα από κάθε σύνορο και διασύνορο ανθρώπινης λογικής, κράτους, παρακράτους, ηπείρου και πλανήτη.

Καλά. Είμαστε καλά; Ή τα μυαλά μας είναι απλωμένα για στέγνωμα;
Αμπελοφιλοσοφούμε την décadence ενός δίκαιου, δημοκρατικού, ασφαλούς Κράτους; Λογοπαιγνούμε πάνω στην απροστάτευτη «Προστασία του Πολίτη»;
Βαρύγδουπος τίτλος Υπουργείου που επιπλέει σαν φελλός και σκατό στην επιφάνεια της Ασφάλειας του Πολίτη.
Δε λέω. Υπάρχουν και εύσχημες σελίδες στην ιστορία του. Όπως η σύλληψη των τριών Χαρόντων στο «Χασάπικο του Ρέντη».
Για την τιμή των Όπλων της Ομάδας ΔΙΑΣ. Εtaprès ? Όλα τα υπόλοιπα….συμβαίνοντα συμβάντα;

Το δάχτυλο δείχνει παντελή απουσία συναρμόδιων φορέων και αλληλοακύρωση νόμων. ‘Ελλειψη εύρυθμης δημόσιας διοίκησης.
Το μυαλό αναρωτιέται: Ακόμη κι αν χαράξουμε την αρτιότερη μεταναστευτική πολιτική, Ποιος θα την εφαρμόσει;
 Έχομε μερτικό στο φονικό….

Στη λιμνούλα αίματος, όμως, του Εσφαγμένου, άμοιρου Μανώλη βούτηξε τα χεράκια της και η European Union μας.
Αυτά τα μακρυά, απαλά δάχτυλα πιανίστα, με τις ελεύθερες, βιρτουόζικες κινήσεις στο χώρο της Οικονομίας συγκράτησαν και υποβοήθησαν το μαχαίρι που κέντησε ύπουλα, στο λαιμό και στο σβέρκο, του έρμαιου στην τύχη του, έλληνα, τις μαχαιριές.

Ανθρώπινη η Σύμβαση της Γενεύης, το 1951, περί προστασίας προσφύγων. Μέριμνα της Ε. Ε. αποτελεί ο έλεγχος και η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών προς τις Ευρωπαϊκές χώρες.

Η Ελλάδα είναι μεγάλο πορτόνι εισόδου. Το Σχέδιο Δράσης όμως της Ένωσης, που χάραξε πολιτικές και μέτρα για την λαθρομετανάστευση, αποδείχθηκε αναποτελεσματικό.

Ανθρωπινότερη η Συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ (Κανονισμός 343/03). Ως προς το Όλον Πρόβλημα. Ιησουϊτική. Ευλογητική για τα γένια των υπολοίπων «26 παπάδων». Ως προς το Μερικόν. Πρωτολογίς, αρμόδια χώρα εξέτασης των αιτημάτων διεθνούς προστασίας είναι η πρώτη χώρα καταγραφής του αιτήματος αυτού.
Δευτερολογίς, η Κερκόπορτα της Ε.Ε., η κουκλίτσα Ελλαδίτσα μας ορίστηκε να είναι η κατεξοχήν χώρα καταγραφής των αιτημάτων αυτών και να θεωρείται ως αρμόδια χώρα εξέτασής τους, από όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε.
Η FRONTEX καλά το πάει το γράμμα της τεχνογνωσίας περί φύλαξης συνόρων. Αλλά πρέπει και να το παραδώσει τούτο…. β ο η θ ώ ν τ α ς ουσιατικά και καίρια.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ θάνατος.
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ζωή.
ΚΑΤΑΖΗΤΕΙΤΑΙ η ταμπακιέρα.
ΠΛΗΡΩΝΩ όσο-όσο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ εντός. Τηλ. Επικ.: 0030