Ποια ήταν η Isala Van Diest, που ένας δρόμος στις Βρυξέλλες φέρει το όνομά της;

Η Isala Van Diest είναι μια από τις σπάνιες γυναίκες που έχει δώσει το όνομά της σε έναν δρόμο των Βρυξελλών. Για τον σημερινό αναγνώστη, αλλά και κάτοικο της πόλης ακόμα, αυτό το όνομα μπορεί να μην λέει πολλά, όμως η Isala Van Diest ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο. Ήταν, στην πραγματικότητα, στα τέλη του 19ου αιώνα, η πρώτη γυναίκα γιατρός στο Βέλγιο και η πρώτη Βελγίδα ακαδημαϊκός.

Η Isala Van Diest γεννήθηκε το 1842 στη Λουβαίνη, σε μια προοδευτική οικογένεια. Ο πατέρας της υπήρξε ένας πολύ ανοιχτόμυαλος χειρουργός και η μητέρα του συμμετείχε σε φεμινιστικές οργανώσεις. Οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Isala ήταν και η ίδια πιστή φεμινίστρια. Όπως και ο πατέρας της, σκέφτηκε να γίνει γιατρός. Για να το πετύχει έπρεπε να πάει στην Ελβετία, γιατί στο Βέλγιο, ως γυναίκα, δεν της επέτρεπαν τότε να σπουδάσει ιατρική.

Αποφοίτησε εκεί το 1879 και έτσι έγινε η πρώτη Βελγίδα που πήρε πανεπιστημιακό πτυχίο. Στη συνέχεια εργάστηκε για δύο χρόνια ως γιατρός στην Αγγλία, όπου η ιδέα της γυναίκας γιατρού ήταν ήδη πιο αποδεκτή.

Πίσω στο Βέλγιο, το δίπλωμά της δεν αναγνωρίστηκε και έπρεπε να δώσει επιπλέον εξετάσεις. Για να το κάνει αυτό, χρειάστηκε να εγγραφεί στο ULB, ήδη ανοιχτό στις γυναίκες από το 1880. Η Isala Van Diest ολοκλήρωσε τις σπουδές της εκεί με επιτυχία, αλλά στη συνέχεια προέκυψε ένα νέο πρόβλημα: οι γυναίκες δεν είχαν ακόμη εξουσιοδοτηθεί να ασκήσουν το επάγγελμα του γιατρού στο Βέλγιο. Χρειάστηκε ένα βασιλικό διάταγμα το 1884 για να της επιτραπεί να ανοίξει το δικό της ιατρείο στις Βρυξέλλες. Ήταν τότε 42 ετών. Κάτι που την καθιστά την πρώτη αλλά και τη μοναδική γυναίκα που ασκεί το ιατρικό επάγγελμα στη χώρα. Μόλις το 1890 οι γυναίκες απέκτησαν μόνιμη πρόσβαση σε επαγγέλματα όπως αυτά του γιατρού ή του φαρμακοποιού.

Αντιμέτωπη με τις προκαταλήψεις

Το 1884, η Isala Van Diest εντάχθηκε στην οργάνωση Le Refuge των Βρυξελλών ως γιατρός, ένα καταφύγιο για πρώην ιερόδουλες και την καταπολέμηση της πορνείας και της εμπορίας γυναικών. Στη συνέχεια, οι εγκαταστάσεις της βρίσκονταν στη Chaussée de Vleurgat, στο Ixelles.

Δύο χρόνια αργότερα, άνοιξε το δικό της ιατρείο στις Βρυξέλλες, όχι όμως χωρίς δυσκολίες. Αν και έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, έπρεπε αυτή τη φορά να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις των ασθενών και των συναδέλφων της. Γι” αυτό, αρχικά, περιέθαλψε κυρίως ξένους ασθενείς, όπως Βρετανούς και Αμερικανούς, που δεν αισθάνονταν κάποια έκπληξη από την παρουσία γυναίκας γιατρού.

Η Isala Van Diest συνέχισε να ασκεί το επάγγελμά της μέχρι που αντιμετώπισε προβλήματα υγείας σε ηλικία 60 ετών. Σταδιακά έχασε την όρασή της και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Knokke. Όλο αυτό το διάστημα, συνέχισε να μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών και ίδρυσε τη Βελγική Ένωση για τα Δικαιώματα των Γυναικών το 1892 με τη Marie Popelin, την πρώτη Βελγίδα που πήρε πτυχίο νομικής.

Πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 1916 στο Knokke, σε ηλικία 72 ετών.

Ένας δρόμος φέρει το όνομά του κοντά στο Tour et Taxis

Η Isala Van Diest και η Marie Popelin εμφανίζονται μαζί σε ένα αναμνηστικό κέρμα των δύο ευρώ που εκδόθηκε το 2011 από την Εθνική Τράπεζα του Βελγίου για τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Τελικά το 2020, όταν δημιουργήθηκε μια νέα συνοικία των Βρυξελλών στον πρώην βιομηχανικό χώρο του Tour et Taxis, ένας δρόμος ονομάστηκε Isala Van Diest. Αν περνάτε από εκεί, σκεφτείτε το δρόμο που άνοιξε για πολλές γυναίκες, όντας η πρώτη γυναίκα γιατρός στο Βέλγιο.