Οι κινηματογραφικές προτάσεις της εβδομάδας, στις Βρυξέλλες

Η κινηματογραφική σεζόν έχει ήδη αρχίσει, ωστόσο τώρα είναι η περίοδος που αρχίζουν και βγαίνουν στις αίθουσες τα δυνατά χαρτιά της χρονιάς. Φυσικά, όπως συμβαίνει συνήθως -για τέχνη μιλάμε, άλλωστε- δεν είναι όλες οι ταινίες αριστουργήματα, ούτε όμως και αποτυχίες. Ας δούμε, λοιπόν, τέσσερις συν μια επιλογές για αυτή την εβδομάδα, σταχυολογημένες από την καλύτερη προς την….λιγότερο καλή, για την δική σας ευκολία. Η τελική κρίση, έγκειται ούτως ή άλλως στον θεατή.

4) A new kind of wilderness: Μια όμορφη ουτοπία

Μακριά από τη βοή του κόσμου, στην αγκαλιά των σκιερών δασών της Νορβηγίας, η Μαρία κι ο Νικ μεγαλώνουν τα τέσσερα παιδιά τους σε αρμονία με τη φύση, αναζητώντας μια πιο ουσιαστική ζωή, σε ήσυχους ρυθμούς. Όμως ο ξαφνικός θάνατος της Μαρίας θα ανατρέψει την οικογενειακή γαλήνη και θα τους φέρει αντιμέτωπους με καινούριες προκλήσεις, η μεγαλύτερη από τις οποίες θα είναι η αναπόφευκτη επιστροφή τους στον «πολιτισμό». Το ντοκιμαντέρ της Σίλιε Έβενσμου Γιάκομπσεν (που γνωρίσαμε με το εξαιρετικό Η πίστη και βουνά κινεί) μας μεταμορφώνει σε μέλη της οικογένειας και μας κάνει κοινωνούς της τρυφερότητας, της αγάπης, αλλά και του πόνου που βιώνει αυτή στα σπλάχνα της. Μέσα από τις καινούργιες δοκιμασίες αλλά και τις ειδυλλιακές στιγμές του παρελθόντος που είχε καταγράψει με την κάμερά της η φωτογράφος Μαρία, η ταινία εξετάζει με ευαισθησία και διορατικότητα τους δεσμούς που ενώνουν και τη διαχείριση της απώλειας, την εύθραυστη σχέση μας με τη φύση και την ευθύνη μας απέναντι στον πλανήτη, σε μια ταινία που είναι την ίδια στιγμή αφοπλιστικά απλή και εξαιρετικά σύνθετη.

Ντοκιμαντέρ (2024). Σκηνοθεσία: Silje Evensmo Jacobsen – 84′

3) Sterben (Πεθαίνοντας): Ένα δυνατό έργο

Sterben σημαίνει «να πεθάνεις» στα γερμανικά. Είναι επίσης ο τίτλος ενός μουσικού έργου που ο Τομ κάνει πρόβες με την ορχήστρα του, που συνέθεσε ο φίλος του Μπέρναρντ, ένα εύθραυστο και καταθλιπτικό ον. Μεταξύ του πατέρα του που πάσχει από άνοια, της μητέρας του καταδικασμένης από καρκίνο, της αδερφής του που αυτοκτονεί σιγά σιγά με αλκοόλ, ο Τομ (εξαιρετικός στο ρόλο ο Lars Eidinger) συνεχίζει να δημιουργεί ομορφιά ό,τι κι αν συμβεί και παρά τις τρομερές αποκαλύψεις που θα του κάνει η μητέρα του. Ο Matthias Glasner έχει κάνει κεφάλαιο την ταινία του την οποία κατασκευάζει σαν παζλ, πολλαπλασιάζοντας τις γωνίες θέασης μέχρι να αποκτήσει την πλήρη εικόνα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Φυσικά, η ταινία διαρκεί τρεις ώρες, αλλά πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, του θανάτου, της αγάπης και της οικογένειας χωρίς να αφιερώσουμε χρόνο; Πρόκειται για ένα δυνατό, βαθύ έργο, τα αποτελέσματα του οποίου διαρκούν πολύ μετά τους τίτλους τέλους.

Δράμα. Σκηνοθεσία Matthias Glasner. Με τους Lars Eidinger, Corinna Harchouf, Lilith Stangenberg – 183’.

2) Dahomey: Η ψυχή των αγαλμάτων

Η ανεξαρτησία των αποικισμένων λαών απαιτεί επίσης την επιστροφή της περιουσίας που τους έκλεψαν. Στην αρχή του Dahomey, η Mati Diop δίνει φωνή σε ένα έργο που επιστρέφει στη χώρα. Αφηγείται τη μεγάλη νύχτα που πέρασε μακριά από τις ρίζες του, μακριά από την ιστορία του. Γύρω από αυτό το άγαλμα, οι χειρονομίες είναι αργές και ακριβείς, προετοιμάζεται για ένα ταξίδι προς την ήπειρο από την οποία ξεριζώθηκε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα. Αλλά η Mati Diop δεν δίνει φωνή μόνο σε αυτούς τους θησαυρούς που ήταν αδρανείς στο Μουσείο Quai Branly, αγαπητό στον δημιουργό του, Πρόεδρο Jacques Chirac, λάτρη των «πρωτόγονων τεχνών». Οργάνωσε μια συζήτηση μεταξύ φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Abomey-Calavi.

Οι λέξεις που απελευθερώθηκαν έτσι δείχνουν σε ποιο βαθμό η νέα γενιά αναζητά μια ταυτότητα που είχε κλαπεί πριν από εκατό και πλέον χρόνια. Το Dahomey μας υπενθυμίζει: η Δύση οφείλει ένα χρέος προς την αφρικανική ήπειρο. Δείχνει επίσης πώς οι νέοι διψούν να διεκδικήσουν ξανά την ιστορία τους, διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να χτίσουν το μέλλον τους. Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, ένα ποιητικό δοκίμιο για τη βίαιη αρπαγή των αρχαιοτήτων της Δαχομέης από τη Γαλλία και τον θριαμβευτικό επαναπατρισμό τους στο σημερινό Μπενίν. Μια οικουμενική αντι-αποκιοκρατική ιστορία με ολοφάνερες αναλογίες με την περιπέτεια των δικών μας μαρμάρων του Παρθενώνα. Θυμίζουμε πως η ταινία απέσπασε την Χρυσή Άρκτο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

Ντοκιμαντέρ. Σκηνοθεσία: Μάτι Ντιόπ. Με τους Gildas Adannou, Habib Ahandessi, Joséa Guedje – 68’.

1) Fireband: το τέλος του Κυανοπώγωνα 

Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Karim Aïnouz (βλ. την εκπληκτική The Invisible Life of Euridice Gusmão) ρίχνει μια σύγχρονη ματιά σε μια ιστορική φιγούρα που ήταν εδώ και πολύ καιρό αόρατη: την Αικατερίνη Παρ (Catherine Paar), τελευταία και έκτη σύζυγο του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου του 8ου (1491-1509). -υπεύθυνου για την εκτέλεση δύο πρώην συζύγων του, της Άννας Μπολέιν και της Κάθριν Χάουαρντ. Στην Αικατερίνη Παρ ο Ερρίκος βρήκε κάτι σαν το δάσκαλό του, αφού η ελεύθερη, αναρχική φύση της, υπήρξε καταλύτης για τη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στην Εκκλησία και το παλάτι (είχε διαταραχθεί ανεπανόρθωτα, όταν η Εκκλησία αρνήθηκε να επικυρώσει το πρώτο διαζύγιο του Ερρίκου) αλλά και για το ανάστημα που για πρώτη φορά σήκωσε γυναίκα, κερδίζοντας όχι χωρίς τίμημα τη ζωή της.

Αλλά είναι ο Τζουντ Λο, μεταμορφωμένος για τον ρόλο του γερασμένου και ανίκανου βασιλιά, παχύσαρκος και πάσχοντας από τρομερά έλκη στα πόδια του, που σαρώνει την ταινία, πριν την κουβαλήσει με μια ανάσα και ένα τέλος που πιστοποιείται ως μη ιστορικό. αλλά που κάνει το στομάχι κάποιου να δεθεί στην ετοιμοθάνατη πατριαρχία.

Δράμα. Σκηνοθεσία: Karim Aïnouz. Με τους Alicia Vikander, Jude Law, Eddie Marsan – 120’.

Bonus: Emmanuelle, η επιστροφή της ερωτικής ταινίας

Ξεχάστε όλα όσα γνωρίζετε για την Εμμανουέλα. Ξεχάστε την καρέκλα από μπαμπού και τις απαλές εικόνες σοφτ πορνό της ταινίας του 1974. Το κλασικό ερωτικό δράμα επιστρέφει, 50 χρόνια μετά, με ένα ριμέικ που έχει απογοητεύσει κοινό και κριτικούς, αφού προφανώς και η σημερινή ταινία δεν είναι κάτι αντίστοιχο αυτής του 1974.

Στη νέα της έκδοση, σε σκηνοθεσία της Audrey Diwan και με πρωταγωνίστρια τη Γαλλίδα ηθοποιό, Noemie Merlant, η ταινία παρουσιάζει μια αναθεωρημένη ιστορία της σεξουαλικής αφύπνισης της ηρωίδας. Αν αξίζει να τη δείτε; Εσείς θα αποφασίσετε.

Ερωτική. Σκηνοθεσία: Audrey Diwan. Με τους Noémie Merlant, Will Sharpe, Chacha Huang, Naomi Watts – 107’.