Ο Λόρκα, ο Νταλί και ο… «Ματωμένος Γάμος»

Αν πιστέψουμε στο ότι “οι παρέες γράφουν ιστορία” τότε ένα από τα κλασικότερα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν, είναι μια παρέα που δημιουργήθηκε μεταξύ του 1922 και του 1923 στη φοιτητική εστία «Ρεζιντένθια ντε Εστουντιάντες» του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης. Εκεί συναντήθηκαν, ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο σκηνοθέτης Λουίς Μπονιουέλ κι ο ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί.

Οι τρεις τους, δημιούργησαν μια παρέα που για πολλά χρόνια έμεινε αχώριστη και για τον οποία γράφτηκαν και λέχθηκαν πολλά. Μια παρέα που επηρέασε σημαντικά και τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες. Κι αυτό φάνηκε ιδιαίτερα μεταξύ του Λόρκα και του Νταλί, ειδικά όταν ανάμεσά τους μπήκε και ο έρωτας. Όπως εκείνα τα ποιήματα που έγραψε ο Λόρκα, οι στίχοι των οποίων ξεχειλίζουν από ανεκπλήρωτο πόθο (π.χ. το ποίημα “Ωδή στον Σαλβαδόρ Νταλί”), όπως εκείνα που ζωγράφισε ο Νταλί και είναι το πρόσωπο και το σώμα του Λόρκα σε ποικίλες εκδοχές. Όπως επίσης όλα όσα έγραφαν στη μεταξύ τους αλληλογραφία και αποτυπώνουν ξεκάθαρα τα συναισθήματα αυτής της σχέσης.

-«Σε θυμάμαι πάντα. Σε θυμάμαι πολύ. Αγόρι μου, πρέπει να σε σκέφτομαι πανάσχημο για να μην σε αγαπήσω περισσότερο», έγραφε ο Λόρκα στον «Σαλβαδορτσίτο», όπως αποκαλούσε τον Νταλί.

-“Φεντερίκο, είσαι μια καταιγίδα χριστιανοσύνης που έχει ανάγκη από την δική μου την ειδωλολατρεία”, απαντούσε ο Νταλί. Οι δυο τους, πέρασαν το Καλοκαίρι του 1928, ζώντας μαζί σε ένα σπίτι δίπλα από τη θάλασσα, στο Καντάκες, στην παραλία της Κόστα Μπράβα (από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που αναδημοσιεύω).

Λίγο μετά χώρισαν και δεν ξανασυναντήθηκαν παρά μόνο μία ακόμη φορά, ένα βράδυ στη Βαρκελώνη, ύστερα από επτά χρόνια.

Σύμφωνα με τους μελετητές της ζωής και του έργου του Λόρκα, αυτός ο ανεκπλήρωτος έρωτας, ήταν η αιτία των δυνατών συναισθημάτων, που του υπενθύμισαν εκείνο το περιστατικό του αληθινού “Ματωμένου Γάμου” που είχε διαβάσει σε μια εφημερίδα της Μαδρίτης και το είχε κρατήσει στο αρχείο του. Κι έγινε η αφορμή για να γράψει τον δικό του “Ματωμένο Γάμο” (το 1932). Μάλιστα η σουρεαλιστική σκηνή του έργου, όπου εμφανίζεται το Φεγγάρι να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του δράματος, να μιλάει με τη Γριά και να “κατευθύνει” τους ξυλοκόπους, αποδίδεται σε αντίστοιχες επιρροές που είχε δεχθεί ο Λόρκα από τις ιδέες και το έργο του Νταλί. Λένε πως κάθε αληθινός ποιητής είναι ή επαναστάτης ή ερωτευμένος.

Στην περίπτωσή του ο Λόρκα μάλλον το απέδειξε περίτρανα. Και με τον “Ματωμένο Γάμο” και με τον “Θρήνο για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας”. Όπως επίσης απέδειξε, μαζί με τον Νταλί και τον Μπονιουέλ, πως οι παρέες μπορούν να γράφουν ιστορία.

Μια παρέα είναι άλλωστε κι όλοι αυτοί, του Ελληνικού Θεάτρου Βελγίου, που τις ημέρες αυτές ανεβάζουν στις Βρυξέλλες, στα ελληνικά, τον “Ματωμένο Γάμο” του Λόρκα, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Γαβρά. Μια μεγάλη και δυνατή παρέα που έχει αποδείξει κι από τα προηγούμενα ότι έχει τον τρόπο να αφήνει ένα ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο αποτύπωμα, στα ελληνοβελγικά θεατρικά δρώμενα.

Οι παραστάσεις τους θα συνεχιστούν μέχρι και τη Δευτέρα.

Ήδη τα σχόλια είναι εντυπωσιακά και οι κριτικές που τα συνοδεύουν, τιμούν την προσπάθεια αυτής της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας, που κατάφερε να δίνει αποτελέσματα ισάξια ενός θιάσου επαγγελματιών.

Να πάτε και να δείτε το έργο.
Τις λεπτομέρειες θα τις βρείτε στο newsville.be και στον σύνδεσμο που ακολουθεί: newsville.be/gr/politismos/Elliniko-theatro-velgiou-lorka-matomenos-gamos.asp