«Ουδείς αναντικατάστατος»; Μάλλον ανόητο απόφθευγμα, αν αναλογιστεί κανείς το κενό που άφησε ο πρόωρος χαμός του Ρενέ Γκοσινί, μόλις στα 51 του, στις 5 Νοεμβρίου 1977. Κανένας σεναριογράφος δεν έχει πλησιάσει το επίπεδό του, ούτε καν ο στενός του συνεργάτης και κομίστας Αλμπέρ Ουντερζό (Albert Uderzo), ο οποίος προσπάθησε και ανέλαβε εξ ολοκλήρου τις περιπέτειες του μικρόσωμου Γαλάτη, από το 1980 ως το 2005. Μετά από πέντε άλμπουμ σε σενάριο Jean-Yves Ferri μεταξύ 2013 και 2021 και το πενάκι του Didier Conrad, με πολύ έντιμο αποτέλεσμα, το 40ο άλμπουμ της σειράς, «Ο Αστερίξ και η λευκή ίριδα», βλέπει την άφιξη ενός νέου συγγραφέα, του Fabcaro.
Η άφιξη του Fabcaro έτυχε μεγάλης δημοσιότητας, πριν καν την κυκλοφορία του άλμπουμ, και για καλό λόγο: ο Fabrice Caro είναι ένας επιτυχημένος μυθιστοριογράφος (Le discours, Journal d’un scénario) όσο και διάσημος συγγραφέας κόμικ (ο Zaï zaï zaï zaï παραμένει το μεγαλύτερο μπεστ σέλερ του). Αυτό σημαίνει ότι η δημοσίευση της «Λευκής ίριδας» αναμενόταν με ανυπομονησία…
«Η Λευκή Ίριδα», ένα επιτυχημένο μιξ των σεναρίων του Γκοσινί
Από την πλευρά του σχεδίου, τίποτα δεν αλλάζει: ο Didier Conrad, ένας σχεδιαστής τόσο βιρτουόζος όσο και χαμαιλοντικός (ανέλαβε να «κάνει» τον Morris -δημιουργό του Λούκι Λουκ- με τον Kid Lucky και τον Franquin με τον Marsu Kids, πριν μπει στα παπούτσια του Ουντερζό) παραμένει ο κυρίως υπεύθυνος. Από την πλευρά του σεναρίου, ο Fabcaro παραδίδει εδώ ένα επιτυχημένο μιξ, σε στιλ Γκοσινί.
Για να χτίσει την πλοκή αυτού του 40ου άλμπουμ, ο Fabcaro υιοθετεί μια αρχή που ξεκίνησε από τον λαμπρό Ρενέ: ένας εισβολέας, όπως συνέβη σε παλαιότερες ιστορίες (βλέπε η Διχόνοια, Οβελίξ και ΣΙΑ), διαταράσσει την αρμονία του γαλατικού χωριού. Εδώ, πρόκειται για τον Vicevertus, έναν σπουδαίο γκουρού της θετικής σκέψης, που θα διαταράξει τη σχέση μεταξύ της Μιμίνας και του συζύγου της Μαζεστίξ… Και εδώ, ειρωνικά με έναν πολύ σύγχρονο τρόπο, ο Fabcaro χρησιμοποιεί χιούμορ σε δεύτερο βαθμό όπως ο Γκοσινί, ο οποίος δεν δίσταζε να θίξει -πολλές φορές με πολύ πλάγιο τρόπο- κοινωνικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα την κερδοσκοπία ακινήτων στην Κατοικία των Θεών.
Τελευταίο συστατικό που χρησιμοποίησε ο Fabcaro: λογοπαίγνια και αναχρονισμούς. Υπάρχουν μερικά πολύ διασκεδαστικά στην «Λευκή Ίριδα», όπως τα ηλεκτρικά πατίνια και η αυτοβελτίωση…
Εν ολίγοις, με αυτό το επετειακό άλμπουμ, ο Fabcaro παίζει στο έπακρο το χαρτί «in the way of». Μοιάζει να έχει γίνει σωστά και με τρόπο που θα επιτρέψει στο brand «Αστερίξ» να πουλήσει αβίαστα τα πέντε εκατομμύρια αντίτυπα που έχουν προγραμματιστεί για αυτή την «Λευκή Ίριδα».
To νέο τεύχος κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις 23 Οκτωβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια για το άρθρο "«Ο Αστερίξ και η λευκή ίριδα»: σε αναζήτηση του χαμένου Γκοσίνι"