Έπεσε η αυλαία για την θεατρική παράσταση «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Αριστείδη Λαυρέντζου από την θεατρική ομάδα ΘΕΣΠΙΣ. Και στις τέσσερις παραστάσεις ηθοποιοί και συντελεστές έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και κέρδισαν άξια το ζεστό χειροκρότημα του κοινού.
Σήμερα το Newsville.be φιλοξενεί την Μελίνα Στρούγγη, η οποία μας περιγράφει με τη δική της ιδιαίτερη ματιά την θεατρική παράσταση που απόλαυσε στη θεατρική σκηνή του Claude Voltaire.
«Δυνατό, συμβολικό, έντονα συγκινησιακό»
Με δυνατό συμβολικό και επετειακό χαρακτήρα ανέβηκε η παράσταση «Τα Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού» από τον θίασο ΘΕΣΠΙΣ σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Βρυξελλών και σε σκηνοθεσία του Αριστείδη Λαυρέντζου (που επιμελήθηκε επίσης την μετάφραση και τους υπέρτιτλους). Έντονη συγκινησιακή φόρτιση ήταν παρούσα καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, καθώς ήταν αφιερωμένη στον συγγραφέα και δημιουργό του έργου Ιάκωβο Καμπανέλλη (για τα εκατό συν ένα χρόνια από την γέννησή του), τον ηθοποιό και θεατρικό δάσκαλο για πολλούς στις Βρυξέλλες Βάσο Ανδρονίδη και τον δικό μας Γιάννη Οικονομίδη που ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα με το ίδιο έργο το 1991 και τα γενέθλιά του οποίου γιορτάστηκαν στην πρεμιέρα της παράστασης με μια μοναδική έκπληξη που ετοιμάστηκε απο τον ΘΕΣΠΙ με πρωτοβουλία του Αριστείδη.
«Iσομοιρασμένη διάδραση και αρμονικό αποτέλεσμα»
Το έργο, γεμάτο αλληγορίες, έχει αναλυθεί και χαρακτηριστεί με διάφορους τρόπους – ‘κωμικοτραγική κοινωνική σάτιρα’ θα ήταν ο όρος που προσωπικά θα επέλεγα. Με κωμικό τρόπο το έργο αφηγείται τις δολοπλοκίες εφτά αδελφών και μέχρι ποιο τραγικό σημείο θα έφτανε ο καθένας τους για να καρπωθεί την περιουσία του άρρωστου πατέρα τους. Ένας ρόλος πρωτότυπα σκηνοθετημένος (τοποθετημένος σε τραπέζι που παρέπεμπε σε ανδριάντα αντί για το συνήθως χρησιμοποιούμενο κρεβάτι) τον οποίο ενσάρκωσε επάξια ο Δήμος Αγγελούσης και μαζί με τα ‘θεατρικά του παιδιά’ μας χάρισαν στιγμές άφθονου γέλιου. Επιπλέον πόντοι για τον θεαματικό τρόπο με το οποίο κατόρθωσε να παραμείνει εντελώς ακίνητος σχεδόν καθόλη τη διάρκεια της παράστασης (κάτι που κατά γενική ομολογία είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια στο θέατρο).
Εξίσου δύσκολο έργο όμως είχαν να επιτελέσουν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί οι οποίοι κλήθηκαν να εξισσοροπήσουν το κωμικό με το τραγικό στοιχείο με συνεχόμενη σκηνική παρουσία σχεδόν στη συνολική διάρκεια του έργου, κατορθώνοντας να κρατήσουν μια ισομοιρασμένη διάδραση κι ένα αρμονικό αποτέλεσμα όπου κανείς δεν ‘καπέλωνε’ τον άλλον, καθένας ωστόσο διατηρούσε με συνέπεια τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα. Η Τίνα Χατζηθωμά μας μετέφερε την πονηριά της Αλίκης, ο Τάσος Φιλιππίδης την ηγετική φιγούρα του Κώστα, ο Γιώργης Καταλαγαριανάκης την κωμική και μετανοημένη πλευρά του ίδιου ρόλου, ο Βασίλης Μάγνης τον σκληρό και απόλυτο Τώνη που ωστόσο καταρρέει με απολαυστικό τρόπο όταν μαθαίνει για την κόρη του, η Καντιάνα Πετρή την δυναμική και καυστική Μαίρη, η Λαμπρινή Γαρμπή την υπεράνω ξενόφερτη Ειρήνη, ο Γιώργος Μαγκλής τον καλόκαρδο και ευμετάβλητο Γιώργο που όταν θυμώνει δεν σηκώνει πολλά και, last but not least, ο Πάρις Κακλαμάνος με τον Κωστή Γεραρή μοιράστηκαν το σκοτάδι και τον ύπουλο χαρακήρα του Μάνου και τις σπασμωδικές εκρήξεις του. Μοναδική και συνεπής στον χαρακτήρα της υπήρξε και η Δέσποινα Σαλτουρίδου, της οποίας η ενέργεια και ερμηνεία στον ρόλο της θείας ήταν εξαιρετική.
«Ένα μεγάλο μπράβο στον Αριστείδη»
Ένα μεγάλο μπράβο στον Αριστείδη, τους ηθοποιούς και όλους τους καλλιτεχνικούς συντελεστές της παράστασης. Τα φροντισμένα σκηνικά (Άντα Σωτηροπούλου), με το ειδικά κατασκευασμένο τραπέζι (Τάσος Φιλιππίδης), και το μακιγιάζ ιδιαιτέρως του κάτωχρου σαν φάντασμα πατέρα (Βασιλική Σπύρου) συνέβαλαν σημαντικά στο συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα της παράστασης. Ο ΘΕΣΠΙΣ είναι μια ομάδα με γερά θεμέλια, με παλιά και νέα πρόσωπα και πάνω απ’ όλα συνεχή και συνεπή προσφορά στο κοινοτικό θέατρο Βρυξελλών από το 2002 με την οποία είχα την χαρά να συνεργαστώ και θα είμαι πάντα ευγνώμων για όσα μου προσέφερε.
Και σε αυτό το σημείο θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στον χαρακτήρα αλληλεγγύης που είχε αυτή η ιδιαίτερη επετειακή παράσταση μεταξύ προσώπων και ομάδων – κάτι που είδαμε και στο Θεατρικό Αναλόγιο από το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι τον Μάρτιο του 2023. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει και να ενισχύεται τέτοιο ενωτικό κλίμα στήριξης. Δεν ανέλυσα ποτέ τί ήταν τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού στο έργο, καθώς ο ίδιος ο συγγραφέας θέλησε να το αφήσει στον καθένα μας, όμως θα κλείσω με αυτό:
Σε μια ιδιαίτερα δραστήρια πόλη στο κοινοτικό θέατρο όπως οι Βρυξέλλες ας είναι η αγάπη για το θέατρο και η ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας τα δικά μας πόδια του τραπεζιού.
Μελίνα Στρούγγη
Φωτογραφίες: Αλεξ. Μιχαηλίδης / Newsville.be
1 Σχόλιο για το άρθρο "Μελίνα Στρούγγη: H αγάπη για το θέατρο είναι τα δικά μας «πόδια του τραπεζιού»"
Αριστείδης Λαυρέντζος 5 Ιουνίου 2023 (13:24)
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά το newsville.be, τη Μελίνα, όλους τους θεατές που πλαισίωσαν την παράσταση σε μια τόσο δύσκολη περίοδο (εθνικές εκλογές, πολλές μαζεμένες αργίες κλπ), και φυσικά τους συνοδοιπόρους μου ηθοποιούς και καλλιτεχνικούς συντελεστές. Με ευχαριστεί επίσης το γεγονός ότι η ιδέα μου και απόφασή μου να αντικατασταθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία του έργου, το συνήθως χρησιμοποιούμενο κρεβάτι, για τον πατέρα, με το τραπέζι που παραπέμπει σε μνημείο (ο «πατέρας-μνημείο»), το οποίο ζήτησα και κατασκεύασε καλαίσθητα ο Τάσος Φιλιππίδης (ο Κώστας του πρώτου μέρους), επιδοκιμάστηκε από το σύνολο των θεατών.