Διερέυνηση σε ζητήματα ζωής μέσα από τη τελευταία ποιητική συλλογή του Γιώργου Γιαννόπουλου στις Βρυξέλλες

Συντάκτης:

Το δίπολο Αγάπη-Θάνατος έγινε η ποιητική αφορμή για συζήτηση εντός και εκτός ορίων στη γκαλερί Theorema

Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου έγινε στον χώρο της γκαλερί Theorema η παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Γ. Γιαννόπουλου « Λόγια Θανάτου και Έρωτα » των εκδόσεων ΕΝΕΚΕΝ.

Ο Έρωτας, στοιχείο κεντρικό στην ποίηση του Γ.Γιαννόπουλου προσεγγίζεται ακόμα μία φορά μέσα από το φιλοσοφικό πρίσμα του δημιουργού της νέας αυτής ποιητικής συλλογής ενώ η διαδικασία αποκωδικοποίησης από τον αναγνώστη οφείλει να εμπεριέχει την κατανόηση της ανθρώπινης οδύνης και δράματος ως απόρροια του τραύματος της νόσου της ψυχής.

Η παρουσίαση έγινε από τον Γιώργο Γιούπη, την Κλεοπάτρα Λιακοπούλου και τον Γ. Γιαννόπουλο.

Ως εισαγωγή στο βίντεο της παρουσίασης παραθέτουμε τα λόγια του Γιώργου Γιούπη στην αρχή της ενδιαφέρουσας αυτής εκδήλωσης.

Σιωπές
Κείμενο για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ‘’Λόγια θανάτου και Αγάπης΄΄
του Γιώργου Γιαννόπουλου

Ποιος είπε πως, η σιωπή είναι ανώνυμη ;
Oλες μου οι σιωπές, ήταν τουλάχιστον Ενοχες, γιατί υπήρξαν.
Εγώ όμως δεν μπορώ να νιώθω ένοχος όταν υπάρχω.
Αλλά κι ουδέποτε υπήρξα πραγματικά αθώος.
Κι αυτή η σιωπή της συνενοχής, ούτε μου ταιριάζει, ούτε και μου αξίζει.

Τα ΄΄Λόγια θανάτου και αγάπης΄΄ τα διάβασε πρώτη φορά όταν μια μοναξιά κακότροπη εσωστρεφής τον είχε αφοπλίσει. Ενας άπατρις στερείται ονείρων, δεν έχει καν εφιάλτες.
Μια ψυχή που γερνάει και χάνεται έξω απ’ το σώμα.

Το σώμα παραδίνεται στην καταπόνηση. Μια μανία κατασκευής ή επισκευής κυριεύει εκείνον που νιώθει την ανάγκη για κάτι απτό, κάτι που φτιάχνεται… (ή-και- κάτι που μπορεί να διορθώσει…) Μια πόρτα που κλείνει και πάλι χωρίς θόρυβο, μια βρύση που δεν στάζει πια… Πράματα που δήθεν του στέρησαν την εύνοια του Ορφέα. Λεπτομέρειες που πριν δεν είχαν καμιά σημασία.
Κι όμως, το αφιόνι, έχει ακόμη τη μυρωδιά, απ το φίλτρο του τσιγάρου που καίγεται πάνω στο κομοδίνο.

Κι ας είναι όλα πια τακτοποιημένα και λειτουργικά.
Βγαίνουν αναμνήσεις μέσα από τα άψυχα πράγματα και τον βρίζουνε…

Λόγια θανάτου, λόγια αγάπης, αγάπης λόγια, λόγια θνητών αγαπημένα ήρθαν να ξυπνήσουν έναν ερωτισμό που είχα ξεχάσει. Το πάθος και τον παλμό της νιότης που δεν πρέπει να φεύγουν μαζί της, αλλά ούτε και να εξασθενούν με το πέρασμα του χρόνου. Στα μετερίζια των υπαρξιακών προβληματισμών και των ιδεολογικών αδιεξόδων επιτελείται η μεταμόρφωση του έρωτα σε κάτι ανώτερο. Ο έρωτας, ένα απτό συναίσθημα με δύναμη καταλυτική σαν εκείνη του θανάτου.
Μιλάμε τις ίδιες λέξεις, έχουν όμως αποκτήσει νόημα διαφορετικό, για τον καθένα. Ο ρεβιζιονισμός έχει αφήσει τα στεγανά της πολιτικής κι έπιασε ρίζες στον κόσμο των ιδεών. Στα ΄΄Λόγια θανάτου και αγάπης΄΄, η ποιητική γλώσσα αξιώνεται την ανάπλαση της σκέψης σε αίσθημα , ανάγει τις λέξεις στο υπαρξιακό τους νόημα. Δίνει πίσω στον αναγνώστη τη δυνατότητα να ανακτήσει τη χαμένη του πίστη, στα σημαίνοντα λόγια :
΄΄Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περσσότερα΄΄ *

27 Σεπτέμβρη 2015
Γιώργος Γιούπης

—————————————————————–
* ΄΄Και να αδερφέ μου΄΄, Γιάννης Ρίτσος – 1975